Super gelukkig of schone schijn?

Over de schrijfster
Tatjana van Zanten (getrouwd met de bekende schrijver Kees van Beijnum) schreef al eerder het waargebeurde verhaal Een man voor mijn moeder. Hierin helpt ze haar moeder (die in de steek is gelaten door haar man voor een veel jongere Thaise schone) met het vinden van een nieuwe echtgenoot.
Haar tweede  boek zag onlangs het levenslicht met als boektitel Supergelukkig, wat ook voor een groot deel op waargebeurde feiten is gebaseerd.

Waar gaat het over?
Tatjana heeft samen met haar man en kinderen haar geboortestad Amsterdam verlaten en zich in een boshuis in het rustieke Bloemendaal (de rijkste gemeente van Nederland naar het schijnt) gevestigd. In het begin heeft ze het prima naar haar zin en voelen ze zich helemaal opgenomen in het Bloemendaalse leven. En wat maakt het uit als je buurvrouw in een Porsche rijdt en jij nog steeds in een tien jaar oud barrel? Als je er zelf maar gelukkig mee bent, zou je denken....
Tatjana dompelt zich onder in het 'rijke' leventje van de happy few en geniet met volle teugen van de leuke dingen des levens.
Totdat ze merkt dat het in Bloemendaal ook niet allemaal 'rozengeur en maneschijn' is. Haar nicht Lot woont er ook met haar gezin. Lot's dochter Maartje wordt vreselijk gepest door een groep meisjes uit haar klas.
Praten met de betreffende meisjes en de schooldirecteur levert niets op.
En dan rest er niets anders dan Maartje van school te halen en op zoek te gaan naar een andere school. En dan natuurlijk liefst eentje waar niet gepest wordt.
Het wordt een lange zoektocht maar uiteindelijk vinden ze een nieuwe plek voor haar.

Oordeel
Het boek is vlot geschreven en leest als een trein. Naast de vele hilarische voorvallen wordt het nog steeds actuele probleem van pesten aangekaart. Dat pesten verregaande gevolgen kan hebben voor de slachtoffers is ons allemaal bekend. We hoeven alleen maar te denken aan de zelfmoord van Tim Ribberink onlangs. En zo zijn er veel meer helaas.
Tatjana klimt samen met haar nicht op de barricade en doet alles wat in haar vermogen ligt om het pesten van haar nichtje tegen te gaan. Dat blijkt helaas 'vechten tegen de bierkaai' te zijn.

Tatjana van Zanten

Gelukkig is Maartje zelf op een moment zo sterk dat zij diegene is die haar ergste pester een rake klap uitdeelt.

Voor iedereen die fan is van 'Gooische Vrouwen' is dit echt een aanrader en zal het zeker hogelijk gewaardeerd worden.
Veel inwoners van Bloemendaal zelf  denken daar een beetje anders over...:-). Ze zien er de humor niet van in en menen zich te herkennen in de beschreven personen. Terwijl de schrijfster altijd heeft benadrukt dat het een roman is, die haar persoonlijke kijk op het leven in Bloemendaal weergeeft.
Gelukkig voor haar haar zijn er ook nog Bloemendalers, die er een andere kijk op hebben. Want voorlopig wil ze uit Bloemendaal niet weg. Alleen al  om de vele eekhoorntjes in haar tuin....

Ook benieuwd geworden wat er zich nu werkelijk afspeelt in Nederlands rijkste dorp?
Reserveer hier de titel in onze catalogus


Gabrielle

Wat de boer niet kent....

Ik ben al heel lang fan van de thrillers van Esther Verhoef. Zodra er een nieuwe uit is vlieg ik naar de winkel of laat me hem cadeau doen (dat laatste gebeurt helaas veel te weinig...). Ze heeft al heel wat thrillers op haar naam staan (en een enorme hoeveelheid informatieve boeken over dieren), maar aan een roman had ze zich nog nooit gewaagd. Dit jaar kwam daar verandering in en verscheen Tegenlicht op de markt. Dit is een psychologische roman en dat genre heeft me nooit zo kunnen boeien. Bijkomende factor is dat het boek maar liefst 560 bladzijden telt en dat dat me ook vaak afschrikt.
Er zijn zoveel mooie boeken en dan lees ik liever twee boeken van bijvoorbeeld 300 pagina's. Maar als rechtgeaarde Verhoef-fan ontkwam ik er niet aan om ook dit boek te lezen. Ook natuurlijk wel om te kijken of ze dit genre ook beheerst. Het boek bevat autobiografische elementen. Wetende dat Esther heel veel dierenboeken heeft gemaakt is het niet raar dat de hoofdpersoon uit Tegenlicht dierenfotograaf is. Een vakgebied waar ze natuurlijk goed van op de hoogte is.
Ook blijkt  Esther, net als de hoofdpersoon, heel veel gepest te zijn.

Het verhaal
De hoofdpersoon is Vera, een jonge vrouw van 38 jaar. Ze heeft een relatie met Lucien en verdient haar brood met het fotograferen van dieren. Ze wonen in een mooi huis en op het eerste oog lijken ze alles goed voor elkaar te hebben. Maar schijn bedriegt. Sinds twee jaar is ze behoorlijk ongelukkig en daardoor is ze gevlucht in een relatie met een andere man. Maar echt gelukkiger wordt ze daar niet van.
Afwisselend speelt het ene hoofdstuk in het nu en het volgende in haar jeugd. Daaruit komt dan langzaam maar zeker naar voren waardoor ze zich zo ongelukkig voelt. Vera is opgegroeid met een autoritaire vader en een geesteszieke moeder, die meestal in een psychiatrisch inrichting verbleef. En daarnaast werd ze op school vreselijk gepest. Nu als volwassene heeft ze dus nog danig te kampen met een beschadigd zelfbeeld. In de vele bladzijdes daarna krijgt ze aardig wat te verstuwen, maar ook beleeft ze een hele leuke periode in haar leven. En denkt ze eindelijk het ware geluk gevonden te hebben. Maar dat mag helaas niet lang duren.

Voor herhaling vatbaar?
Zoals ik al zei ben ik een beetje sceptisch aan dit boek begonnen. Maar Esther heeft (in ieder geval mij) niet teleurgesteld met deze roman. Ze heeft een vlotte schrijfstijl. Na zoveel succesvolle thrillers is dat natuurlijk niet zo vreemd. Dit boek ontbeert  de spanning van een thriller. Maar gaat vooral over heel herkenbare zaken zoals bijvoorbeeld pestgedrag en depressiviteit. Het weergeven van allerlei emoties gaat haar goed af.
Wat mij betreft een heel geslaagd romandebuut van Esther Verhoef. En mijn zege heeft ze dan ook om in de toekomst nog meer psychologische romans te schrijven.
                 
                                                   

Nieuwsgierig geworden? Reserveer hier de titel in onze catalogus.


Gabrielle