Sinds de verkiezingen in de Verenigde Staten neemt de verkoop en uitleen van dystopieën - met 1984 van George Orwell voorop - een enorme vlucht. Niet verbazingwekkend gezien de ideeën die de huidige president van het land heeft. En niet verbazingwekkend gezien de verkiezingsuitslag in Nederland, en mogelijke uitslagen in Frankrijk en Duitsland. Waarmee ik eenmalig mijn voor mijn werk noodzakelijke neutrale houding maar even afschud ;)
Ik ben dol op dystopieën: ze beschrijven maatschappijen die mogelijk zijn en je verontrusten: al die akelige samenlevingen, dan valt onze huidige samenleving misschien nog een beetje mee.
Post-apocalyptisch
Een aan dystopieën grenzend genre is de post-apocalyptische fictie: de ondergang van onze beschaving en de gevolgen daarvan voor de overlevenden. De apocalyps vindt plaats in de vorm van een buitenaardse invasie, nucleaire ramp of oorlog, een ecologische ramp, een epidemie of de plotselinge verschijning van zombies.
Op mijn nog-te-lezen-science-fiction lijstje stond al een tijdje Oryx and Crake van Margaret Atwood. In maart gelezen en ik was behoorlijk onder de indruk van Snowman, de Crakers en de post-apocalyptische wereld waarin zij leven.
De MaddAddam trilogie
Vorige week pakte ik The year of the flood uit de kast met Engelse boeken in de bieb. Het duurde even voordat Snowman ter sprake kwam en het kwartje viel dus pas laat bij mij dat dit deel twee van de MaddAddam trilogie is...
Waar Oryx and Crake verteld wordt vanuit Snowman-the-Jimmy, volgen we in The year of the flood Toby en Ren. Twee vrouwen die zich moeten zien te redden na de ecologische ramp veroorzaakt door wetenschappers die nogal met DNA en genen hebben lopen rommelen.
Deze week ben ik begonnen in MaddAddam waarin Zeb de verteller is. Dus veel over de inhoud kan ik niet delen, maar ik ga weer volledig op in dit verhaal.
Ook eens een post-apocalyptisch boek lezen waarin het eens niet over zombies gaat? Reserveer dan Oryx and Crake, The year of the flood en MaddAddam.
Sanneke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten