Een vriend van mij luistert s'nachts altijd naar het programma Nooit meer slapen van Pieter van der Wiele, waarin schrijvers worden geïnterviewd. Hij tipte me over het boek Broer van Maurits de Bruijn, omdat hij zelden een mooier interview had gehoord. Dat moet een bijzonder mens zijn en dus vast ook een bijzonder boek. En bijzonder was het, een stem die je zelden hoort in de literatuur.
Overpeinzingen
Als zijn broer tien jaar vermist is, wordt hij door een rechter dood verklaard. De familie krijgt nog drie maanden bedenktijd voordat de rechter definitief de beslissing neemt. De zes jaar jongere broer Wolf neemt het besluit om hem te gaan zoeken. Hij reist naar de plekken die bijzonder waren voor het gezin, of voor zijn broer. Het hele boek door zitten daarna prachtige overpeinzingen. 'Je broer is de grotere plant die voor je uit groeit. Die je soms de zon lijkt te ontnemen en je tegelijkertijd wijst waar die zon is.' Overpeinzingen over zijn behoefte aan anonimiteit en de dwingende rol van de sociale media 'vul in wat je werk is en wat je aan het doen bent en en dan vinden wij het leuk; kom nou maar, dan vinden wij het leuk wat je doet, praat nou tegen ons, dan vinden wij het leuk!'. Ik kan wel aan de gang blijven met al die mooie bespiegelingen over het moderne leven (van een homoseksuele jongen).
Autobiografisch
Maurits de Bruijn is eigenlijk kunstenaar. Zijn broer verdween in 1999 en kwam nooit meer opdagen. Hij moest met dit boek iets voor zichzelf afsluiten. Maar de reacties waren zo laaiend enthousiast over dit boek dat hij toch een tweede schreef: De achterkant van de zon. Die ga ik ook lezen uiteraard.
De achterkant van de zon hebben we nog niet in collectie, maar Broer wel.
Agnes
