Ellen ten Damme: Alles Draait

 

 

 

 

 

Ellen ten Damme (1967) groeide ver van de spotlights,rookmachines en televisicamera's op in het Drentse Roden. Maar de wereld zou van haar horen, dat was toen al duidelijk. Ze was een muzikaal en sportief wonderkind. Als turnster behoorde zij tot de top van Nederland. Ze speelde klassiek viool en had haar eigen band. Ze ging naar het Atheneum, studeerde een paar jaar Nederlandse literatuur in Groningen, deed een vooropleiding op het conservatorium en studeerde tenslotte af aan de Academie voor Kleinkunst in Amsterdam. Ze was net twintig toen ze haar eerste single uitbracht. Ze is zangeres, actrice,acrobate,danseres,muzikant,schrijfster en componiste en dat is ze allmaal tegelijk.

Als actrice is ze ondermeer bekend van 'All Stars', Jiskefet', 'Pleidooi' en 'Volle Maan'. Ten Damme heeft ook meerdere malen op theaterfestivals als 'De Parade'en 'Oeral'gestaan. In 2009 trad ze op in de rondom haar gemaakte show 'Cirque Stiletto'. Ze stond met deze show een maand lang in Carré.

Deze voorstelling heb ik gezien en het feit dat ze haar arm gebroken had, en dus in het gips zat, deed niets af aan haar acrobatische toeren.

Ze heeft drie albums op haar naam met pure Engelstalige rockmuziek, iets wat haar goed ligt. In dit genre maakt ze ook in Duitsland furore,niet in de laatste plaats als vaste zangeres bij de Duitse überrocker Udo Lindenberg met wie ze in grote uitverkochte stadions heeft gespeeld over de hele wereld.

In 2009 ging het roer om. Toen verscheen het Nederlandsetalige album Durf jij? met teksten van Ilja Leonard Pfeiffer. Deze samenwerking was al enkele jaren eerder tot stand gekomen tijdens de avond van het liefdeslied waar musici werd gevraagd samen te werken met een dichter. Zo schreven zij samen het lied Durf jij?.En dat smaakte naar meer vonden ze zelf. Dat vond ook het publiek want het album werd goud. Daarna volgde; Het regende zon en dan in 2015 Alles draait.

Ellen te Damme maakt er aanmerkelijk meer van op haar nieuwe album, haar derde in het Nederlands alweer. Dat komt niet alleen door bijdrage van tekstdichter Ilja Leonard Pfeiffer en Rob Chrispijn maar misschien nog wel meer door haar zang. Daar ligt de nadruk op. Ten Damme bepaald zelf haar koers.

Ze noemt dit haar meeste persoonlijke album. En dat kan je ook wel horen. Het album Durf jij? is pop met veel plezier, Het Regende Zon is poetisch en dit album; Alles Draait neigt naar singer-songwrither met actuele onderwerpen die vaak luchtig uitgevoerd worden maar hier en daar behoorlijk direct en confronterend zijn.

De meeste nummers doen wat melancholisch aan. De stem van Ellen staat op de voorgrond maar vloeit prachtig samen met de muziek.  Mijn favoriet; Waterige Maan. Kippenvel.

Anita

Alles draait reserveren? Klik hier

Alles draait...alles draait maar door

De klok hebben we nog nooit gevreesd. De dag van morgen doet geen zeer Want het is nooit te laat geweest. Voor iets en alles nog een keer.

Het leven is een circus. We draaien rond in circels. Wat maakt 't uit. Er is nooit een later.

Dus laten we dansen. En vooral nog eentje dringen. Tot de

bodum van de beker. Ondanks de kater

Want die komt. Dat weet je zeker.

Rauwe dagen

Rita Spijker

Het jaar is al weer bijna ten einde en aan mij de eer om de laatste blog van dit jaar te verzorgen. Ik hou heel erg van het lezen van waargebeurde verhalen en toen mijn blik in de bieb viel op het boek Rauwe dagen, met daaronder vermeld 'autobiografisch verhaal over het verliezen van ouders' was de keuze dit keer niet moeilijk. Het verhaal is van de hand van schrijfster Rita Spijker, die  in 2006 debuteerde  met Kreukherstellend. Haar definitieve doorbraak kwam met haar tweede roman Tussen zussen. Samen met haar dochter maakte ze het prentenboek Draaf met  mij. 





Rauwe dagen
Het verhaal start op een 9 december, als Rita gebeld wordt door haar zus met de mededeling dat haar beide ouders zijn gevallen in huis. Bij die val is haar moeder met haar hoofd tegen het aanrecht gekomen en dat zorgt ervoor dat ze niet veel later in coma raakt. Met haar vader, die van alles mankeert, gaat het ook niet goed. Een geluk bij een ongeluk is dat hij in hetzelfde ziekenhuis kan worden opgenomen als haar moeder. Na een paar dagen in coma komt haar moeder te overlijden. Rita is hierdoor natuurlijk behoorlijk van slag, omdat ze veel van haar moeder hield. Haar vader geeft meerdere keren bij hen aan dat het leven voor hem niet meer hoeft en dat hij graag uit zijn lijden (hij heeft veel pijnen) verlost wil worden. Wat hem betreft mogen ze hem van het balkon afduwen. Heel haar leven had de schrijfster een moeizame (of misschien wel geen) relatie  met haar vader. Hij was namelijk een heel moeilijke man om mee samen te wonen, wat waarschijnlijk deels kwam door zijn oorlogsverleden. Rita wil graag dat aan zijn wens om dood te mogen gaan gehoor wordt gegeven door zijn artsen, maar euthanasie is niet mogelijk. Ze kunnen in het ziekenhuis niets meer voor hem doen en hij moet weer verkassen, nu naar een verzorgingshuis. Gelukkig besluiten ze daar wel  te stoppen met behandeling (geen gedwongen voeding en medicatie meer). En niet lang daarna, enkele weken na het overlijden van zijn vrouw, gaat ook hij dood. Net als bij haar moeder zou Rita een afscheidsspeech houden. Maar op de dag van de crematie wordt ze geteisterd door vreselijke migraine en is ze zelfs niet in staat om hierbij aanwezig te zijn.

Dit boek heeft me ontroerd en diep geraakt. Bijna 10 jaar geleden is mijn vader overleden en de beschreven emoties zijn heel herkenbaar. Misschien dat dit sommige mensen vreemd in de oren klinkt, maar ik weet dat al heel kort na zijn overlijden we grapjes maakten. Ik ben van mening dat humor ook in heel verdrietige periodes belangrijk is en soms de rauwe kantjes van iets kan afhalen. In dit prachtige autobiografische verhaal ontbreekt de humor dan ook niet....


Als je dit boek ook wil lezen kan je hem hier reserveren in onze catalogus.


Gabrielle