Hoe ik nu leef.

Regelmatig lees ik zgn. 'Jongerenboeken'. Naast de bekende en superspannende, maar heftige serie 'de Hongerspelen', de 3 delen van Funke: 'Web, Nacht en Hart van inkt'  en natuurlijk de niet te versmaden Harry Potterserie, pak ik regelmatig zomaar een boek uit de jongerenkast.

En hoewel ik regelmatig misgrijp omdat schrijfstijl, taalgebruik of simpelweg het verhaal mij niet bevallen, was het nu raak.

Hoe ik nu leef.

Dit is beslist geen nieuwe roman. Het boek stamt uit 2004 (Ned. 2005) en was het debuut van de Amerikaanse schrijfster Meg Rosoff.

 

De 15-jarige getraumatiseerde (anorexia) Elisabeth (Daisy) woont in Amerika en wordt door haar vader naar familie van haar overleden moeder in Engeland gestuurd. Zij wordt liefdevol opgevangen door de zus van haar moeder, tante Penn, en door neven Osbert (16), Isaac en Edmond (14) en nichtje Piper (9).

Haar tante Penn gaat voor werkzaamheden naar Noorwegen en de kinderen moeten een paar dagen voor zichzelf zorgen, wat ze overigens toejuichen.

Het is lente en het Engelse platteland staat helemaal in bloei. Daisy weet niet wat haar overkomt na de 'betonjungle' in New York en geniet volop van haar nieuwe leven. In Edmond vindt zij haar grote liefde.

Dan breekt de Derde Wereldoorlog uit....

In het begin merken de kinderen niets van deze toestand, behalve dat tante Penn niet terug kan uit Noorwegen, omdat alle vliegvelden gesloten zijn en zij volledig op zichzelf zijn aangewezen . Bovendien wonen zij ver weg van de grote steden waar bombardementen schering en inslag zijn, met vele slachtoffers.

Langzaam maar zeker echter komt de oorlog dichterbij, met alle gevolgen van dien.

Bijzonder

 Wat maakt deze roman zo bijzonder? Er zijn vele boeken verschenen die gaan over oorlogen, families en liefdes. Allemaal even spannend, dramatisch of tijdloos.

Daisy, hoofdpersoon, vertelt het verhaal.

Het bijzondere zit 'm in de schrijfstijl. Behalve een punt aan het eind van een zin, is het grootste deel van het verhaal praktisch zonder leestekens geschreven. Soms staan delen van een zin in hoofdletters om iets te benadrukken; dat is alles.

Hierdoor wordt een bijzondere, bijna bizarre sfeer gecreëerd; alsof het meisje naast je zit en in één adem haar verhaal vertelt: en ze praat, en ze praat....en jij luistert!

Ik heb het in één adem uitgelezen.

Prachtig!

'Hoe ik nu leef' is hier te reserveren in de catalogus van de bibliotheek.

Jeannette