Niemand vertellen!!

Aan niemand vertellen is weer een juweel van een thriller van schrijfster Simone van der Vlugt. Zoals al haar thrillers is het verhaal eenvoudig maar goed, wordt de spanning perfect opgebouwd en kun je het boek niet eerder wegleggen tot het uit is. Hèt boek om mee te starten in juni: "de maand van het Spannende Boek".

Kennismaking

Het verhaal mag dan misschien erg eenvoudig zijn, toch neemt het niet weg dat het boeit. Je leeft mee met Lois Elzinga, rechercheur bij de politie van Alkmaar. Er wordt zodanig met haar kennis gemaakt, dat het duidelijk is dat er meerdere thrillers zullen komen met Lois in de hoofdrol. Haar jeugd wordt deels uitgewerkt, haar band met haar zus wordt verteld en op het einde van het boek is er een opening naar de zoektocht naar haar vader. Ook komt het privéleven met betrekking tot vrienden en relaties van Lois ter sprake.


Verhaal

Het verhaal begint heftig; in het eerste hoofdstuk springt er een vader van een flatgebouw naar beneden, gelukkig kunnen Lois en haar partner Fred net op tijd het zoontje redden. Verder komt het niet meer ter sprake, alleen helemaal op het einde van het verhaal is de link te vinden. Na deze ervaring mogen Lois en Fred naar een nieuwe zaak: er is een man gevonden die gruwelijk is verminkt. In eerste instantie komen ze maar niet verder, de man blijkt een smetteloos verleden te hebben en wordt alom gerespecteerd. Toch zoeken ze door en stuitten op een foldertje van de kunstexpositie van Maaike Scholten. Die lijkt er meer van af te weten, maar nog altijd komen ze niet verder. Totdat er een volgend slachtoffer wordt gevonden. Dan worden er steeds meer feiten duidelijk. Als dan het derde slachtoffer wordt gevonden, lijkt de oplossing nabij. Maar wie is toch die Tamara die overal maar opduikt en weer verdwijnt?
 

Ik vond het een erg spannend boek, simpel en makkelijk om te lezen. Lekker om in het zonnetje (mocht die èindelijk toch komen....) te lezen, een geweldige start van "de maand van het Spannende Boek".

Reserveer hier Aan niemand vertellen van Simone van der Vlugt in de catalogus van de bibliotheek

Irene

Incendies

Als een mokerslag....
Dankzij de tip van een vriendin kwam ik deze film tegen: zeer aangrijpend, verrassend, indrukwekkend en dat is echt niet overdreven.
Deze Canadese film Incendies (= verbrand) gaat over de zoektocht van de tweeling Jeanne en Simon naar hun vader waarvan ze dachten dat hij al dood was en naar hun broer waarvan ze het bestaan niet eens wisten. Hun moeder is net overleden en laat twee brieven na. Jeanne moet er één bezorgen bij hun vader en Simon bij hun broer. Er volgt er een tocht door een land in het Midden-Oosten met terugblikken naar het verleden van moeder Nawal Marwan. Deze terugblikken spelen zich af tijdens een burgeroorlog die lijkt op de burgeroorlog in Libanon.
De film begint met een scène waar jonge kinderen kaal worden geschoren in de woestijn. Deze eerste scène bracht al een bepaalde spanning met zich mee, roept vraagtekens op en heeft belangrijke informatie in zich voor de loop van het verhaal.  Je word meegevoerd in de zoektocht naar de vader en broer en langzaam aan leer je de geheimen van de moeder kennen met een ontknoping die best wel even heftig bij je binnenkomt, als een mokerslag....

Feiten over de film
De film uit 2010 is gebaseerd op een succesvol toneelstuk uit 2003 van Wajdi Mouawad. Het Nederlandse theatergezelschap Ro Theater heeft met de bewerkte versie hiervan, Branden, in Nederland mee op de bühne gestaan. De film is geregisseerd door Denis Villeneuve en de hoofdrol is  echt prachtig gespeeld door de actrice Lubna Azabal.

Ingeborg Roos

Reserveer Incendies in onze catalogus

Soldaat van Oranje

Soldaat van Oranje
Omdat we net 4 en 5 mei weer achter de rug hebben, leek het me wel goed om ditmaal in mijn blog aandacht te schenken aan Soldaat van Oranje. Ik denk dat iedereen wel weet (of in ieder geval zou moeten weten...) wie de bijnaam 'Soldaat van Oranje' had.

Erik Hazelhoff Roelfzema
1917-2007

Erik Hazelhoff Roelfzema was een Nederlandse verzetsstrijder, oorlogspiloot, radiomedewerker en schrijver. Hij werd in 1917 geboren in het voormalig Nederlands-Indië, maar in de jaren dertig vestigt het hele gezin zich in Den Haag.
In 1937 studeert hij aan de universiteit van Leiden en leidt hij samen met zijn vrienden een echt studentenleven. Dat verandert als in 1940 Duitse troepen Nederland binnenvallen. Na korte tijd wordt de universiteit gesloten en besluit Erik, net als veel mede-studenten, te gaan strijden voor het vaderland en gaat bij het verzet. Zo  komt hij in Engeland terecht en wordt hij piloot bij de RAF.
Uiteindelijk schopt hij het tot persoonlijke adjudant van Wilhelmina vergezelt hij haar bij haar terugkeer naar Nederland.
Over al deze belevenissen schreef hij in 1970 Het hol van de ratelslang, dat een jaar later opnieuw werd uitgebracht onder de titel Soldaat van Oranje.

Film

In 1977 wordt zijn boek verfilmd onder de gelijknamige titel. En met als Engelse titel 'Soldier  of Orange'. De film werd geregisseerd door Paul Verhoeven en zorgde voor diens internationale doorbraak. En onder andere Rutger Hauer, Jeroen Krabbé en Rijk de Gooyer speelden erin mee. De Nederlandse filmcritici waren niet onverdeeld positief over de film. NRC, Parool en Trouw vonden het zelfs een onbelangrijke film. AD, Telegraaf en Volkskrant waren wat positiever. In Nederland trok de film (die een budget van 5.000.000 gulden had) maar liefst 1,5 miljoen bezoekers. En in Amerika werd hij ook goed ontvangen.


Musical
Sinds oktober 2010  is in de Theaterhangaar op vliegveld Valkenburg in Katwijk de musical 'Soldaat van Oranje'' te bewonderen.
Nou moet ik eerlijk bekennen dat ik sowieso een musicalfan ben, maar dit is de eerste musical die ik al twee keer gezien heb.  Het is zo'n bijzondere produktie (alleen al door de draaiende schijf waar de bezoekersstoelen op staan) dat twee keer bepaald geen straf is. Integendeel....:-).  Dat ik daar niet alleen zo over denk mag blijken uit het feit dat al 2,5 jaar de voorstellingen steeds uitverkocht zijn.
Voor diegenen die erover denken om er heen te gaan zou ik zeggen: DOEN!
Hieronder de trailer.


Reserveer hier het boek in onze catalogus. Liever de film zien, dat kan ook. Reserveer hier de film.
Daarnaast is er ook de mogelijkheid om het verhaal als luisterboek te lenen of de CD met de liedjes uit de musical. Die laatste heb ik natuurlijk al helemaal 'grijsgedraaid'....:-)



Gabrielle

Vakantieplannen?

Heerlijk wegdromen bij een zwembad. Naast je staat dan een klein tafeltje met een koel drankje en natuurlijk een heerlijk boek. De zon? Die schijnt net niet te fel maar wel zó dat het heerlijk warm is. Klinkt het goed deze vakantie plannen? Ja, vind ik ook alleen heb ik ze nog niet! Het blijft nu nog bij een fantasie. Wat ik wel heb, is een tip', ééntje waarbij je alvast in de vakantie stemming kan komen.
Voordat ik op vakantie ga verzamel ik allerlei reisgidsen van de bestemming. Dat is natuurlijk heel makkelijk wanneer je in een bibliotheek werkt. Maar je kunt ook vanuit huis op onze site van alles reserveren. Persoonlijk vind ik het heel onhandig om dan vervolgens die verschillende gidsen allemaal mee te nemen, dus kopieer ik de bladzijdes die ik interessant vind. Ook lekker makkelijk want dan heb je tijdens een dagtrip niet zoveel mee. Van te voren zoek ik wel heel goed uit waar ik dan allemaal heen wil en dat vergroot bij mij de voorpret enorm.
Maar de sfeer? Thuis alvast een vakantie gevoel?
Ik zou zeggen, als je het nog niet gelezen hebt dan is dit een goed moment. Zomerhuis met zwembad van Herman Koch. Het gaat over een arts die met zijn gezin op een vrolijke zomerse vakantie gaat. Echter zijn liefde, lust, overspel en geweld de ingrediënten van wat een ontspannen vakantie had moeten worden. Een fascinerend boek om in een zinderende vakantiestemming te komen.
Een ander mooi verhaal: Liefdesval van Esther Freud. Het gaat over de 17-jarige Lara uit Londen die een periode in Toscane verblijft. Haar verliefdheid heeft een dramatisch verloop. Want de jongen waar ze verliefd op is blijkt familie te zijn. Maar het gevoel van het zonnige Toscane spat werkelijk van de bladzijdes af. Mmmmm ik heb er nu al zin in, een zwembad.

Boeken reserveren? Klik op het boek.
Edith

Misdaden van de mens tegen zijn medemens

We worden dagelijks overspoeld met afschuwelijke beelden van de burgeroorlog in Syrië. Met deze week als absoluut dieptepunt een strijder die het hart uit een dood lichaam snijdt en er een hap van neemt. En het is allemaal nog eens rustig terug te kijken op YouTube. (Ik zal het filmpje hier maar niet plaatsen).
Het deed me denken aan een boek dat ik alweer lange tijd geleden heb gelezen. "Eerst doodden ze mijn vader" van Loung Ung. In dit boek worden de gruweldaden van de Rode Khmer tegen hun eigen Cambodjaanse landgenoten beschreven. Het is nog niet eens zo lang geleden, namelijk tussen 1975 en 1979. Nog ver voor de tijd van YouTube en Twitter, maar in het boek van Loung Ung op beklemmende wijze beschreven.



De schrijfster was nog erg jong toen de Rode Khmer aan de macht kwam en van Cambodja een boeren staat wilde maken. Met Cambodjanen die bij het oude regime behoorden (en hun gezinsleden) werd meedogenloos afgerekend. Een derde van de Cambodjanen kwam om. De familie van de schrijfster ontvlucht Phnom Penh om aan de Rode Khmer te ontkomen maar valt later toch in handen van de nieuwe machthebbers. Afschuwelijke ontberingen zijn hun deel. Honger, angst werkkampen, uitputting en ziektes. Veel mensen die niet direct door de Rode Khmer werden vermoord kwamen om door honger en ziektes. Twee zusjes en beide ouders van Loung Ung overleven het niet. De wilskracht van Loung Ung om te overleven is groot en uiteindelijk na aanranding en nog meer berovingen weet ze via Vietnam als bootvluchtelingen te ontsnappen naar Thailand. Van daaruit gaat ze uiteindelijk na lang wachten naar de Verenigde Staten. Daar worden ze ondersteund door een kerkgenootschap in de gelegenheid gesteld om hun leven weer op te pakken. Loung Ung schreef het boek in eerste instantie als therapie om de gruwelen te verwerken.

Een aantal jaar geleden was ik op reis door Cambodja. Naast prachtige cultuurschatten als Angkor Wat en Angkor Thom (waarvan een klein stukje op de kaft van het boek te zien is) is er ook nog veel wat herinnerd aan de afschuwelijke periode waarin de Rode Khmer aan de macht was. Ten eerste valt op hoe jong de bevolking van Cambodja is. Veel ouderen hebben het regime simpelweg niet overleefd. In de hoofdstad Phnom Penh heb ik een bezoek gebracht aan de Tuol Sleng school die in 1975 door de Rode Khmer werd overgenomen voor gebruik door de speciale veiligheidsdienst van Pol Pot. Het gebouw werd door deze dienst gebruikt als gevangenis en martelkamer. De school is nu ingericht als museum waarin veel foto´s van de slachtoffers te zien zijn. Vaak gruwelijke foto´s. Ongeveer 17 kilometer buiten Phnom Penh ligt Choeung Ek, één van de Killing Fields. De schedels liggen hier hoog opgestapeld in een grafmonument en op de velden zelf komen nog regelmatig menselijke botten te voorschijn.

In de almaar groter wordende rubriek Misdaden van de Mens tegen de Medemens en de Mensheid is dit boek helaas onmisbaar.

Reserveer Eerst doodden ze mijn vader hier in de catalogus

In 2007 heeft Loung Ung een vervolg geschreven onder de titel "Het kind dat ik was". Hierin beschrijft ze hoe ze terugkeert naar Cambodja en op zoek gaat naar haar familie.

Reserveer Het kind dat ik was hier in de catalogus

Chris

Vietnamoorlog

Vietnamoorlog

Dicht op de huid
Ik heb al heel wat oorlogsboeken gelezen, maar nog nooit een die zo dicht op de huid geschreven en is en ook nog nooit over de Vietnamoorlog. Wat ze droegen gaat over O'Briens meest traumatische herinneringen (hij diende twee jaar als soldaat in Vietnam) die voornamelijk de dood van mannen in zijn eenheid betreffen.

Wat ze droegen
Het eerste hoofdstuk "Wat ze droegen" sleept je meteen de hel van de oorlog in als O'Brien beschrijft wat de mannen allemaal droegen. Je gaat mee zitten tellen en beseft dat die mannen minstens vijftig/zestig kilo droegen in een verzengende hitte. Daarna schakelt hij over op de immateriële dingen die werden meegedragen in hun hoofden, hun verleden, hun liefdes. Het werkt als een mokerslag.

Doden
De rest van het boek gaat voornamelijk over de manier waarop de mannen uit zijn eenheid hun einde vonden en de worsteling van O'Brien om daar een eerlijk verhaal over te vertellen. Want waarheid en werkelijkheid bestaan niet in een oorlog en van een moraal is al helemaal geen sprake. Er is alleen het gruwelijke nu. Hij weet ook heel goed duidelijk te maken wat het is dat mannen vaak weer terug verlangen naar wat het meest afschrikwekkend is voor normale mensen: de dood in de ogen kijken.

Zelfhaat
Voor mij was het meest indrukwekkende hoofdstuk dat waarin hij beschrijft waarin hij wraak wil nemen op een kameraad die in gebreke is gebleven. Als hij dreigt te sterven is de hospik (die voor het eerst onder vuur komt) niet in staat meteen te handelen. Hij is verlamd. Tim kan hem dat niet vergeven en verzint een wraakoefening die zo laag is dat hij twintig jaar later als hij dit schrijft niet anders kan dan zichzelf diep haten. Maar het feit dat hij dit op durft te schrijven maakt dat het boek ver uit zal blijven stijgen boven alle holle oorlogsretoriek die steeds weer verteld zal worden.

Reserveer Wat ze droegen in onze catalogus

Agnes

Gastblog van 7Dingen cursist Rob de Klerk: Stoner van John Williams

"Als u een boek wilt lezen dat uw leven gaat veranderen, lees dan Stoner" schreef Arnon Grunberg in De Volkskrant.
Ik beken dat die aanbeveling (en de mooie foto op de omslag) voor mij de doorslag heeft gegeven om het boek tijdens de Boekenweek te kopen. Ik ben een bewonderaar van Grunberg's proza. Vooral de opbouw en de langzaam naar het surrealistische en de waanzin afglijdende verhalen van hem komen overeen met de fantasieën die ik zelf soms over de werkelijkheid maak.
Overigens geloof ik niet dat het boek en de uitspraak van Grunberg iets aan mijn leven zal veranderen wat het eten van een appel niet zou kunnen doen. Dat klinkt in tegenstelling tot de huidige mode van het positivisme niet erg vrolijk. Dat soort positivisme kom je in dit boek dan ook niet tegen.
Het leven van Stoner is niet vrolijk, ook al gebeuren er ook dingen in zijn leven waar je blij van kan worden en die soms tot geluksgevoelen aanleiding kunnen geven.
Er valt mij een vergelijking met het Requiem van Mozart te binnen: de aanleiding om het uit te voeren is vreselijk maar de muziek swingt de (hersen)pan uit.



Kern
De kernzin van de roman staat voor mij op blz. 203:
"Hij schepte een macaber en ironisch genoegen in de mogelijkheid dat hij met het beetje inzicht dat hij had weten te verwerven tot de volgende vaststelling was gekomen: dat op lange termijn alle dingen, zelfs het inzicht dat hem dit deed inzien, vergeefs en onbetekenend waren, en uiteindelijk oplosten in een leegte waaraan ze niets veranderden."
Daarmee moest Stoner het doen. Het is ontroerend en spannend de hoofdfiguur met dit gegeven in zijn bestaan te kunnen waarnemen door de ogen van de auteur. Het maakt het boek voor mij tot een filosofische roman.

Tien zinnen
Het is mogelijk het verhaal in misschien tien zinnen samen te vatten: ik gebruik er vijf:
Stoner is de zoon van een agrarisch echtpaar dat met hard werken in het levensonderhoud voorziet. Hij kan goed leren en mag op voorspraak van zijn onderwijzer studeren. Hij wordt later professor aan dezelfde universiteit waar hij zijn studie moeiteloos volbrengt. Hij trouwt, maar zijn huwelijk is een slagveld van emoties met zijn enige dochter als onderpand. Dit slagveld treft hij ook aan op de universiteit waar hij zijn verdere leven blijft doceren.

Maar het gaat natuurlijk om het proza, de manier waarop zijn leven en de maatschappelijke omstandigheden worden geformuleerd. En die is grandioos.
Als u het boek in de bibliotheek ter hand neemt kun je vier pagina's aanbevelingen lezen die een verdere poging tot beschrijving van zijn proza overbodig maken. Het boek is zeer de moeite waard!

Reserveer Stoner in onze catalogus

Sanneke

De Brand van Jörg Friedrich

De afgelopen weken las ik 'De Brand' van Jörg Friedrich. Het boek is een beschrijving van en een aanklacht tegen de geallieerde bombardementen op Nazi-Duitsland. Friedrichwas één van de wetenschappers die ook in de serie 'In Europa' van Geert Mak werd geinterviewd, omdat hij ook de andere kant van het verhaal van WO II wil laten zien. Na de vakantie van vorig jaar door Duitsland, onder andere in de hersteld steden Dresden, Neurenberg, Frankfurt, en het lezen van Geert Mak ben ik geinteresseerd geraakt in hoe 'het ' Duitse verhaal in elkaar steekt.

Het boek van Friedrich is een dikke pil. Het ligt zwaar in de hand, het leest ook zwaar. Volle bladzijden, lange lappen tekst, geen tussenkopjes of hoofdstukkken. Het is een boek dat je het liefst in één keer uit zo moeten lezen. Maar daarvoor is het te zwaar... vind ik. Toch, ook als je het leest zoals ik met tussenpozen, is het een boek dat je bij de strot grijpt. Friedrich geeft een duiding hoe beslissingen in Nazi-Duitsland werden genomen, om de burgers te beschermen, of juist niet. Hele psychiatrische klinieken werden 'ontruimd' (dat wil zeggen de patiënten werden vermoord) om ruimte te kunnen bieden aan soldaten van het front. Gezinnen werden uit elkaar getrokken om ze verdeeld over het land onder te kunnen brengen. Er werden schuilbunkers aangelegd, maar daar werden de buitenlandse dwangarbeiders geweerd. Mensen die tijdens de oorlog, en zeker na de invasie van de geallieerden op Sicilie en later Normandie, twijfel uitspraken of Duitsland de oorlog wel kon winnen werden aangegeven en standrechtelijk geexecuteerd. Friedrich spaart zijn eigen landgenoten niet. Hij brengt ook de andere 'overwinnaarskant' in beeld.

Hij klaagt op niet mis te verstane wijze de tactiek van 'moral bombing' van de Amerikanen en de Britten aan. Duitsland moest branden, het moreel van de bevolking moest gebroken worden zodat ze zich tegen Hitler zouden keren. Er werd begonnen met steden van meer dan 100.000 inwoners systematisch, en voortdurend te bombarderen. Er lag een heel plan aan ten grondslag, een soort wetenschap, hoe je het best kon bombarderen om een vuurstorm op te wekken. Als dat lukte kreeg je een zo hoog mogelijk aantal slachtoffers. Na de eerste bommenregen kwam een volgende of brandbommen met een ontstekingsmechanisme dat dan later pas afging. En na die eerste lading was dan de zuurstof op in de schuilkelders en stikten mensen. Of de temperatuur liep door de vuurstorm zo hoog op dat mensen werden gekookt of gebraden in hun schuilplaatsen. En dit gebeurde dus op woongebieden, niet persé op industriele of militaire doelen, doelbewust. Dat mag je gerust misdadig noemen.

In het boek wordt duidelijk dat nadat de grote steden al plat waren gegooid, en de geallieerden al duidelijk aan de winnende hand waren, gewoon werd door gebombardeerd op kleinere steden, vaak zonder enige strategische waarde. Vernietigen om het vernietigen. Duitsland moest kapot, de burgers moesten boeten.

Er zijn met al die bombardementen relatief weinig slachtoffers gevallen, dat is wel bijzonder. Dat heeft te maken met de uitstekende Duitse interne hulpverlening. Het Derde Rijk zorgde juist gedurende de oorlogsjaren voor zoveel mogelijk schuilplaatsen voor de burgerbevolking. Er was een heel ambtelijk apparaat waar je kon aangeven wat je verloren had en daar kreeg je zelfs tegoedbonnen voor. Wat wel grotendeels verloren ging waren de oude binnensteden, kunstschatten, prachtige kerken, cultureel erfgoed. Juist de oude binnensteden met gebouwen met houten balken en gebinten, met het vakwerk, in een fijnmazig stratenpatroon was uiterst geschikt om een vuurstorm op te wekken.

Dit boek laat de andere kant van de oorlog zien. Het leven voor de gewone Duitser, hoe die gebukt ging onder enerzijds het nazi-regime en anderzijds onder een bommenregen die niet van ophouden wist. Het is een zeer lezenswaardig boek, een echte aanrader. Voor een ieder die wil weten hoe het voor de gewone burger was onder de terreur van het 'moral bombing'. Het verhaal niet van het overwinnaarsperspectief geschreven, maar van de verliezers.

Wilt u De Brand lezen? Reserveer dan hier in onze catalogus.

Erna Winters

De nieuwe krant = de nieuwe bibliotheek?

Ernst-Jan Pfauth was een van de sprekers op Bibliotheekplaza, een congres over en voor bibliotheken, dit jaar. Zijn bijdrage vond ik één van de meest interessantste, omdat zijn punten waaraan de krant van morgen zou moeten voldoen ook grote herkenbaarheid hebben voor de bibliotheek van morgen. Hieronder licht ik het toe, aan de hand dus van zijn punten voor de krant, maar dan voor de bibliotheek.


Volgens Ernst-Jan is bloggen beter dan Twitter, Facebook, instagram etc. Omdat je kennis deelt en het langer 'blijft' dan de andere media. Dat maakte dat ik me gelijk een beetje schuldig voelde want mijn blogs schieten er wel eens bij in, terwijl ik erg voor delen ben van ideeën.


http://www.flickr.com/photos/13761086@N05/with/4078580356/


Wat willen we van een nieuwe krant, maar hier dus wat willen we van een nieuwe bibliotheek?

1. Minder nieuws.
Hier is al veel over gezegd in het verleden. Juist in de tijd van informatieovervloed kan de bibliotheek het verschil maken door te selecteren. Net als we altijd hebben gedaan, met onze traditionele media zouden we dat ook veel meer dan nu moeten doen, en dan in combinatie van digitaal, multimediaal, geschreven en in hoofden van mensen. Daarbij is het slim om alleen van actuele onderwerpen dossiers te maken, en die dan wel weer goed te bewaren en ontsluiten.

2. Een shot om de wereld beter te begrijpen
Door middel van die goed samengestelde dossiers op actuele onderwerpen een duiding te kunnen geven op waarom iets zo is, hoe geschiedenissen ontstaan, waar dingen in elkaar grijpen of elkaar bestrijden. En daarnaast ook lezingen, debatten om uitgelegd te krijgen hoe de wereld in elkaar steekt, in ieder geval volgens toonaagevende denkers.

3. Twijfel veroorzaken of delen
Om aan te sluiten bij het essay van bibliotheek Maasland, de betrokken bibliotheek geeft misschien niet de antwoorden maar leert juist mensen om vragen te stellen. Zoek niet naar het antwoord, maar naar de goede vraag zodat je open kunt staan voor ervaringen van anderen. En ja, ook het delen, de bibliotheek als kennisplatform.

4. Expliciet in haar doelen
Daar kunnen we nog wel iets aan winnen ;-) maar wat mij betreft is de volksverheffing nog steeds actueel. Mensen de mogelijkheid bieden, op actieve wijze, om zich zelf te ontwikkelen (door leesbevordering en mediawijsheid, informatievaardigheden, kritisch burgerschap)

5. Open met data (maak delen mogelijk!)
Hear, hear. Alle informatie die we hebben vrij toegankelijk maken en houden. Als je zelf als bibliotheek content maakt, deel die met de hele wereld. Van delen word je rijker, wordt de samenleving rijker. En wat wij zelf maken is al betaald met gemeenschapsgeld. Waarom moet je er dan nog weer opnieuw voor laten betalen?

6. Clubgevoel, zorg dat leden zich thuis voelen en gekend.
Daar hebben we een schat in huis, 4 miljoen leden. Waar we beter in moeten worden is in ze zich (weer) thuis laten voelen, en hun wensen te kennen voordat zij ze kennen.

7. Bijdragen, laat je leden hun kennis delen
Helemaal in lijn met wat de bibliotheek ( in ieder geval Kennemerwaard) voor ogen heeft, en al mondjesmaat praktiseert. Mensen hun kennis laten delen. Zoals bv de Historische Vereniging die een canon maakt voor schooljeugd, vrijwilligers die computercursussen ondersteunen, mensen die presentaties geven over hun expertise. Maar ook dat debat tussen bewoners, met belangrijke sprekers en belanghebbenden in de stad/het dorp.

8. Lever context, en pas je aan op het kennisniveau van je klant/lezer
Die dossiers die ik al eerder noemde in variant voor jeugd en volwassenen, in moeilijk en in makkelijk. Basis, gemiddeld en voor gevorderden. Om het ouderwetse 'hinauflesen' er maar bij te halen, het zou mooi zijn als je je leden, je lezers, je burgers wijzer kunt maken door in verschillende moeilijksheidgraden informatie aan te bieden en dat ze zich kunnen ontwikkelen van 'laag' naar 'hoog'.

9. Gids! Ga niet achter hypes aan en begin met de wereld te duiden vanuit een breder perspectief.
Nouuuu, we zijn soms wel goed in het volgen van hypes. Je moet ze denk ik wel spotten, ze uitproberen en ze dan vervolgens ook weer duiden voor je publiek. Wat is het, wat kun je ermee, en wat zijn de toekomstverwachtingen? Zo'n initiatief als FabLabs, maak er kennis mee, en laat vooral ook je publiek er kennis mee maken.

10. Durf van het oude pad af te treden
Daar ligt om het populair te zeggen een mooie uitdaging. Nou, om eens een schot voor de boeg te doen en een nieuw pad in te slaan, het zou natuurlijk geweldig zijn als Ernst-Jan Pfauth samen met een aantal bibliotheken aan de slag zou willen gaan om samen zijn nieuwe krant op te zetten in combinatie met de nieuwe bibliotheek. Want er zijn veel overeenkomsten tussen de twee ;-)

11. Blijf trouw aan waar je goed in bent, en kijk vervolgens waar je slim op kunt vernieuwen op trends.
Voor mij is dit GBV: gezond boeren verstand. We zijn goed in het selecteren van informatie, goed in leesbevordering, groot draagvlak in de maatschappij, betrouwbaar, groot bereik. Daar moeten we gebruik van maken.

Wat spreekt u aan uit bovenstaande visie, en wat helemaal niet? Laat het ons weten.
Erna Winters