De reis naar volwassenheid..

Rabat
Rabat is de hoofdstad van Marokko.
Maar dat niet alleen. Sinds 2011 is het ook de naam van een roadmovie en van een boek.

Het verhaal
Rabat gaat over de boezemvrienden Nadir, Abdel en Zakira. Twee van hen zijn van Marokkaanse afkomst en één  komt uit Tunesië. Op een dag moet Nadir de oude taxi van zijn vader naar Marokko brengen. Zijn vrienden gaan gezellig met hem mee op deze reis, die hen door allerlei Europese landen voert en waarbij ze zo'n 3000 kilometer kilometer moeten afleggen. Op deze lange reis maken ze natuurlijk het nodige  mee. Zo is er in Frankrijk een oude vrouw, die denkt dat ze echt een taxi zijn en wil dat ze haar naar huis brengen. Omdat hun Frans niet zo best is laten ze haar maar in die waan en brengen ze haar netjes naar huis .Hoewel de twee 'schoffies' van dit vriendentrio haar liever direct uit de taxi gezet hadden.
In Spanje belanden de vrienden in een vechtpartij met een portier van een club en worden ze afgezet door corrupte politie-agenten.
Enige romantiek komt in deze film ook voor, want onderweg pikken ze een knappe liftster op, die naar Barcelona moet. Vooral Nadir is erg gecharmeerd van haar en zij ook van hem. Eenmaal daar aangekomen brengen ze nog wat tijd met elkaar door. En dan moet Nadir op een gegeven moment wel aan haar vertellen dat hij niet alleen naar Rabat moet voor het afleveren van de taxi,  maar dat hij zich daar ook moet gaan verloven. In het zicht van de haven (figuurlijk en letterlijk in dit geval..) krijgen de drie vrienden flinke ruzie. Maar ze leggen het gelukkig weer bij en kunnen hun reis vervolgen. Eindelijk in Rabat aangekomen blijkt al snel dat Yasmine (de uitgezochte verloofde voor Nadir) ook niet bepaald  op een huwelijk met hem zit te wachten.
En dan zijn de drie vrienden vrij, ieder voor zich, om hun eigen weg naar de toekomst uit te stippelen.

Oordeel
De film leidt je door prachtige landschappen, maar bevat ook de nodige humor. Ik vind het echt een aanrader. En daar blijk ik niet alleen in te staan. Eén van de hoofdrolspelers kreeg  voor zijn acteerprestaties namelijk een Gouden Kalf.  En daarnaast sleepte Rabat ook nog een internationale prijs voor 'Beste Film' in wacht. Habbekrats, die de film maakte, waren vooral bekend van video-clips van artiesten en korte films. Dit is hun eerste lange speelfilm. Dat belooft dus wat voor de toekomst....



Nieuwsgierig geworden? Bekijk hier de trailer van de film.

 


Reserveer hier de film in onze catalogus.
Ben je niet zo'n filmliefhebber, maar lijkt het verhaal je wel interessant. Geen probleem, het verhaal is ook in boekvorm verschenen. Reserveer hier het boek in onze catalogus.


Gabrielle

Gevangen in het land van de glimlach

Momenteel ben ik op vakantie in het land van de glimlach, Thailand. Er is veel om van dit land te houden. De natuur, de prachtige stranden, de euwenoude cultuur, het heerlijke Thaise eten en niet in de laatste plaats de supervriendelijke bevolking. Ik heb zelf een enorm sterke band met dit land. Ik kom er niet voor de eerste keer en het zal zeker ook niet de laatste keer zijn.

Natuurlijk is ook in Thailand niet alles mooi en positief. Zo is er nog veel armoede, tiert de sexindustrie welig en heeft het land een enorme strenge wetgeving als het om drugs gaat. Dit laatste deed me denken aan een boek dat ik alweer een paar jaar geleden heb gelezen. "Bangkok Hilton" van Sandra Gregory, die in de beruchte Lard Yao gevangenis terecht komt wegens het smokkelen van heroïne.

Sandra Gregory woont al een tijdje in Thailand maar wil terug naar huis omdat ze ziek is. Ze heeft echter geen geld voor de reis en besluit heel naïef om drugs te smokkelen om voor haar reis naar Engeland te kunnen betalen. Dit loopt helemaal mis en ze wordt op het vliegveld opgepakt. In eerste instantie wordt ze veroordeeld tot de doodstraf, maar deze straf wordt omgezet in 25 jaar. Ze beland in een van de beruchtste gevangenissen ter wereld, de Lard Yao-gevengenis, het 'Bangkok Hilton'. De omstandigheden zijn erbarmelijk, de gevangenis is overvol, het eten is slecht er heersen ziektes en de bewakers zijn corrupt.

Sandra Gregory brengt 5 jaar door in mensonterende omstandigheden waarna ze wordt overgeplaatst naar een Engelse gevangenis om daar de rest van haar straf uit te zitten. In 2000, na zeven jaar vast te hebben gezeten, krijgt ze gratie ter ere van de verjaardag van de Thaise Koning Bhumibol.


In dit aangrijpende verhaal doet Sandra Gregory niet aan zelfbeklag maar neemt de volle verantwoordelijkheid voor haar daden.
Dit schokkende en zeer lezenswaardige verhaal is in de bibliotheek te vinden bij de waargebeurde verhalen.
In deze sectie van de bibliotheek kunt u nog veel meer boeiende, persoonlijke en aangrijpende boeken vinden.

Nieuwsgierig geworden naar het hele verhaal van Sandra Gregory?

Reserveer Bangkok Hilton nu in onze catalogus

Grillroom Jeruzalem

Propaganda reis Jeruzalem

De bekende schrijver Thomése liet zich het afgelopen jaar strikken voor een vijfdaagse propaganda reis naar Jeruzalem en doet daar in dit boek verslag van. Hij aanvaardde de reis uit nieuwsgierigheid en om een tegenstem te laten horen over de problematiek in dit gebied. Maar dat pakte anders uit. Hij dacht dat het boek als pro-Palestijns zou worden uitgelegd omdat hij kritisch is over het nederzettingenbeleid, maar het omgekeerde gebeurde. Hij werd door pro-Palestijnen in de ban gedaan.

Bob den Uylprijs
Voor dit boek kreeg hij de Bob den Uylprijs voor beste reisboek. Het werd door 200.000 mensen gelezen en terecht denk ik. Ik ben vier jaar geleden in Israël geweest en net als veel anderen ben je nieuwsgierig naar wat hij hierover te zeggen heeft. Het was voornamelijk hilarisch waardoor je ondanks de tragiek van dit gebied constant in de lach schiet om de absurditeiten.

Gaza
De meest indringende passages gaan over het bezoek aan de Gazastrook, waar je als toerist niet mag komen. In het hermetisch afgesloten stuk land waar 1,5 miljoen mensen wonen heerst werkloosheid, armoede, honger een totaal gevoel van uitzichtloosheid dat hij heel goed verwoordt. Daardoor begrijp je ook waarom vanuit dit gebied raketten worden afgevuurd op Israël  En toch zijn de Palestina Comité-achtige figuren niet blij met dit boek. Waarom niet? Het weerspiegelt het gevoel dat heel veel mensen hebben: het probleem in het Midden-Oosten zal nooit opgelost kunnen worden. En dat heeft Thomése met dit boek weer eens duidelijk aangetoond.

Reserveer Grillroom Jeruzalem in onze catalogus

Agnes

NIET NIET NIET NIET NIET

De oogst van een kwartiertje schrijven tijdens de personeelsbijeenkomst  vorige maand door onze medewerkers op de vraag wat de bibliotheek in ons nieuw te ontwikkelen visie en missie niet zou moeten zijn:

Marketingcirkel.nl

star zijn,
vestigingen sluiten,
geen afbraak van wat met liefde en zorg is opgebouwd,
braaf binnen zitten wachten,
teruggang,
stilzitten,
steeds hetzelfde doen,
alles voor lief nemen,
met de trend mee gaan,
uitrollen, (is voor tapijtleggers)
innoveren en veranderen en alleen met onszelf bezig zijn en zo de klant/dienstverlening uit het oog verliezen, passief en objectief,
blijven hangen in het oude patroon,
vasthouden aan uitleencentrum,
vastgeroeste medewerkers die niet willen veranderen,
top down beleid maken,
mensen op vaste plek houden als dat niet past,
demotiveren personeel door regeltjes en het maar laten duren,
vasthouden aan ouderwetse opstelling,
ruimte geven aan onwil en anti-verandering,
blind inzetten op landelijke activiteiten,
achterover leunen,
alles voor de uitleen,
topdown werken,
niks doen met gevolgde opleiding van medewerkers zoals 23 dingen,
je schamen voor je beroep 'bibliothecaris' of bibliotheekmedewerker,
je verstoppen achter je pc,
doen omdat we het al zolang zo doen,
werken zoals de VOB het zegt ( verzamelen, ontsluiten, beschikbaar stellen),
bezuinigen op openingstijden,
alles open laten in plaats van in behoeftepiramide heldere accenten te leggen,
fysieke bibliotheek te veel afbouwen,
gebrek aan tijd,
te veel focussen op gebouw en inrichting, opruimen en ordenen,
bezuinigen op collectie,
stilstaan,
alleen van boeken zijn,
recreatie, zoals 'hobbyboeken'

en als hekkensluiter: bij ons zelf blijven?

Wat zou u graag zien wat de missie en de visie van de bibliotheek in zich heeft? Waarvoor moet de bibliotheek staan? Laat het ons weten.

Erna Winters

Behoedzaam voorwaarts, bezuinigen in Bergen

Het is zo tegengesteld aan mijn karakter, maar in het zoeken naar oplossingen als je met bezuinigingen wordt geconfronteerd gaat het er vaak om dat je behoedzaam voorwaarts gaat. Wie vertel je wat en wanneer. En hoe duidelijk maak je je boodschap, en waar hang je hem aan op.

Begin dit jaar kregen we te horen dat de gemeente Bergen, waarvan de bibliotheek net dit jaar met ons is gefuseerd, vanaf 2014 in vier jaar tijd € 150.000,-- op de subsidie wil gaan korten. Dat is ongeveer 20% van het subsidiebedrag, en voor dat geld moeten dan drie vestigingen in de lucht worden gehouden.

We hadden met de wethouder overlegd hoe we dit het best zouden kunnen aanpakken. Zij wilde graag een co-creatieve aanpak, en daar voelen wij ook wel voor. Dus hebben we eerst een sessie belegd met belangengroeperingen in de kernen. Dat hebben we  in oktober gedaan.

Gisteravond hadden we een voorlichting voor leden van de raadscommissie. De opkomst was helaas niet zo groot, er was een parallelsessie over een nieuw te bouwen gemeentehuis. Politiek gezien natuurlijk veel interessanter dan de toekomst van de bibliotheek ;-) Voor degenen die er wel waren heeft eerst de ambtenaar verteld wat de visie is van de gemeente. Zij hanteren een aantal uitgangspunten voor de toekomst wanneer er bezuinigd moet worden:
• Vertrouwen op de eigen kracht (van burgers)
•  Samenwerken met andere instellingen
•  Behoud en vernieuw
•  Cultureel ondernemerschap
•  Doelgroepen van de toekomst

Met de bezuinigingsopdracht in het achterhoofd is de gemeente inmiddels tot de conclusie gekomen dat drie volwaardige vestigingen niet meer haalbaar is. Maar ze willen wel dat de bibliotheek zich blijft inspannen ten behoeve van leesvaardigheid, informatievaardigheid en mediawijsheid van alle burgers van Bergen. Voor de overige diensten willen ze graag zien dat die kostendekkend zijn en dat er maatwerk wordt geleverd. Dus bijvoorbeeld een strandbibliotheek, lezingen, activiteiten voor zelfontplooiing... dat moet kostendekkend. Dat zal nog een hele klus blijken.

Nu zijn we er nog niet, maar ik ben wel heel erg blij met de uitspraak van de gemeente dat ze de drie belangrijkste elementen van het bibliotheekwerk, de belangrijkste toegevoegde waarden hebben overgenomen. Waarbij ze ook ontvankelijk lijken te zijn voor ons argument dat als wij echt een verschil willen maken op deze terreinen dat we dan structurele aandacht in scholen aan deze onderwerpen moeten geven. En dat de kracht om dat te doen bij de bibliotheek ligt in de ondersteuning van het onderwijs.

Tijdens zo'n presentatie hanteren we binnen Kennemerwaard altijd weer onze behoeftepiramide. 
Die maakt zo duidelijk waar de belangrijkste taken van de bibliotheek liggen, en waarvan we ook nooit in discussie hoeven of er subsidie heen moet. De onderste trede van de piramide staat nooit ter discussie. De bibliotheek heeft absoluut een rol in het mensen mogelijk maken zich staande te kunnen houden in de maatschappij door hen het plezier in lezen bij te brengen, door hen te leren informatie te zoeken en die te beoordelen op betrouwbaarheid. 

Aan het eind van ons verhaal maakten we een financieel overzicht. Wat hadden wij al gedaan om de tekorten op te vangen, welke mogelijkheden liggen er nog. En we hebben het plaatje rond gekregen. Maar we hadden alleen geen geld voor de huisvesting meer over voor twee van de drie vestigingen. Behoedzaam voorwaarts want een oplossing willen we en één die ons in staat stelt het verschil te maken in juist die drie belangrijke vaardigheden die je nodig hebt om als volwaardig burger mee te kunnen doen.

Heeft u nog suggesties voor ons hoe we de bezuinigingen zouden kunnen opvangen? Laat het ons weten.

Erna Winters

Beste tv-serie ooit

Onbewoond eiland?
Welke serie zou je meenemen naar een onbewoond eiland? Gesteld dat je daar ontvangst kon regelen.O.k. niet deze, want dat komt dan veel te dichtbij. Maar als het om favorieten gaat, is dit zonder twijfel de beste serie die ik ooit gezien heb. En ik heb, zeker de laatste jaren, heel wat bijzonders gezien. Lost heeft het allemaal: drama, horror, komedie, mysterie, romantiek, actie, avontuur, fantasy, science fiction ... Waanzinnig goed gespeeld, meesterlijk en gedurfd verteld en briljant in beeld gebracht. Het is wel razend complex, wat kijkers bij seizoen 5 en 6 soms teveel werd.

Spoilers
Ik ga niet veel verraden, maar als je helemaal onbevangen wilt gaan kijken, moet je alles onder dit kopje even overslaan. De verhaalstructuur is fascinerend. De groep schipbreukelingen die na een vliegtuigongeluk op een uiterst geheimzinnig eiland aanspoelt, leren we in het eerste seizoen kennen via hun interacties, maar ook via flashbacks. Daarin blijken hun paden elkaar al schijnbaar toevallig gekruist te hebben. In verdere seizoenen als we ons afvragen of ze wel ooit van dit eiland af zullen komen, worden we getrakteerd op flashes forwards, waarbij verschillende personages terug zijn in de bewoonde wereld. In seizoen 4 krijgt dit een logisch gevolg, waarna in seizoen 5 alle tijden op het eiland zelf door elkaar springen. Het laatste (6e) seizoen trakteert ons op flashes sideways. En wat dat betekent, daar zijn de forums nog niet over uitgeschreven.

Raadsels
Lost geeft ons raadsel op raadsel en verrassing op verrassing. De meeste van die raadsels worden gaandeweg opgelost om weer nieuwe op te werpen. Uiteindelijk worden de meeste raadsels opgelost (op ingenieuze wijze) maar niet alle. En dat werd Lost in het laatste seizoen niet in dank afgenomen. Maar Lost dompelt je in alle aspecten van het mens-zijn onder - belicht vanuit alle denkbare invalshoeken. Aan het eind van ons leven is het ook fijn om op een aantal cruciale vragen antwoord gevonden te hebben. Maar verwachten we dat alles uit de doeken wordt gedaan? Het einde van de serie is prachtig spiritueel, maar ook open voor verschillende interpretaties. Het benam mij even de adem en ontroerde me tot op het bot. Ik schaam me niet voor de tranen.


Raoul

Reserveer Lost in onze catalogus

Plotseling is het donker om je heen...

Ik had niet eerder een boek gelezen van dit duo: Simone Kortsmit en Emile Lotz, twee Nederlandse schrijvers. Emile is scenarist en toneelschrijver en Simone is o.a. schrijfend journaliste. Vanaf 2004 zijn ze bij elkaar, eerst voor het schrijven van toneelstukken, nu ook literaire thrillers.

Duisternis is inmiddels het derde boek. Eerst verscheen zusters in het kwaad  in 2009 en ik vind jou kwam uit in 2010. Er zijn goede recensies verschenen, dus genoeg redenen om te beginnen aan dit boek.

Verhalen ineen

Er lopen twee verhaallijnen ineen. In het begin is het niet duidelijk wat ze met elkaar te maken hebben, dus wel even bijblijven. Het eerste verhaal vermeld het leven van de dertigjarige Laura, die na een heftige nacht 's ochtends tot de ontdekking komt dat haar minnaar dood in bad ligt. Ze heeft de tegenwoordigheid van geest om alles schoon te maken en gaat dan gauw naar huis om alles te vergeten... helaas ligt de volgende ochtend het dode lichaam in de tuin. Het tweede verhaal vertelt over een kleine jongen die van pleeggezin naar pleeggezin moet, alle ellende treft die je maar zou kunnen overkomen en vanaf het moment dat hij op zichzelf gaat wonen, wordt enigszins duidelijk wat de twee met elkaar te maken zouden kunnen hebben. De naam van de jongen blijft onbekend, alleen in het laatste gedeelte van het boek komt men erachter.

Duister

Ik vond het zelf een wat duister boek, vergezocht zeker wat de jongen betreft. Een beetje het idee van nou nou, een beetje tè. Maar op zich is het wel knap van de schrijvers dat ze twee zo verschillende verhaallijnen tot 1 verhaal kunnen smeden.

Reserveer Duisternis en de andere materialen van Simone Kortsmit en Emile Lotz in de catalogus van de bibliotheek

Irene

Bella Italia

Verandering van spijs
Om eens een keer niet over een roman te bloggen heb ik ditmaal gekozen voor een informatief boek. Sinds een paar jaar werk ik op de afdeling Mediabeheer, waar alle nieuwe materialen binnenkomen om ingewerkt te worden. Ik zit dus letterlijk dichtbij het vuur, maar dat terzijde.

Reisgids
Mijn (oplettende) oog viel op een dag dan ook op het boek Ciao tutti van Saskia Balmaekers. Reisboeken zijn er in overvloed. Iedere reiziger kan goed voorbereid op zijn vakantiebestemming arriveren. Zeker als hij van tevoren een bezoek aan de bieb heeft gebracht....:-). Maar Ciao tutti is geen gewone reisgids over Italië. Het boek heeft niet voor niets als ondertitel Een ontdekkingsblog door Italië. De schrijfster maakte als jongere voor het eerst kennis met dit land. Het was voor haar meteen 'liefde op het eerste gezicht'. Ze is er sindsdien dan ook al vele malen geweest en tegenwoordig is ze er bijna maandelijks. Het boek bevat allereerst prachtige kleurenfoto's. Het oog wil tenslotte ook wat. Daarnaast leest het boek heel gemakkelijk, het is geen saaie opsomming van feiten en wetenswaardigheden (wat in veel reisgidsen natuurlijk wel het geval is).Natuurlijk komen er wel allerlei feiten en wetenswaardigheden voorbij in dit boek, maar deze worden op een heel 'smakelijke' manier gepresenteerd. Het leest dan ook als een roman. Of beter gezegd 'als een trein'.

Culinaire verassingen
En is voorzien van veel recepten, om zelf thuis bijvoorbeeld  'Spaghetti alle vongole' te maken. Ben je zelf geen keukenprins(es), dan heb je er misschien wel één in je directe omgeving. Maar ook kan je erin vinden waar de beste koekenbakker in Siena zit of waar je in Napels moet zijn voor de beste pizza's. Zelf heb ik nog nooit een bezoek gebracht aan dit prachtige land, maar alleen al bij het doorbladeren van dit boek dacht ik: deze komt bovenaan mijn lijstje van landen te staan, die ik zeker nog wil bezoeken. Tot die tijd hou ik het maar bij lekker lezen in Ciao tutti en waag ik me zelfs misschien wel aan een recept...

Reserveer hier Ciao tutti in onze catalogus


Ciao,
        Gabrielle

Wat verborgen is

Wat verborgen is is een Zweeds thrillerdebuut van schrijversduo Hjorth Rosefeldt (Michael Hjort en Hans Rosenfeldt). Ondertitel De Bergmankronieken.

Het verhaal begint met de verdwijning van een 16-jarige jongen, Roger. Hij wordt vermoord gevonden in een moerrassig gebied. Het lijkt er op dat de moordernaar van alles heeft gedaan om te maskeren wat er echt is gebeurd. Het spoor leidt naar het elitaire Palmlov College waar Roger studeerde.

Psycholoog Sebastian Bergman biedt zijn hulp aan bij het onderzoek maar hij heeft een verborgen agenda. Bergman is een gekwelde man die zijn vrouw en kind heeft verloren bij de Tsunami in 2004. Hij is ongelukkig, sexverslaafd en weinig succesvol. Zijn moeder is kort geleden overleden en Sebastian moet de erfenis afhandelen. Hij doet dat met zeer veel tegenzin omdat hij een slechte relatie met zijn ouders had. Sebastian brengt een tijd door in zijn ouderlijk huis omdat hij dat leeg moet halen. Bij het opruimen komt hij correspondentie tegen van een vrouw, Anna Erikson, gericht aan zijn moeder.
De inhoud van de brief fascineert hem zo dat hij het adres wil achterhalen van de vrouw.
Daarvoor heeft hij informatie nodig en die informatie kan hij krijgen van het onderzoeksteam.

Er volgt een kat en muis spel. Sebastian Bergman is vaak heel irritant maar toch ga je ook van hem houden. En eigenlijk krijg je ook medelijden met hem. Ook de mensen van het onderzoeksteam zijn interressant. De verschillende karakters worden goed uitgewerkt.

Het plot is weergaloos goed.
En omdat de ondertitel al verwijst naar de Bergmankronieken is een tweede deel te verwachten.
De discipel is net uit. Ik reserveer alvast.



Reserveer de boeken van Hjorth Rosenfeldt in onze catalogus

Evelyne

Pilaren van de Aarde

Deze week viel mijn oog bij de zojuist ingeleverde boeken op de "Pilaren van de Aarde" van Ken Follet. Dit boek valt op, al was het alleen maar vanwege de omvang. Het "werkje" omvat meer dan 1000 pagina's en dat zal sommige leners zeker afschrikken. Toch vind ik dit boek een absolute aanrader. Zeker als je van historische romans houdt.

Het verhaal
Het verhaal speelt zich af in Engeland in de twaalfde eeuw. Een tijd van hongersnoden, godsdiensttwisten en een voortdurende strijd om de troon. Tom Builder, een meesterbouwer, zwerft rond met zijn gezin op zoek naar werk. Het zijn barre tijden. Zijn gezin lijdt honger en overal ligt gevaar op de loer. Tom ontmoet de abt Philip die het ambitieuze plan heeft om een indrukwekkende kathedraal te bouwen. Tom en Philip slaan de handen ineen om dit plan uit te voeren. Ze ondervinden echter van alle kanten tegenwerking. Het is bijna ondoenlijk om aan bouwmateriaal te komen, er is verzet van de broeders zelf en een ambitieuze bisschop en een gewetenloze edelman hebben een pact gesloten om Philip ten val te brengen en de bouw te verijdelen.
Dit boek is vlot geschreven, er gebeurt ontzettend veel, er is spanning, liefde en romantiek, en het beschrijft het leven van alle dag in die periode heel goed. Een zeer boeiend boek.

Reserveer Pilaren van de Aarde in onze catalogus

Het vervolg
Als u gegrepen bent door dit boek is er goed nieuws, want er is een vervolg met de titel "Brug naar de hemel". Even omvangrijk en even monumentaal. In dit deel kunt u de belevenissen van de nazaten uit het eerste deel meemaken.

Het vervolg Brug naar de hemel kunt u hier reserveren

De film
Bent u meer visueel ingesteldt. Dan is er ook goed nieuws. Het boek is verfilmd.

Reserveer de DVD Pillars of the earth in onze catalogus

Dansen in de bibliotheek

Gisteren hadden we onze halfjaarlijkse personeelsbijeenkomst voor alle medewerkers van Kennemerwaard. Wij nodigen dan af en toe externe sprekers uit, of vertellen zelf wat als managementteam, of medewerkers vertellen elkaar iets over waar ze mee bezig zijn, waar ze trots op zijn.

Gisteren hadden we een externe spreker: Rob Bruijnzeels. Een individuele, inspirerende vrijdenker, met ongelooflijke passie voor de bibliotheek. We hadden hem uitgenodigd om iets te vertellen over de noodzaak om te veranderen als bibliotheek. En Rob kan dat als geen ander. Een goed verhaal houden over de wereld om ons heen. Hoe die verandert, en wat het met ons doet.

Partij dansende mensen nl.photaki.com

Het mooiste onderdeel van Robs verhaal was zijn voorstel om te gaan dansen. Dansen om te veranderen. Met een voorbeeld van hoe je passen moeten zijn. Dansen als metafoor.

Rob schetste ons hoe je het best naar zijn idee een verandering kunt inzetten.

stap 1: Doe eerst een stap opzij.

Voordat je gaat veranderen is het goed om je eerst te bezinnen op wat je ziet aan ontwikkelingen om je heen. Welke trends zijn er, wat zie je aan veranderend gedrag, welke problemen en kansen zie je in de wereld om je heen.

stap 2: Doe een stap achteruit.

Ga bij je zelf te rade. Waarvoor is de bibliotheek op aarde. Waar is je instelling voor. Wat hoort wel bij je en wat niet. Als je het wat spiritueel zou willen formuleren: ga eerst "aarden", bepaal wat je toegevoegde waarde is voor de maatschappij.

stap 3 en 4: Doe twee stappen vooruit!

Kom in beweging. Ga andere dingen doen. Ga experimenteren. Durf fouten te maken. Geef je publiek dat wat ze niet van jou verwachten, maak onuitgesproken diepe verlangens waar.

En doe alles wat je doet met hart en ziel!

We zijn in Kennemerwaard twee jaar geleden begonnen met de eerste danspassen toen we bezig gingen met ons meerjarenbeleidsplan. Een blik op de veranderende wereld om ons heen, een stap naar achteren om te bedenken waar we nou voor zijn. En nu zijn we aan het experimenteren, dingen aan het uitproberen. En ik voel dat we zo langzamerhand weer aan een nieuwe serie danspassen toe zijn. Het was eerst wat voorzichtig schuifelen, maar het gaat swingen in bibliotheek Kennemerwaard. 

Wat vindt u van de veranderingen die de afgelopen twee jaar zijn ingezet in de bibliotheek? Laat het ons weten.

Erna Winters 

Hoe komt het allemaal in de kast?

Heeft u zich ooit afgevraagd wat er allemaal moet gebeuren om het boek dat u op uw nachtkastje hebt liggen, voordat u het bij uw bibliotheek kunt lenen? Gisteren werd ik door Louise van de afdeling meegenomen in de wondere wereld van de afdeling media.

Helemaal voor aan de keten zit natuurlijk de schrijver en de uitgever. Daarna wordt er door een recensent voor bibliotheek een oordeel gegeven wat in ons wekelijke aanschafinformatiepakket terecht komt. Dat pakket van zo'n 300 recensies (gemiddeld) wordt eerst nagekeken op herdrukken (hebben we het al?), en of het een deelwerk is of niet (als deel 3 wordt aangeboden en we hebben deel 1 en 2 niet dan hoeven we het niet aan te schaffen). Dan wordt er door een paar bibliothecarissen gekeken op basis van de collectieprofielen die we hebben voor iedere vestiging welke titels daadwerkelijk in welke aantallen moeten worden aangeschaft. En dat wordt ingevoerd in de computer.

Na een week of wat komen de nieuwe boeken binnen. En dan begint het werk op de afdeling media. De dozen moeten uitgepakt en gecontroleerd. Ze moeten verdeeld worden over de vestigingen. Welke titels zijn voor Alkmaar, Bergen, Castricum en Heerhugowaard. Daarna moeten ze gekoppeld worden in de catalogus. Van een barcode voorzien en van een stempel. Dat laatste snap ik niet zo heel erg goed, want er zit een barcode op en een rfid-chip. Maar volgens Louise was het best af en toe handig als uit een boek én de barcode en de chip ontbrak.

Na het inwerken van de materialen worden ze ook nog even voor de zekerheid ingenomen want het zou gereserveerd kunnen zijn. En dan kan het boek gelijk op transport naar de betreffende vestiging. Lekker handig!

Om een idee te geven om hoeveel materialen het gaat, bibliotheek Kennemerwaard bestelt ongeveer 32.000 exemplaren per jaar. Dat zijn ongeveer 600 exemplaren per week! Te verdelen over 12 vestigingen. De meiden van de media hebben het er maar druk mee. Want elke bibliotheek heeft zijn eigen plaatsingssysteem, eigen bestickering, eigen beveiligingssysteem. Met dat laatste gaan we begin volgend jaar aan de slag, en over dat eerste en tweede zal nog wel heel wat water door het Noord-Hollands Kanaal moeten stromen alvorens we daar echt naar één systeem gaan. Gelukkig zijn daar ook wel stappen in gemaakt. maar dat kan beter en slimmer. Het kost heel veel tijd om alle extra stickers te plakken en dan moet je ook nog goed opletten dat je de juiste sticker plakt voor de juiste vestiging. Er wordt stap voor stap gewerkt aan het harmoniseren van de manier waarop in de vestigingen de materialen in de kast worden gezet, en of en hoe ze nog extra stickers nodig hebben.

En dan heb ik het nog niet eens gehad over het werk wat er aan het uitleenbaar van cd's, dvd's en speelleermateriaal zit ;-) Gelukkig hebben de medianettes (zoals ze zichzelf liefkozend noemen) een goede sfeer, enorme werklust, humor en kameraadschap. En dat maakt werken op die afdeling tot een groot plezier. Je merkt dat ze er eer mee inleggen al dit werk achter de schermen goed voor elkaar te hebben. Dus chapeau voor de medianettes!

Atheist

Alain De Botton Religie voor atheisten

Levensvragen

Ik heb al diverse boeken van Alain de Botton gelezen en wat een feest elke keer. Sinds zijn eerste boek De romantische school weet je dat hier een hele bijzondere schrijver aan het werk is. Wat hem zo bijzonder maakt ten opzichte van andere schrijvers is dat hij altijd levensvragen opwerpt die hij ook echt wil oplossen. Sinds 2008 heeft hij daarvoor de School of Life opgericht waar met behulp van kunst en literatuur lessen in levenskunst worden gegeven. Een daarvan is bijvoorbeeld Werk vinden dat bij je past van Roman Krnaric. Ik heb dat boek afgelopen week gekocht voor mijn zoon die bijna is afgestudeerd en die die vraag stelde.

Rituelen
Zijn nieuwste boek Religie voor atheisten wijkt in zoverre af van zijn andere boeken dat het hier minder om een individueel probleem draait, maar meer om de maatschappij als geheel. Ik heb het de afgelopen dertig jaar vaak gehad met mensen die net als ik katholiek zijn opgevoed over het gemis van rituelen door het wegvallen van het geloof.. En dat is precies het onderwerp van dit boek van de Botton. We moeten onze opgeblazen ego's die door het wegvallen van het geloof (waarin je je onderwerpt aan een hogere macht) zijn ontstaan weer nederiger maken. We zijn niet gelukkiger geworden door het constant bevredigen van onze verlangens en van de totale keuzevrijheid.

Troost
De Botton is een realist die er van uit gaat dat er voor de meeste problemen in het leven geen oplossingen bestaan. Waar de mens behoefte aan heeft is troost en die heeft de kerk door de eeuwen heen gegeven. De kerk is ook op een bepaalde manier een plaatsvervangende ouder geweest bij wie je kon uithuilen en opnieuw beginnen, maar die je ook tot de orde riep.

Onderwijs/Kunst
In het hoofdstuk over onderwijs probeert hij duidelijk te maken dat we ons ook op wijsheid en niet alleen op kennis moeten richten. Musea roep hij op om verdiepingen over Liefde, Angst en Mededogen in te richten. Volgens De Botton is het verbinden van kunst aan onze zielennood ook de manier om kunst tegen kunsthaters te beschermen. Critici die hem voor de voeten werpen dat een hele groep van gelovigen zich probeert de bevrijden van de schuld, de angst, de schaamte en de hypocrisie die voortkomt uit een levenslange geloofsindoctrinatie, weerspreekt hij door te stellen dat dat maar een generatie is geweest. Het is niet zijn generatie en zijn generatie moet ook weer leven met alle tekortkomingen en daar oplossingen voor vinden. In ieder geval heeft De Botton daar met dit bijgedragen aan oplossingen.

Reserveer Religie voor atheïsten in onze catalogus

Agnes

Boek- of digi-taal?

Lezen anno 2012
Nu we dan toch massaal aan het lezen slaan in Nederland is het ijzer heet genoeg om te smeden.
Ik neem daar mijn eigen hangijzer voor mee, gloeiend van het aambeeld.
Want wij van Kennemerwaard zijn razend benieuwd wat onze leden er van vinden.
Voor ieder ligt ie klaar, die klassieker van jewelste in groen of rood, de keuze is vrij zolang we nog uit voorraad kunnen putten.
Anno 2012 is er nog meer keuze mogelijk. En dat ligt een beetje aan de taal die we hanteren.
Wie dit blog leest, spreekt dezelfde als ik en die van mijn medebloggers. Kennemerwaard koos hiervoor een moderne - in tegenstelling tot de keuze van Nederland Leest- en spreekt op deze virtuele standplaats een aardig mondje "Digi-taal".

Complementair
Tegenstellingen zijn niet per definitie slecht. Ze maken het leven spannend en lekker veelzijdig. Zo zijn meer prachtige Hollandse klassiekers (de eregalerij) in e-bookvorm te vinden via de link van Bibliotheeknederland op onze website. Oud, te lezen via een nieuw medium. Net als de complementair gekleurde groene en rode kaften van het Nederland Leest boek, gaan die twee media héél goed samen.

Bladeren is heerlijk. Er gaat weinig boven dat wegkruipgevoel met een boek op schoot.
Er zijn ook mensen die daarvoor met evenveel plezier een Ipad hanteren.
Wie die Digi-taal al zo beheerst, dat nieuwe dingen leren een ware uitdaging wordt, kan aansluiten via ons cursusaanbod bij 7Dingen, om zich verder te ontwikkelen in de digitale wereld en social media.
Als medewerker steken we veel op van de scholing die ons aangeboden wordt met 23Dingen en Verdiepdingen, waar we al doende leren hoe en wat er op het Web 2.0 te doen is. Kennemerwaard anno 2012 Twittert, Facebookt en blogt, om wie die talen ook spreekt, te bereiken.

Dubbelganger 2.0
Nieuwe talen leren is leuk! Op het web barst het er van! Communicatie 2.0 betekent interactie. Zoals leden kunnen bijdragen aan de inhoud van onze catalogus, door te taggen en recensies achter te laten. Benieuwd naar de mening van onze leden, geven we daar op die manier alle kans toe. Zo werken we samen aan de inhoud: TweePuntNul.

Hier geef ik mijn hangijzertje een flinke slinger. Een schitterend staaltje van gebundelde samenwerking, uitgevoerd in ècht papier met vrolijke kaft, naast zijn 2.0 dubbelganger in webuitvoering, beide betiteld met BoekTweePuntNul. Waar in zeer leesbare (digi-)taal 125 toepassingen van sociale media worden besproken. Boek en website zijn de vruchten van Louis Hilgers, Tessa van Zadelhoff en 123 co-auteurs. Een titel van in elkaar geslagen handen van zoveel schrijvers moet wel iets bijzonders zijn. En dat ís het!
De keuze ligt weer bij de gebruiker: boek of digitaal?
Allebei kan óók, vinden wij.
En dat is ook waarom we beide aanbieden. En razend benieuwd zijn wat onze leden er van vinden. Laat het ons maar weten, heel graag zelfs!

Reserveer BoekTweePuntNul in onze catalogus en tag of recenseer.
Bezoek de website BoekTweePuntNul

video-recensie:


Tanja.

Inspirerend Nederland leest

Gisteren was ik met Henri Osewoudt (van de Donkere Kamer) en Marian Visser (onze domeinspecialist Volwassenen) de hele dag op pad om gratis exemplaren uit te reiken van de Donkere kamer van Damokles.  Normaal reiken we de boeken alleen uit aan leden, maar we hadden een aantal extra exemplaren ingekocht. Die reikten we op straat uit aan niet leden met een kortingsbon er in om ze te verleiden (weer) lid te worden van de bibliotheek.

We zijn alle grote vestigingen langs geweest. Daar overhandigden we de eerste exemplaren aan wethouder en/of burgemeester. We begonnen in Alkmaar Centrum. Daar was wethouder Anjo van de Ven aanwezig om de aftrap te verrichten. Zij hield een betoog over het belang van lezen en over haar herinneringen aan haar literatuur onderricht toen zij op het middelbaar onderwijs zat. En een klas VWO 5 leerlingen van het Jan Arentz college, allemaal verkleed als dubbelgangers. Bedacht door hun leraar Nederlands, Willard Mans.  Erg leuk en erg inspirerende man die zijn leerlingen mee neemt in de prachtige wereld die literatuur is. We hebben en passant ook nog even de deur tussen bibliotheek en museumcafé geopend. Een mooie start van de verder samenwerking tussen museum en bibliotheek.

Zo gedurende de dag raakte ik met de wethouders en burgemeesters aan de praat. Allemaal onderschrijven ze het belang van lezen. En allemaal komen ze ook ieder jaar langs om de tas met boeken, ook voor de raadsleden, op te halen. Altijd een lovend woord voor de bibliotheek. Met ook af en toe een woord van zorg over het gebruik van de bibliotheek, de bedreigingen waar we mee te maken hebben. Dat het lastig moet zijn om je huidige winkel open te houden en tegelijkertijd iets nieuws te ontwikkelen. Het is fijn om op zo'n moment te merken dat de bibliotheek echt leeft bij de vertegenwoordigers van de gemeente.

Aan het eind van de dag wist Marian mij een mooi nieuwtje, vers van de pers, te melden. Diezelfde leraar Willard gaat op 28 november om 19.00 uur een rechtszaak houden over Osewoudt. De leerlingen moeten een pleidooi voorbereiden waarop ze duidelijk moeten maken of iets waar is of niet, of Osewoudt nou goed was of slecht. En de bibliotheek heeft twee rechters weten te strikken die gaan beoordelen welke leerlingen het beste verhaal hebben. In de bibliotheek. Ik werd er gelijk weer helemaal blij van. Wat een mooie, inspirerende samenwerking tussen school en bibliotheek. Dus komt allen op 28 november naar de bibliotheek! En lees van te voren nog even de Donkere kamer... gratis af te halen in de bibliotheek.....

Erna Winters

Hilary Mantel's Thomas Cromwell

Petje af
Het is de belangrijkste literatuurprijs van Groot Brittannië: de Man Booker Prize. En dan schrijf je twee delen van wat uiteindelijk een trilogie moet worden, en dan win je twee keer deze prijs. Petje af voor Hilary Mantel!

Tudors
Ik ben dol op het gekonkel en de intriges die zich in Engeland in de 16e eeuw afspeelden. Ik geniet van de, niet helemaal historisch accurate, tv-serie The Tudors. Ik verslind de boeken van Antonia Fraser, David Starkey, Jane Dunn en Alison Weir.

Geschiedenis
En nu dus Wolf Hall en Bring up the bodies van Hilary Mantel. Zij weet één van de meest verguisde politici in de Engelse geschiedenis op een hele speciale manier tot leven te wekken en je de geschiedenis in te zuigen. Zij laat Thomas Cromwell zelf spreken.
In Wolf Hall maken we de opkomst van Cromwell mee, vanuit een "simpele" achtergrond opgeklommen naar de positie van de belangrijkste adviseur van Henry VIII. Cromwell heeft een zeer belangrijke rol in de scheiding van Henry VIII van Catharina van Aragon en de totstandkoming van de Chruch of England. Bring up the Bodies volgt de gebeurtenissen tot de dood van Anne Boleyn, de tweede vrouw van Henry VIII en moeder van de latere koningin Elizabeth I.

Toekomst
Mantel staat nu, zoals ze het zelf omschreef na ontvangst van de Man Booker Prize, voor de moeilijke taak om de trilogie af te ronden. Hierin zal de val van Cromwell beschreven worden. Ik week me los uit de geschiedenis en wacht op de toekomst: de komst van deel drie...

Reserveer de boeken van Hilary Mantel in onze catalogus
Reserveer de tv-serie The Tudors in onze catalogus

Terug naar de werkvloer

Vorige week werd ik door collega Elly ingewijd in de geheimen van het uitpakken van het transport. Elke week, twee keer per week, komt ProBiblio met een busje voor rijden vol met aangevraagde materialen uit andere vestigingen. Toen ik in deze bibliotheek kwam werken waren het denk ik ongeveer 3 kratten per keer. Nu zijn het er vaak een stuk of twaalf! Het aantal materialen dat heen en weer wordt vervoerd tussen de verschillende vestigingen is dus behoorlijk toegenomen.

Binnen Kennemerwaard is het gratis om materialen te reserveren. Dat is een mooie service aan onze klanten die dat ook hooglijk waarderen. In kleinere vestigingen is het aanbod van bepaalde titels wat minder, en dat kun je dan gratis naar je eigen vestiging halen. In de grotere vestigingen is de vraag naar populaire titels door het groter aantal leden vaak wat groter. Dan staat zo'n veel gevraagde titel soms in de kast in de kleinere vestigingen en zo help je als bibliotheeknetwerk met 12 vestigingen elkaar. Mooi toch?

Wat we nog wel moeten verbeteren is de afstemming tussen de systemen. Nu ik van Elly de binnen gekomen materialen mocht innemen, moest ik wel goed opletten of het niet uit Heerhugowaard of Bergen kwam. Want die inname-apparatuur en daar aan gekoppelde chips praten niet lekker met het systeem van Alkmaar of Castricum. Bij de vervanging van die apparatuur duidelijk een punt om op te letten. Harmoniseren en synchroniseren. Dat scheelt weer tijd, werk en ergernis voor onze medewerkers achter de balie.

Elly, dank je wel. Ik was weer even terug op de werkvloer, 20 jaar terug in de tijd. En ik heb weer gezien dat het samengaan van bibliotheken veel meer effecten heeft dan je zo zou denken. Mensen kun je vaak nog wel met elkaar aan de praat krijgen en aan het samenwerken..... maar systemen ;-)

Wat vindt u van onze reserveringservice? Bent u er tevreden over? Laat het ons weten.

Erna Winters

Roger Moore als heilige

Bondpremière
Afgelopen weekend ging Skyfall in première - de nieuwe James Bond film. Ik ga hem zeker zien en dat is wel eens anders geweest.  Het was lange tijd traditie om met vrienden elk nieuw 007-spektakel in de bioscoop te gaan bekijken. Als jonge jongen las ik de heftige Ian Fleming thrillers en groeide op in de tijd dat Roger Moore de droge martini overnam. Ik ben afgehaakt in het Pierce Brosnan tijdperk. Hoewel Pierce in mijn ogen de beste vertolker tot dan toe was, gingen de films na Tomorrow Never Dies helemaal nergens meer over. Het werd leuke plaatjes kijken en ik was er klaar mee. De reboot met Daniel Craig wekte geen vertrouwen, maar toen ik de dvd later in de bieb tegenkwam heb ik hem toch geleend om een indruk te krijgen. En om hem met open mond uit te kijken! Dit was een Bondbenadering die alle andere eigenlijk overbodig maakte.

Wenkbrauwacteur?
Roger Moore noemde Daniel Craig's weergave onlangs een staaltje echt acteerwerk in tegenstelling tot zijn eigen invulling van de rol. Over Moore werd destijds al gekscherend opgemerkt dat hij alleen met zijn wenkbrauwen acteerde. Juist deze week tijdens het 50 jarig jubileum van de geheim agent trof ik in de bieb een box set van The Saint aan. Met Roger Moore als Simon Templar - de speurder uit de boeken van Leslie Charteris. Het betreft hier de vroege zwart/wit afleveringen (ondanks het feit dat het omslag in kleur is). Eerlijk gezegd houd ik wel van dergelijke oude series in zwart/wit. Er wordt zo vernunftig met licht en schaduw omgegaan en goed ingespeeld op de decors dat de sfeer op zich je al mee trekt. Bij de vroege series van The Avengers kan ik daar in het bijzonder nog steeds enorm van genieten.

Sfeer en onthaasting
Een nog zeer jonge Roger Moore zet hier een charmante rol neer, waar wonderlijk genoeg als je terugkijkt zijn James Bond versie een wat slap aftreksel van is. Voor de huidige tijd lijkt alles erg traag te verlopen, maar ik ervaar dat soms als weldadig. Er is dan meer aandacht voor de opbouw van het verhaal en de dialogen. Het hoeft niet allemaal in twee seconden afgeraffeld voor de volgende actiescene of de volgende verrassende twist. Er komt niet eens veel actie in voor en de beelden spreken voor zich. Grappig om te zien hoe Moore zich als Simon Templar aan het begin van elke aflevering direct tot de kijker wendt om ons het verhaal in te leiden. Een heerlijk stukje nostalgie.

Raoul


Reserveer de dvd's van het eerste seizoen in onze catalogus

Swipe, klik en tik

En dan eens een blog over de nieuwe media, en dan met name voor de jonge kinderen.


 

Mediagebruik van jonge kinderen in minuten per dag

(Bron: Mijn Kind Online cijfers, 2012)



Donderdagavond 18 oktober was er een bijeenkomst georganiseerd op de locatie Heerhugowaard over dit onderwerp. Er was een goede opkomst en er werden aan het eind leuke apps en tips met elkaar uitgewisseld.

De afgelopen jaren is het gebruik van diverse media bij jonge kinderen flink toegenomen. Al vanaf zeer jonge leeftijd maken kinderen gebruik van televisie, DVD, PC of Ipad. Er is ook van alles voor kinderen van deze leeftijd te vinden en er wordt veel ontwikkeld.

Apps

Applicaties, letterlijk 'toepassingen' zijn er al voor de allerkleinsten. Het maakt niet uit hoe jong het kind is, maar een tablet heeft echt een enorme aantrekkingskracht. Het is makkelijk met hun vingers te bedienen en je kunt eigenlijk geen 'fouten' maken.

Een voordeel aan apps is dat er vaak maar één onderwerp in centraal staat. Dat maakt het voor jonge kinderen erg overzichtelijk. Kinderen worden graag beloond voor wat ze doen, ook dat gebeurt bij apps. Bij het doen van een activiteit krijgt het kind vaak een compliment of aanmoediging: Goed zo!

Er zijn veel verschillende soorten apps te vinden. Je kunt puzzels doen, een sorteerspelletje, een pop aan of uitkleden, kleurplaten en interactieve prentenboeken. Bij de prentenboeken is vaak geluid en beweging toegevoegd en in sommige gevallen kunnen kinderen iets doen waardoor het plaatje veranderd of er iets in het verhaal gebeurt.

 Websites
Op de website van mediasmarties (http://www.mediasmarties.nl/) worden apps en andere media beoordeeld en wordt er gekeken voor welke leeftijd deze geschikt zijn. Zo kun je een handig overzicht vinden van goede media door alleen maar de leeftijd en interesse van je kind in te vullen.
De site http://www.mijnkindonline.nl/ is een informatieve site over media en mediagebruik bij kinderen. Hier vind je informatie, rapporten, workshops, boeken en tips over media-opvoeding voor alle leeftijden.

Kortom
Vaak zie je door de bomen het bos niet meer, maar ik denk dat bovenstaande sites een goede leidraad kunnen zijn bij hiet kiezen van media voor je jonge kind.
Daarbij heb je als ouder ook een belangrijke rol, want jij bepaalt wat er gekeken wordt en voor hoe lang. Interactie is belangrijk. Door het spelen van de app of het kijken van een dvd  acheraf te bespreken ontstaat er interactie en kun je kijken wat je kind ervan vindt en of hij of zij begrijpt waar het over gaat.
De bibliotheek kan je hierbij ook verder op weg helpen!

Jolanda

De meest duurzame bibliotheek

Of we nou de titel "meest duurzame bibliotheek" winnen vanmiddag of niet maakt me niet zo veel uit. Ik ben apetrots op de duurzame projecten in Kennemerwaard. Ik ben vooral trots op de duurzame manier waarop ze tot stand zijn gekomen.

Het is allemaal begonnen in Castricum, onder de bezielende trekkracht van één medewerker; Alex Cannegieter. Zij was zelf erg betrokken bij allerlei lokale initiatieven rondom duurzaamheid, groene energie etc. Ze wilde al die partijen bij elkaar brengen en ging her en der wat praten. Na een paar gesprekken bleek er zoveel enthousiasme te zijn voor samenwerken dat ze besloot de stoute schoenen aan te trekken. Ze kwam praten bij 'de directie' ;-) Of ze met haar idee verder aan de slag mocht. Een mooi voorbeeld van wat ik 'guerrilla-innovatie' noem. En natuurlijk mocht Alex dit idee verder uitwerken van ons.

Dus Alex toog aan het werk, met ondersteuning van een aantal andere mensen uit onze bibliotheek. Tegen de verdrukking in zelfs, want nadat ze in eerste instantie de gemeenteambtenaar Milieu zeer enthousiast had gemaakt, werd deze persoon vervolgens terug gefloten.  En ik kreeg een mailtje van de ambtenaar Cultuur. Dat de wethouder niet geamuseerd was door dit initiatief. Want de bibliotheek moest bezuinigen en dan was dit niet de bedoeling. Geen kerntaak. Onze mensen waren er helemaal van ontdaan, en twijfelden of ze wel door moesten gaan. Na wat peptalk vanuit het managementteam dat wij achter hen stonden gingen ze toch verder met het organiseren van een eerste informatiebijeenkomst voor het publiek, een 'groene markt'.

Ondertussen had ik gelijk de telefoon gepakt. De wethouder gebeld en hem uitgelegd dat dit juist een taak is van de bibliotheek. Informatie van verschillende partijen bundelen en er nieuwe betekenis aan geven. Slim combineren ten behoeve van inwoners van Castricum. Na wat heen en weer gepraat was de wethouder in ieder geval gerustgesteld dat het hem geen extra geld ging kosten, en was hij wel bereid om ons het voordeel van de twijfel te geven.

De eerste informatiemarkt over groen en duurzaam in Castricum is inmiddels al weer meer dan een jaar geleden georganiseerd. Elke maand wordt er nu in de bibliotheek een themabijeenkomst georganiseerd rondom duurzaamheidsthema's onder de titel "Transition town". De bibliotheek is samenwerkingspartner, faciliteert en enthousiasmeert. En de bevolking pakt het zelf op. Heel duurzaam.

Voor mij zijn we winnaar, want is dit project vervolgens door de gemeente Heerhugowaard opgepakt, en wordt daar nu samen met onder andere bibliotheek en gemeente een Natuur en Milieu Educatiecentrum opgezet. En is de gemeente Alkmaar zeer geïnteresseerd in wat de bibliotheek binnen haar werkgebied zou kunnen doen op het gebied van informatie over duurzaamheid. Dat is winst. Als je succes in de ene vestiging, door het enthousiasme van een aantal medewerkers,  kan worden vertaald naar andere vestigingen op verzoek van die gemeente(n).

Erna Winters

Kappen nou met voetballiefde!

Sportjournalist en columnist Hugo Borst heeft al heel wat eigen meningen gelanceerd in de voetballerij. Door mensen geëerd en verguisd, probeert hij te doen wat in zijn ogen goed is.

Sportcriticus

Begonnen als journalist bij Voetbal International en Panorama werd Borst vanaf 2004 hoofdredacteur van het voetbaltijdschrift Hard Gras. Bij diverse progamma's heeft hij als vaste tafelgast gefungeerd, o.a. Studio Voetbal en De wereld draait door. Ook zijn er al diverse boeken verschenen van zijn hand, o.a. schieten op Volkert van der G , over vaders en zonen en alle ballen op Heintje. En nu dan het boek Kappen.

Columns

In deze bundel zijn de beste columns van de afgelopen 16 jaar gebundeld. Hugo Borst heeft persoonlijk op elke column een paar regels commentaar onder de column gezet. Een eigen mening op zijn mening, als je begrijpt van ik bedoel. Kritisch als hij is bekritiseerd hij zichzelf net zo goed als alle anderen. Beginnend met columns uit 1995, eindigend met die uit voorjaar 2011.

Even rust

Zelfs de grootste verzetstrijder heeft weleens rust nodig. Begin 2011 stopte Borst met zijn televisie werkzaamheden en is hij niet meer werkzaam voor het Algemeen Dagblad. Hij wilt zich alleen nog toeleggen op schrijven. En dat kunnen wij als lezers nooit erg vinden!

Reserveer hier kappen en andere materialen van Hugo Borst in de catalogus van de bibliotheek

Irene

Wat de boer niet kent....

Ik ben al heel lang fan van de thrillers van Esther Verhoef. Zodra er een nieuwe uit is vlieg ik naar de winkel of laat me hem cadeau doen (dat laatste gebeurt helaas veel te weinig...). Ze heeft al heel wat thrillers op haar naam staan (en een enorme hoeveelheid informatieve boeken over dieren), maar aan een roman had ze zich nog nooit gewaagd. Dit jaar kwam daar verandering in en verscheen Tegenlicht op de markt. Dit is een psychologische roman en dat genre heeft me nooit zo kunnen boeien. Bijkomende factor is dat het boek maar liefst 560 bladzijden telt en dat dat me ook vaak afschrikt.
Er zijn zoveel mooie boeken en dan lees ik liever twee boeken van bijvoorbeeld 300 pagina's. Maar als rechtgeaarde Verhoef-fan ontkwam ik er niet aan om ook dit boek te lezen. Ook natuurlijk wel om te kijken of ze dit genre ook beheerst. Het boek bevat autobiografische elementen. Wetende dat Esther heel veel dierenboeken heeft gemaakt is het niet raar dat de hoofdpersoon uit Tegenlicht dierenfotograaf is. Een vakgebied waar ze natuurlijk goed van op de hoogte is.
Ook blijkt  Esther, net als de hoofdpersoon, heel veel gepest te zijn.

Het verhaal
De hoofdpersoon is Vera, een jonge vrouw van 38 jaar. Ze heeft een relatie met Lucien en verdient haar brood met het fotograferen van dieren. Ze wonen in een mooi huis en op het eerste oog lijken ze alles goed voor elkaar te hebben. Maar schijn bedriegt. Sinds twee jaar is ze behoorlijk ongelukkig en daardoor is ze gevlucht in een relatie met een andere man. Maar echt gelukkiger wordt ze daar niet van.
Afwisselend speelt het ene hoofdstuk in het nu en het volgende in haar jeugd. Daaruit komt dan langzaam maar zeker naar voren waardoor ze zich zo ongelukkig voelt. Vera is opgegroeid met een autoritaire vader en een geesteszieke moeder, die meestal in een psychiatrisch inrichting verbleef. En daarnaast werd ze op school vreselijk gepest. Nu als volwassene heeft ze dus nog danig te kampen met een beschadigd zelfbeeld. In de vele bladzijdes daarna krijgt ze aardig wat te verstuwen, maar ook beleeft ze een hele leuke periode in haar leven. En denkt ze eindelijk het ware geluk gevonden te hebben. Maar dat mag helaas niet lang duren.

Voor herhaling vatbaar?
Zoals ik al zei ben ik een beetje sceptisch aan dit boek begonnen. Maar Esther heeft (in ieder geval mij) niet teleurgesteld met deze roman. Ze heeft een vlotte schrijfstijl. Na zoveel succesvolle thrillers is dat natuurlijk niet zo vreemd. Dit boek ontbeert  de spanning van een thriller. Maar gaat vooral over heel herkenbare zaken zoals bijvoorbeeld pestgedrag en depressiviteit. Het weergeven van allerlei emoties gaat haar goed af.
Wat mij betreft een heel geslaagd romandebuut van Esther Verhoef. En mijn zege heeft ze dan ook om in de toekomst nog meer psychologische romans te schrijven.
                 
                                                   

Nieuwsgierig geworden? Reserveer hier de titel in onze catalogus.


Gabrielle

Nieuwe bloemenkransen

Aloha
Eerlijk gezegd ben ik gewoon ingepakt door het omslag. Dat overkomt ons allemaal en daar speelt de bieb handig op in. Het team van Hawaii Five-0 dat uit het water oprijst, bestaat onder andere uit personages neergezet door Daniel Dae Kim en Grace Park - acteurs uit twee van de beste televisieseries die ik ken: Lost en Battlestar Galactica. Ondanks dat ik de klassieke Hawaii Five-O serie niet kende, maakten de spelers me nieuwsgierig naar deze reboot. De schitterende omgeving van Hawaii is natuurlijk een fraaie bonus.

Reboot
Als je een oude serie met succes in een nieuw jasje wilt steken, kun je maar beter een klungelige serie als uitgangspunt nemen (Battlestar Galactica) of een serie waarvan de effecten gedateerd zijn (Doctor Who). Een serie die goed in elkaar zat, enorm gewaardeerd werd (12 seizoenen!) en sterk verbonden was met het tijdsbeeld en met een specifieke acteur (Jack Lord) vormt een flinke uitdaging. Hawaii Five-0 doet het met verve. Maar je moet wel afstand kunnen nemen van het origineel. Zo is officier Kono Kalakaua nu een vrouw en opereert het team onder supervisie van de gouverneur in feite boven de wet. De karakters zijn heel anders ingevuld, maar er wordt wel regelmatig humoristisch terugverwezen naar de oude serie ("book 'em, Danno"). Wat blijft, is het doel van het team en de wonderschone toeristische plaatjes.

Balans
De pilot begint met teveel zwaar drama dat schril afsteekt tegen de luchtige humor en vlotte actie (de pilot van Castle ging er ook wat de mist mee in). Laat je niet afschrikken - al gauw ontstaat er een betere balans. De ernst en komedie komt dan vooral uit de ontwikkelingen die de hoofdpersonen doormaken. Lees er overigens niet teveel in. Dit is vooral vermaak, maar wel prima vermaak met af en toe iets spiritueels via de gebruiken van het eiland (de surfceremonie op zee als hoogtepunt). Aan het eind van het eerste seizoen ontstaan er verschillende heftige cliffhangers, waarbij nieuwe gezichtspunten ontstaan.

1968
Ik vertelde mijn vader over mijn ervaring met de reboot. Hij bleek destijds de originele serie met evenveel plezier gekeken te hebben. Nieuwsgierig geworden kon ik het eerste seizoen uit 1968 bemachtigen dat inderdaad (nog steeds) verrassend goed bleek. Weinig actie, maar prima verhaalopbouw, sfeer en zelfs fantastische geluidseffecten. De karakteristieke openingstune gaat langer door, maar de moderne orkestrale bewerking geeft meer kippenvel. Je gaat er in welk tijdperk ook echt even voor zitten.

Raoul

Reserveer het eerste seizoen van Hawaii Five-0 in onze catalogus

Are you experienced?

Jazeker, de titel van het debuutalbum van Jimi Hendrix en zijn band The Jimi Hendrix Experience. Een briljante plaat, uitgekomen in 1967, met een aantal van zijn grootste hits erop. Met virtuoos gitaarwerk waar ik zeker een liefhebber van ben.

"Are you experienced?" is echter ook de titel van een boek, geschreven door William Sutcliffe. Ook briljant, tenminste als je van humor houdt.
In de bibliotheek heb je af en toe wel eens vraag naar humoristische boeken. En dit boek van Sutcliffe is dan één van de eerste titels waar ik aan denk. Ik heb het boek meerdere keren herlezen en vind het nog steeds erg grappig.

Ik ben zelf een enthousiast reizger en ben een aantal keren voor een langere periode met de rugzak op stap geweest. Sutcliffe beschrijft in dit boek op hilarische wijze het wereldje van de rugzaktoeristen. Voor de backpackers onder ons het feest der herkenning.

Het boek gaat over Dave, een jonge Engelsman, die voor zijn studie aan de universiteit met de vriendin (Liz) van zijn beste vriend voor een paar maanden naar India gaat.
Liz gaat naar India voor de spirituele ervaring. Dave gaat mee omdat hij Liz in bed wil krijgen.
In het snikhete India bekoeld hun relatie echter al snel.
Met "Het Boek" (The Lonely Planet) op zak trekken ze van plaats naar plaats waar ze in de ogen van Dave allerlei maffe en alwetende medereizigers treffen, die zich soms nog meer Indiër voelen dan de Indiërs zelf.
Voor veel rugzaktoeristen zijn hun dagelijkse belevenissen een "great experience" maar de cynische Dave denkt daar vaak anders over. Als Liz steeds meer opgaat in de Indiase cultuur, meditatie en een romance aanknoopt met haar yogaleraar is de maat voor Dave vol en scheiden hun wegen.

Verplichte kost als je zelf gaat "backpacken". Maar ook voor iedereen die gewoon een vreselijk grappig boek wil lezen. "Are you experienced?" is in het Nederlands vertaald als "Ben je ervaren" en is een absolute aanrader. En... ook leuk voor je Engelse literatuurlijst.

Reserveer Are you experienced? in onze catalogus

8 oktober: Van Alkmaar de Victorie

Gisteren was het weer een prachtige feestdag in Alkmaar. De Victorie wordt elk jaar uitbundig gevierd met ontbijt voor schoolkinderen op het Canadaplein, brandweerdemonstraties, zuurkool eten op het plein, vuurwerk en natuurlijk de grote middagoptocht.

Zing/speel mee!
Alkmaar heeft zelfs een eigen volkslied. Om het volgend jaar uit volle borst mee te zingen of spelen kunt u nu alvast oefenen. Het origineel is in het Regionaal Archief Alkmaar en staat ook op internet.

Geschiedenis
Het Alkmaars Stedenlied wordt met name gezongen op of rond 8 oktober. Hoewel het lied bestaat uit drie coupletten worden meestal alleen de eerste twee coupletten gezongen. De liedtekst is van de hand van dr. J. J. de Gelder, in 1856 benoemd tot rector van het stadsgymnasium en een van de initiatiefnemers van de oprichting van de 8 October Vereeniging "Alkmaar Ontzet". Kijk ook een op de site van de 8 October Vereeniging "Alkmaar Ontzet".

Caroline

Knoopjeskabinet

Edmund de Waal. Het knoopjeskabinet; een familiegeschiedenis en een kunstverzameling in oorlogstijd.
(vertaling van The hare with the amber eyes)

Fictie
De  werkelijkheid overtreft altijd weer de fantasie. Dat geldt zeker voor dit boek van de Engelse keramist Edmund de Waal. De Waal erft van zijn oudoom Iggie (baron Leo Ignace de Ephrussi) een verzameling Japanse netsukes (gordelknopen). Hij besluit een onderzoek te doen naar de herkomst van deze knopen in zijn familie.Wat er dan aan verhalen naar boven komt na vijf jaren archiefonderzoek in plekken over de hele wereld grenst aan het ongelooflijke.

Graankoningen
Als koningen van het graan van de joodse familie Ephrussi in Odessa, trekken  zonen van de oprichter van de handelsfirma Ephrussi naar Parijs en Wenen en ontwikkelen zich van graagimporteurs tot adellijke bankiers. Ze speculeren op de beurs, worden schatrijk en leven in grote weelde.(Charles Ephrussi is Swann in het boek van Marcel Proust en figureert ook in de boeken van Edmond en Jules de Goncourt). Charles ontwikkelt zich tot amateurkunsthistoricus, doet mee aan het japonisme wat in Parijs welig tiert en koop 264 netsukes.

Jodenhaat
Edmund dankt zijn Nederlandse achternaam aan Henk de Waal, met wie Edmunds geemancipeerde Joodse grootmoeder, Elisabeth Ephrussi, trouwde en later vluchtte naar Londen. Het schokkende van het boek zit in de peridode die hij beschrijft voor WO2 in Wenen. Elisabeth en haar familie krijgen te maken met openlijke jodenhaat, verliezen uiteindelijk al hun bezittingen, behalve de collectie netsukes die door een kleedster in een schort worden meegenomen en die Elisabeth aantreft op de bovenste verdieping van het kaopt geschoten paleis.

Aanraken
Zelf noemt de Waal zijn boek "A history of touch". De literatuur daarover is heel schaars volgens hem en daarom noodzakelijk. Ook de emotionele lading van een voorwerp en hoe die te bewaren is een essentieel thema. Door de gewelddadige losmaking van de Ephrussi'suit hun geschiedenis, krijgt juist zo'n verzameling van ivoren knopen heel veel betekenis. Een inspirerend boek!

Meedenken over bezuinigingen in Bergen

Woensdagavond hadden we in de bibliotheek van Egmond een werkconferentie rondom de toekomst van de bibliotheek. Samen met de gemeente hadden we wijkverenigingen, scholen en de  WMO-raad uitgenodigd. Om samen met hen oplossingsrichtingen te bedenken voor de bezuiniging die de gemeente Bergen vanaf 2014 op de bibliotheek doorvoert.

Biebkidz in Bibliotheek Egmond

Eerst was er een korte presentatie van de wethouder en de ambtenaar over de visie van de gemeente op het bibliotheekwerk, en op de oplossingsrichtingen. De gemeente Bergen vindt dat de basis op orde moet zijn. Dat de bibliotheek er is voor kennis en informatie, en voor leesvaardigheid en informatievaardigheid bij burgers. En de gemeente vindt dat er kritisch gekeken moet worden naar het aantal vestigingen van de bibliotheek. In de gemeente Bergen zijn er nu drie vestigingen, op ca. 31.000 inwoners. Daarna een presentatie van Frank Huysmans van de UvA (bibliotheekprofessor) over de veranderende wereld en de veranderingen in de bibliotheek. Een goed verhaal met duidelijk sprekende statistieken over het gebruik van internet, het lidmaatschap van de bibliotheek, bezoekersaantallen.

Daarna een presentatie van de bibliotheek, over welke visie wij hebben op het bibliotheekwerk. Hoe onze begroting in elkaar zit, welke oplossingen wij mogelijk achten. Veel van de mensen in de zaal riepen dat er wel heel erg veel geld naar onze backoffice gaat. Dat roept ongeveer altijd wel iemand uit zo'n groep die onze begroting ziet. Het begrip backoffice leg ik dan uit, is bij ons een verzamelbegrip. Daaronder valt het management, innovatie en ontwikkeling én de hele sector Bedrijfsvoering met daarin financien, p&o, marketing, ICT, gebouwenbeheer, pr en communicatie. Daardoor lijken onze backoffice kosten hoog, maar het gaat dus om overhead en indirecte kosten. En daar betalen alle gemeenten aan mee, juist omdat ze de keuze voor Kennemerwaard hebben gemaakt om een stevige basis te hebben voor hun bibliotheek in ontwikkeling en bedrijfsvoering. Maar dat terzijde ;-)

Vervolgens hebben we in groepjes gediscussieerd over drie stellingen ten aanzien van informatievaardigheden, sociale cohesie en leesvaardigheden en welke rol de bibliotheek daar al dan niet in zou moeten spelen. Het bleek dat met name op het gebied van informatievaardigheden en leesvaardigheden het breed gedragen is dat de bibliotheek daar een rol in moet spelen. Alleen niet in haar eentje, veel in samenwerking met andere partijen. En dat als je echt impact wilt hebben als bibliotheek je structureel moet inzetten met je samenwerkingspartners op het bestrijden van taalachterstanden en het bevorderen van mediawijsheid. Dat je dat niet oplost met één of twee keer per jaar een bezoek aan de bibliotheek met een klas. Dat het in de lespakketten moet worden opgenomen, in het curriculum.

De conclusie van de avond was dat de functie van de bibliotheek heel erg belangrijk is, en dat men zich afvraagt of dat met een eigen vestiging moet. Dat er creatief moet worden gekeken of de bibliotheek misschien niet beter in een zorgcentrum, buurthuis of brede school kan worden gehuisvest.

Ik vind de winst van de avond dat alle partijen vinden dat de bibliotheek moet blijven. Dat men verbaasd is over hoeveel de bibliotheek doet.  Dat men blij is dat de bibliotheek en gemeente hen raadplegen. Dat ze verrast zijn over het aantal samenwerkingspartners dat de bibliotheek heeft. Dat men vindt dat er scherpere keuzes moeten worden gemaakt. Dat men vindt dat de bibliotheek toekomst heeft.

We zijn één stap op weg naar een oplossing voor de bezuiniging. Er zullen er nog wel meer volgen alvorens we het doel bereiken: gezond bibliotheekwerk ook na 2014 in de gemeente Bergen.

Heeft u ideeën om de bezuinigingen van € 150.000,-- op de bibliotheek in Bergen op te lossen? Laat het ons weten.

Erna Winters