Wat de boer niet kent....

Ik ben al heel lang fan van de thrillers van Esther Verhoef. Zodra er een nieuwe uit is vlieg ik naar de winkel of laat me hem cadeau doen (dat laatste gebeurt helaas veel te weinig...). Ze heeft al heel wat thrillers op haar naam staan (en een enorme hoeveelheid informatieve boeken over dieren), maar aan een roman had ze zich nog nooit gewaagd. Dit jaar kwam daar verandering in en verscheen Tegenlicht op de markt. Dit is een psychologische roman en dat genre heeft me nooit zo kunnen boeien. Bijkomende factor is dat het boek maar liefst 560 bladzijden telt en dat dat me ook vaak afschrikt.
Er zijn zoveel mooie boeken en dan lees ik liever twee boeken van bijvoorbeeld 300 pagina's. Maar als rechtgeaarde Verhoef-fan ontkwam ik er niet aan om ook dit boek te lezen. Ook natuurlijk wel om te kijken of ze dit genre ook beheerst. Het boek bevat autobiografische elementen. Wetende dat Esther heel veel dierenboeken heeft gemaakt is het niet raar dat de hoofdpersoon uit Tegenlicht dierenfotograaf is. Een vakgebied waar ze natuurlijk goed van op de hoogte is.
Ook blijkt  Esther, net als de hoofdpersoon, heel veel gepest te zijn.

Het verhaal
De hoofdpersoon is Vera, een jonge vrouw van 38 jaar. Ze heeft een relatie met Lucien en verdient haar brood met het fotograferen van dieren. Ze wonen in een mooi huis en op het eerste oog lijken ze alles goed voor elkaar te hebben. Maar schijn bedriegt. Sinds twee jaar is ze behoorlijk ongelukkig en daardoor is ze gevlucht in een relatie met een andere man. Maar echt gelukkiger wordt ze daar niet van.
Afwisselend speelt het ene hoofdstuk in het nu en het volgende in haar jeugd. Daaruit komt dan langzaam maar zeker naar voren waardoor ze zich zo ongelukkig voelt. Vera is opgegroeid met een autoritaire vader en een geesteszieke moeder, die meestal in een psychiatrisch inrichting verbleef. En daarnaast werd ze op school vreselijk gepest. Nu als volwassene heeft ze dus nog danig te kampen met een beschadigd zelfbeeld. In de vele bladzijdes daarna krijgt ze aardig wat te verstuwen, maar ook beleeft ze een hele leuke periode in haar leven. En denkt ze eindelijk het ware geluk gevonden te hebben. Maar dat mag helaas niet lang duren.

Voor herhaling vatbaar?
Zoals ik al zei ben ik een beetje sceptisch aan dit boek begonnen. Maar Esther heeft (in ieder geval mij) niet teleurgesteld met deze roman. Ze heeft een vlotte schrijfstijl. Na zoveel succesvolle thrillers is dat natuurlijk niet zo vreemd. Dit boek ontbeert  de spanning van een thriller. Maar gaat vooral over heel herkenbare zaken zoals bijvoorbeeld pestgedrag en depressiviteit. Het weergeven van allerlei emoties gaat haar goed af.
Wat mij betreft een heel geslaagd romandebuut van Esther Verhoef. En mijn zege heeft ze dan ook om in de toekomst nog meer psychologische romans te schrijven.
                 
                                                   

Nieuwsgierig geworden? Reserveer hier de titel in onze catalogus.


Gabrielle