Wat doet de bibliotheek tegen eenzaamheid

Eénzaamheid komt best vaak voor onder Nederlanders. Ongeveer een derde van de bevolking voelt zich wel eens eenzaam. Nu vind ik zelf dat de bibliotheek geen panacee is voor allerlei maatschappelijke problemen, tegelijkertijd vind ik dat vanuit de participatiegedachte  dat iedereen mee moet kunnen doen in onze samenleving dat je als bibliotheek wel activiteiten kunt ontwikkelen waarmee je iets kunt doen aan eenzaamheidsbestrijding. Dat doen we dan niet zelf, maar graag in samenspraak en samenwerking met inwoners van ons werkgebied.

Zo hebben we in de bibliotheek in Heerhugowaard samen met een  groep senioren onder de naam Met Elkaar, Voor Elkaar, gesproken over wat de bibliotheek voor hen zou kunnen betekenen.  De oproep van de bibliotheek in de krant heeft uiteindelijk een groep van zo'n dertig mensen opgeleverd die met ons samen activiteiten ontwikkelen. En ze gaan ook zelf samen op pad, zonder inmenging van de bibliotheek, wat heel fijn is. Ze hebben ineens gelijkgestemden gevonden, en verzinnen allerlei uitjes met elkaar. Een kerngroep adviseert de bibliotheek in het doorontwikkelen van activiteiten.

Vanuit deze senioren community ontstond  een nieuw idee om makkelijker contact te leggen met andere mensen als je ALLEEN  zit in het restaurant (zit) van de HEMA.   Bij de Hema zit(ten) regelmatig iemand (mensen) alleen aan een tafeltje die misschien best gezelschap zouden willen. Maar die het misschien moeilijk vindt om zomaar aan iemand te vragen bij hem/haar te komen zitten om een praatje te maken.

Manager HEMA neemt bordje in ontvangst

Deze seniorengroep heeft samen met de Bibliotheek Kennemerwaard  een kaart ontworpen die je op je tafel kunt zetten als je behoefte hebt aan gezelschap. Met de kaart, lijkend op een kopje koffie, kun je aangeven dat je open staat voor gezelschap. ( en een gesprek). De Hema heeft het idee omarmt, dus nu staat het bordje bij de koffiecorner van de Hema in Heerhugowaard. En de Hema in De Mare in Alkmaar wil het wel over nemen als het een succes blijkt. Daar word ik nou warm van, zulke kleine dingen die een kleine druppel lijken op een gloeiende plaat, maar groot persoonlijke impact hebben voor mensen.

Erna Winters

Lobbyen op Europees niveau

Vandaag 2 augustus bracht Samira Rafaela, Europarlementariër namens D66 een werkbezoek aan bibliotheek Kennemerwaard. Zoals sommigen misschien weten ben ik betrokken bij Public Libraries 2030, een lobby-organisatie in Brussel voor bibliotheken. Natuurlijk begint lobbyen lokaal, zorgen dat je lokale politici goed op de hoogte zijn van wat bibliotheken doen. En ook op provinciaal en nationaal niveau is het bijzonder belangrijk dat politici en andere beslissingsmakers weten welke invloed bibliotheken (kunnen) hebben op de levens van inwoners. Brussel lijkt dan ver van ons bed, en niet de moeite waard om daar energie in te steken lokaal. 

Samira Rafaela op bezoek bij Bibliotheek Kennemerwaard

Ik kijk daar iets anders tegen aan. In alle politieke en bestuurslagen die ons kleine stukje wereld kent is bekendheid met ons werk essentieel. In Europees verband worden er grote projecten opgepakt waar bibliotheken een rol in kunnen spelen, mits ze daar ook voor gezien worden. En dat kan alleen als de politici ook weten welke capaciteiten er aanwezig zijn onder bibliotheekmedewerkers en vooral ook welk bereik bibliotheken hebben, 70 miljoen bezoekers in Nederlandse bibliotheken(!). Daarom waren wij heel erg blij en verheugd dat mevrouw Samira Rafaela bij ons op werkbezoek kwam. Leuk is ook dat zij vlak uit de buurt komt, ze is opgegroeid in Uitgeest. In het het gesprek dat we met elkaar voerden gaf ze aan dat ze heel goede herinneringen heeft aan de bibliotheek als een veilige plek waar het goed toeven is. Dat haar moeder vroeger wel eens naar de bibliotheek moest bellen om te horen of haar dochter daar nog was. Kijk, dat zijn herinneringen waar je warm van wordt, en waar wij met onze verhalen van de bibliotheek nu goed op aan kunnen haken. 

Onze medewerkers zijn met haar in gesprek over de rol van de bibliotheek op het gebied van educatie, bestrijding en voorkoming laaggeletterdheid, digitale geletterdheid, eenzaamheidsbestrijding. Mevrouw Rafaela gaf aan dat zij bibliotheken een belangrijke pijler voor inclusie in de samenleving vindt. Volgens haar zou breder bekend moeten worden dat bibliotheken veel betekenen in het sociaal domein en op het gebied van ondersteuning van het onderwijs, naast activiteiten voor cultuur. Laat dat nou net zijn waar we lokaal onze gemeenteambtenaren en politici steeds op wijzen. Dus heel fijn als een Europarlementariër dat onderschrijft.

Aan het eind van het bezoek konden we mevrouw Rafaela melden dat in het najaar er in het Europees Parlement in het kader van de EU Codeweek een evenement plaats vindt, waaraan ook medewerkers van bibliotheek Kennemerwaard een bijdrage zullen leveren met activiteiten uit de Coderdojo’s. Natuurlijk hebben we haar alvast hiervoor van harte uitgenodigd.

Nice

Kiki van Dijk

Kiki van Dijk is het pseudoniem van een bekende Nederlandse schrijfster. Het enige dat we van haar weten is dat ze Internationale Betrekkingen heeft gestudeerd en op meerdere plekken in de wereld heeft gewoond. Ze werkte als reisleidster en veel van haar titels verwijzen naar bekende plaatsen of exotische oorden (Ibiza, Bali).  Daarnaast is nog bekend dat ze in 1968 geboren is in Utrecht. En dat de boeken die ze onder haar eigen naam schrijft in een ander genre zitten. De puzzelaars kunnen nu aan de slag...(-:
Vanaf haar eerste boek Zeevlam, dat in 2014 verscheen ben ik groot fan van haar werk. En veel van haar boeken staan dan ook bij mij thuis in mijn boekenkast. Gezusterlijk naast  andere thrillerschrijfsters zoals Simone van der Vlugt, Saskia Noort, Marion Pauw en Esther Verhoef en niet te vergeten Linda van Rijn.

Nice

Jacky is parfumeur in Delft en leidt een redelijk rustig leventje, totdat ze op een dag een telefoontje krijgt dat haar zus Christine na een nare val van een balkon in Nice in coma ligt. Ze aarzelt niet lang en besluit meteen naar Nice af te reizen. Daar aangekomen hoort ze steeds meer zaken waar ze haar vraagtekens bij zet. Want hoe kan iemand van een balkon vallen? Jacky krijgt ook weer te maken met haar eigen mysterieuze familiegeschiedenis (die ook in Nice is gelegen) en ze begint  een spannende zoektocht. Zeker als ze steeds meer begint te vermoeden dat er opzet in het spel is bij de val van haar zus. En ook haar tante blijkt een vrouw met twee gezichten te zijn.

Het boek leest als een trein, doordat het vlot geschreven is. De gebeurtenissen volgen zich in rap tempo op. Vanaf de eerste bladzijde word je als het ware in het verhaal gezogen. En wil je blijven doorlezen (ideaal dus voor je vakantie, want dan kan dat). Het einde vond ik zeer verrassend. Al met al een heerlijk ontspannend zomers boek (je wil meteen zelf naar zo'n zomerse plaats als Nice afreizen)  om in je vakantiekoffer te stoppen of gewoon lekker in je eigen achtertuintje te lezen.

Zin om deze thriller ook te lezen? Reserveer hem dan hier in onze catalogus.

Spreekt dit verhaal je niet zo aan, maar ben je wel fan van spannende boeken? Dan valt er nog
genoeg te kiezen. Tot 21 juni zijn het de Spannende Boeken Weken  en kan je in alle bibliotheken genoeg alternatieven vinden. Je vakantiekoffer hoeft dus wat dat betreft niet leeg te blijven. Een hele fijne zomer toegewenst met veel leesplezier!


Gabrielle

Mysterie en sensualiteit

Verwachtingen
Picnic at Hanging Rock is met name bekend door de meesterlijke poetische verfilming van Peter Weir uit 1975. Je zou zeggen, zo laten - niets meer aan doen. Minder bekend is het feit dat Weir zich niet baseerde op zogenaamde feiten rond de verdwijning van een aantal schoolmeisjes en een lerares op de mystieke rots, maar op een fantastisch boek van Joan Lindsey dat volkomen onterecht in de vergetelheid is geraakt (hier - in Australië blijft het gelukkig een klassieker). Lindsey liet het in het midden of het om ware gebeurtenissen ging. De mythe is in ieder geval een eigen leven gaan leiden. Queenie Chan baseerde er een magistrale driedelige reeks stripboeken op (The Dreaming). Nu is er de zesdelige televisieserie Picnic at Hanging Rock die zich op al deze voorgaande uitingen baseert.  Waarom zou je zoveel succesvols nog eens willen bewerken? De serie wordt meestal matig besproken vanuit het idee dat het alleen maar minder kan zijn.

Suggestief
Ook ik had dat idee, maar de serie blijkt net zo magistraal als alles wat er aan vooraf is gegaan. En doet dat op een geheel eigen manier. Kijk (nog eens) met een open mind. In plaats van de suggestieve gesluierde beelden van Weir staat alles er hier haarscherp op, maar krijgt in die kleurrijke uitlichting een geheel eigen suggestief waas. De boeken van Chan zorgen ervoor dat het schoolgebouw een grotere rol speelt en dat met name het karakter van de directeur (prachtige rol van Nathalie Dormer uit GoT) beter dramatisch wordt uitgewerkt. Waar het gebrek aan informatie rond de meisjes bij Weir het mysterie verhoogt, krijg je hier juist aanvullende informatie wat allerlei alternatieve overwegingen geeft. Daardoor wordt het mysterie sterker uitgetekend, terwijl de antwoorden toch volledig bij de kijker blijven.

Raadsel
Lindsey liet het raadsel van de verdwijning open, bewust het laatste hoofdstuk dat zij oorspronkelijk had geschreven weglatend. Dat is later alsnog gepubliceerd (al wordt de echtheid soms betwijfeld). Ik heb het laatst te pakken gekregen en het geeft een erg cryptische bovennatuurlijke verklaring. Boeiend, maar het is inderdaad krachtiger om de verklaring aan de kijker te laten. Ik durf het nauwelijks hardop te typen, maar deze serie is gewoon briljant en doet volstrekt niet voor de filmversie onder. Een welkome aanvulling op een verhaal dat eeuwig in het landschap staat geschreven.

Raoul


Reserveer Picnic at Hanging Rock in onze catalogus

De experimenten

De experimenten
Marion Pauw is een heel bekende auteur, die veel boeken (vooral thrillers) geschreven heeft. Zo schreef ze o.a. Zondaarskind, Hemelen en Daglicht. In 2005 debuteerde ze met Villa Serena. Haar grote doorbraak kwam in 2009 met Daglicht, waarmee ze de Gouden Strop won. Het boek werd zelfs uitgebracht in 6 landen, waaronder USA, Duitsland en Italië. In 2013 werd het boek verfilmd met Angela Schijf in de hoofdrol. Ze haalt voor haar boeken vaak inspiratie uit haar eigen leven. Zo is dat ook met Daglicht het geval. De hoofdpersoon heeft autisme en haar zoon heeft dat ook. In 2015 kondigde ze plotseling aan te stoppen met schrijven.  Gelukkig voor veel mensen is dat toch  niet het geval. Ze schreef samen met vriendin Susan Smit 'Hotel Hartzeer' en nu dus De experimenten.


Alma is de stiefmoeder van Charlie. Zo'n 50 jaar hebben ze geen contact met elkaar gehad, omdat Charlie hele slechte herinneringen  aan haar jeugdjaren met haar heeft. Alma is nu echter ziek en Charlie  moet een weekend voor haar gaan zorgen, omdat er niemand anders beschikbaar is. Met lood in haar schoenen  vertrekt  ze naar het landgoed, waar Alma nu woont. Beetje bij beetje komt Charlie er dan achter waardoor Alma geworden is wie ze is. Deze vertelt haar namelijk dat weekend wat voor vreselijke dingen ze in de Tweede Wereldoorlog in Auschwitz heeft moeten meemaken: o.a. vaak niets te eten, mensen zien doodgaan en vreselijke experimenten met haar lichaam in Kamp 10 moeten ondergaan. Gelukkig is zij een van de weinigen die het kamp wel weet te overleven. In dit weekend komen ze iets nader tot elkaar. Maar Charlie is ook dolblij als het erop zit en ze weer lekker terug naar haar eigen huis kan gaan.
Dit verhaal is deels gebaseerd op een waargebeurd verhaal. In 2017 kwam Marion namelijk in contact met een Nederlands-Amerikaanse vrouw, die haar vroeg of ze het verhaal van haar oma zou willen optekenen. Dit verhaal was zo heftig, dat Marion in eerste instantie naar het toilet vluchtte om daar tot zinnen te komen. Al vrij snel daarna besloot ze dat ze dit verhaal heel graag wou vertellen. Het boek is geschreven vanuit verschillende 'ogen'. In de tegenwoordige tijd is dat door de ogen van Charlie, maar in de hoofdstukken over vroeger door die van Alma. Ik vond het een prachtig, maar ook aangrijpend boek. Eén van de boeken, die eigenlijk iedereen zou moeten lezen. Hopelijk blijft Marion nog lang  doorgaan met het schrijven van dit soort belangrijke verhalen.

Wil je dit boek ook lezen, dan kan je hem hier reserveren.

Gabrielle

De paden op, de lanen in

Wandelen en fietsen, gezond en leuk als hobby, sport of tijdverdrijf. Het kan elk seizoen beoefend worden. Bijna elk weekend gaan we weer op avontuur, al wandelend of fietsend. Je komt nog eens ergens en je bent in de buitenlucht. Je ervaart de omgeving, je ruikt letterlijk de seizoenen. En het maakt je hoofd ook nog eens leeg, weg met alle muizenissen.

Op ontdekkingstocht

Om te wandelen heb je niet veel nodig, je trekt je (wandel)schoenen aan en loopt zo de deur uit. Het leuke van wandelen is dat je het bijna overal kan doen. In de stad, in het park, in het bos of langs het strand. Je kan in je eentje gaan, met je partner, met je kinderen, je vrienden of in verenigingsverband. Het fototoestel kan ook mee.

Ga eens wandelen in een landelijke omgeving, begeef je op ontdekkingstocht. Al wandelend ontstaan soms de mooiste gesprekken onderweg of heb je de meest bijzondere ontmoetingen met allerlei dieren die op je pad komen. Tijdens een wandeling in het Amsterdamse Waterleidingsgebied, een schitterend natuurgebied overigens, stonden we plotseling oog in oog met een uit de kluiten gewassen vos.

Pak de fiets
Nederland staat bekend als fietsland met veilige en comfortabele fietspaden. Er zijn vele kilometers aan bewegwijzerde fietsroutes uitgezet. Door middel van knooppunten kan de eigen route samengesteld worden met uitstekende locaties om de fietstochten te starten. Er zijn ook lange afstand fietsroutes, LF-routes, om een meerdaagse tocht te fietsen. Vaak zijn fietsen ter plaatse te huur.

Zoek het avontuur en geniet
Eindeloos fietsen door de Veluwse bossen, over de heidevelden. Routes met een stevige klim en mooie vergezichten. En dan 's avonds ergens een hapje eten, bijvoorbeeld in Harderwijk, een mooie historische Hanzestad.
Er zijn verschillende natuurgebieden waarbij je authentieke boerendorpen en pittoreske stadjes doorsnijdt. Je fietst door bossen, langs heidevelden met schaapskuddes en langs stuifzandgebieden.

Beekjes, rivieren en plassen met groepjes zwanen. Soms kom je kastelen of landgoederen tegen. Langs slingerende plattelandsweggetjes, langs slootjes met knotwilgen of rietkragen.
Veel variatie dus al fietsend met de wind door je haren. Ga dit avontuur eens aan, je krijgt er bijzonder veel energie van en na afloop voel je je voldaan en beter dan ooit.

Bij de bibliotheek zijn verschillende boekjes met wandel- en fietsroutes beschikbaar. Er is zelfs een exemplaar met E-bikeroutes.

Voor de beginners is er een  leuk boekje met 50 korte fietstochten van 10 tot 25 kilometer in heel Nederland.

Marga

Dit boek reserveren! Klik hier!

ABBA: jeugdsentiment!

ABBA

Bij iedereen gaat wel een belletje rinkelen, als ze de naam ABBA horen, denk ik zo. In mijn jeugd en latere jaren als jongere was ik groot fan. Voor diegenen die het misschien toch niets zegt. De Zweedse popgroep ABBA werd opgericht in 1972 en het eigenlijke succes startte toen ze in 1974 het Eurovisiesongfestival won met het nummer 'Waterloo'. Andere bekende nummers zijn natuurlijk 'Dancing Queen', 'The winner takes it all' en niet te vergeten 'Mamma Mia'. In 1983 lastte de groep een pauze in, die uiteindelijk
definitief bleek te zijn. Vorig jaar maakten de groepsleden bekend dat er toch nog 2 nummers uitgebracht zouden worden. De planning was voor begin van dit jaar, maar tot op heden zijn ze nog niet uitgebracht. Zoals het er nu naar uitziet zullen 'I still have faith in you' en 'Don't shut me down' in de herfst van dit jaar wereldkundig worden gemaakt, gekoppeld aan een hologram-concert.
Sinds 1983 is ABBA dus ter ziele, maar dat wil niet zeggen dat we nooit meer hun liedjes (de beide mannelijke groepsleden waren de componisten en arrangeurs van al hun liedjes) horen vandaag de dag. Integendeel, zou ik zeggen. In 2008 verscheen de film Mamma Mia, een filmadaptatie van de gelijknamige West-End musical en gebaseerd op de ABBA-liedjes. In deze filmmusical speelden (en zongen..) bekende acteurs als Meryl Streep, Pierce Brosnan en Colin Firth de sterren van de hemel. Het verhaal gaat om Sophie die voor haar bruiloft de 3 mannen uitnodigt, die haar vader zouden kunnen zijn. Haar moeder is daar natuurlijk niet zo blij mee.

Vorig jaar verscheen deel 2 van deze film onder de titel Mamma Mia! Here we go again. Vijf jaar na de gebeurtenissen uit de eerste film treffen we Sophie aan op het Griekse eiland Kalokairi. Een jaar geleden is het hotel gesloten, omdat haar moeder Donna overleed. Zij is nu druk bezig met een heropeningsfeest, maar alles dreigt in de soep te lopen: er komt een hevige storm, haar oma verschijnt onuitgenodigd ten tonele. Maar gelukkig kent deze film een 'happy end'.

Naast de film verscheen er ook een gelijknamige cd met de soundtrack, maar dat was nog niet genoeg. Cher (een Amerikaanse zangeres en actrice met Armeense roots) die in deel 2 als oma een bescheiden rol speelt als excentrieke oma (is haar op het lijf geschreven) raakte na het maken van de film zo enthousiast en besloot een eerbetoon aan de ABBA-muziek te brengen met een nieuw studio-album vol met ABBA-liedjes: 'Dancing Queen' zag het levenslicht. Cher zag al heel wat jaren eerder het levenslicht (in 1946), maar dat is haar niet aan te zien (dankzij de hulp van heel veel plastische ingrepen). Zingen kan ze echter nog steeds. De liedjes klinken natuurlijk wat anders dan de oorspronkelijke door ABBA zelf gezongen liedjes, maar dat is natuurlijk logisch. De oorspronkelijke liedjes zijn wat zoeter, en zij heeft er een beetje een rock-element aan toegevoegd.
Luister en oordeel zelf:


Hier kan je Dancing Queen reserveren.

Wil je liever de film(s) zien, dat kan natuurlijk ook. Hier kan je deel 1 reserveren. En hier deel 2.


Gabrielle

Blognoot: Outlander, de boeken en de tv-serie

Blognoot: Outlander, de boeken en de tv-serie: Het is inmiddels al 20 jaar geleden dat het eerste deel van "de reiziger-cyclus" van Diana Gabaldon uitkwam. Inmiddels zitten de f...

Outlander, de boeken en de tv-serie

Het is inmiddels al 20 jaar geleden dat het eerste deel van "de reiziger-cyclus" van Diana Gabaldon uitkwam. Inmiddels zitten de fans met smart te wachten op deel 9.
De serie is een mengeling van fantasy en historische roman, met de nadruk op het laatste. Een Engelse verpleegster valt tijdens haar tweede huwelijksreis in Schotland door een kring van stenen terug in de tijd. Terug naar de tijd van de Jakobitische opstanden, de tijd van Bonnie Prince Charles, en de laatste stuiptrekkingen van de Schotse vrijheidsstrijd. De hoofdpersoon Claire raakt verwikkeld in deze strijd, en raakt verliefd op een jonge Schotse vrijheidsstrijder.

De boeken zijn voor zover ik dat kan beoordelen historisch goed onderbouwd. Ze zijn een mengeling van historie, romantiek, strijd en spanning. Meeslepend geschreven. De romantiek is niet te zoetsappig, Claire is een pittige dame, en Jamie haar Schotse geliefde is een man van principes en eergevoel. Het samenspel tussen die twee wordt mooi beschreven. Na het eerste boek voeren de avonturen van dit tweetal, en later hun dochter, naar het Frankrijk, het Caribisch gebied, de Verenigde Staten. Steeds wordt het leidende duo op plekken in de wereld neergezet waar in die tijd doorslaggevende gebeurtenissen plaats vonden. Gabaldon weet hen zo te positioneren dat zij via Claire en Jamie een kijkje in de geschiedenis kan geven van bv. de aanval van de Britten op Cuba en de Amerikaanse vrijheidsstrijd.

Inmiddels zijn de eerste drie delen verfilmd tot een tv-serie. Natuurlijk kunnen niet alle verhaallijnen uit de romans zo uitgebreid worden weergegeven als in de boeken. Ook de tv-serie is meeslepend, dezelfde mengeling van romantiek en strijd, in de eerste twee series gevat in de prachtige setting van de Schotse hooglanden. Het nodigt uit om flink te bingewatchen. Een aanrader voor liefhebbers van goed geschreven historische romans met een vleug romantiek  Een kritische noot is op zijn plek als het om de vertaling gaat, in boeken en in de tv-serie is er soms sprake van slordig vertaalwerk, dat had beter gekund. De boeken en de tv-serie zijn natuurlijk bij ons te leen... voor wie lekker in de boeken of verfilming mee gesleept wil worden.

Erna Winters

Ga toch fietsen

Op woensdag 15 mei komt wereldfietser Frank van Rijn naar de bibliotheek in Heerhugowaard om een lezing te geven. Superleuk. Want Frank kan smakelijk vertellen over zijn fietsavonturen. Over veel van zijn reizen heeft hij een boek geschreven. Dat zijn inmiddels veertien boeken. Dus naast wereldfietser mag Frank zich ook zeker auteur noemen.



Ik kan me nog goed herinneren dar Frank jaren geleden een lezing kwam geven in de bibliotheek in Limmen. Dat was wel even stressvol want de zaal (meer dan 70 man) zat al vol en Frank was er nog niet. Tien minuten voor de start van de lezing kwam hij binnen. De diaprojector werd opgezet (daar werkte hij toen nog mee) en precies om 20.00 uur gingen we van start.

Frank had totaal geen last van stress en de zaal hing aan zijn lippen. Het ging toen over zijn fietstocht door Ethiopië (na te lezen in het Boek De zuilen van Axum). Frank had tijdens die reis veel last van slechte wegen en kinderen die stenen naar hem gooiden. Hij vertelt met veel droge humor over zijn ontberingen want hij maakt het zichzelf niet graag gemakkelijk. Zijn boeken zijn ook niet direct reisgidsen waardoor je heel veel wijzer wordt van de landen die hij bezoekt maar meer spannende verhalen van zijn persoonlijke belevenissen tijdens zijn reizen.

Hieronder een filmpje waarin hij onder andere vertelt hoe hij tijdens een reis door de Verenigde Staten in Death Valley bijna zonder water komt te zitten in de brandende zon. Eén van de meest hachelijke situaties tijdens zijn fietscarrière.



In Heerhugowaard vertelt Frank van Rijn over zijn laatste fietsreis, van november 2018 tot en met februari 2019 fietst(e) hij in Argentinië en Chili. Een kaartje reserveren voor de lezing kan hier.
Zie ik je daar? Je hoeft zelf geen fietsavonturier te zijn om toch enorm van zijn verhalen te kunnen genieten.

Chris

Instagram is in

Een Bookstagram-achtige foto van een boek uit onze collectie

Social
Bloggen, Vloggen, het is helemaal in om je via zoveel mogelijk digitale kanalen te exposeren. En ook Bibliotheek Kennemerwaard doet hier aan mee. Naast de eigen website waar de gehele catalogus op te vinden is, heeft de bieb een eigen facebook, een twitter account en zelfs een youtube kanaal. Maar weten de trouwe leden van de bibliotheek dit wel? En hoe zit het met niet-leden? Stuitten die nog wel eens op één van onze vele projecten? 

Eén van de ontdekplek aankondigingen, leuk voor de kids!

Actief

Want levendig is het wel bij ons. Met steeds meer nieuwe projecten en samenwerkingen proberen wij bruggen te slaan waar nodig, maar bieden we vooral ook gezelligheid. Afgelopen week waren er verschillende optredens vanwege de Nationale Voorleesweek en werden er in verschillende van onze bibliotheken gedichten voorgedragen. Bezoekers konden spontaan een potje poëziesjoelen. Er gebeurd heel veel in onze bibliotheken en dat zouden we graag allemaal met jullie delen.

Onze dwarsliggers doen het ook goed, vooral rond de vakantieweken. Dan vliegen ze als warme broodjes over de 'toonbank'.

Bookstagram Biebstyle
Maar.... Wat is daarvoor nou eigenlijk de beste manier? Waar zitten de meeste van jullie tegenwoordig? Welk Social Media kanaal is hot? Voorzichtig zijn we het wereldwijde web aan het ontdekken en plaatsen we nu wekelijks foto's van boeken uit onze collectie op Instagram. Dan wel in de stijl van een echte bookstagram. Maar foto's van activiteiten laten op zich wachten - iets met de privacywet en met collega's die het te druk hebben om foto verslagen te maken. Maar je mag ons altijd taggen wanneer je bij ons op bezoek bent geweest. Dat vinden we hartstikke leuk. 

- Amber

Da Vinci Fantasy

Fantasiewereld
Ik ben Da Vinci's Demons gaan kijken, omdat ik Leonardo Da Vinci een intrigerend kunstenaar en wetenschapper vind (en omdat de schrijver, David S. Goyer, degene is die aan de geweldige Batman trilogie van Christopher Nolan heeft meegepend). Dat blijkt een verkeerd uitgangspunt. Deze serie heeft met de daadwerkelijke historie erg weinig te maken. Ook niet met de historische figuur van Da Vinci. Wie geschiedkundige juistheid van belang vindt, moet dit aan zich voorbij laten gaan. Dat geldt ook voor de topografie. De manier waarop de hoofdpersonen in de tweede serie naar en door Peru trekken slaat bijvoorbeeld nergens op (wonderlijk genoeg wordt dan wel weer de echte Quechua-taal gebruikt). Dit is een volledige fantasiewereld met enkele historische ankerpunten. Als zodanig levert het wel boeiend entertainment.

Inventief
En ja, de meeste ingrediënten herken je uit andere series, maar het is wel op een interessante eigen wijze bij elkaar gesprokkeld. Ondanks bovenstaande kritieken, die velen online delen, krijgt de reeks een hoge beoordeling op de Internet Movie Database. Het is dan ook allemaal spannend, erotisch en mysterieus. En de dynamiek tussen Da Vinci (Tom Riley) en diens Nemesis (Girolama Riario/Blake Ritson) ontspint zich met name door de unieke interpretatie van de laatste tot een bijzonder kat en muis spel. De inventieve uitvindingen zijn prima verbeeld en in het verhaal verweven.Wat mij wel tegenstaat, net als bij het vijfde seizoen van Game of Thrones, zijn enkele onnodig uitgesponnen martelscenes in de tweede reeks. De serie is niet diepgaand genoeg om daar betekenis aan te geven en dus gaat dit in de richting van een wat mij betreft fout soort 'entertainment'. Maar doorgaans wordt de balans tussen lichtvoetigheid en zwaardere accenten goed bewaard.

Missing link
De tweede reeks is overigens veel beter dan de eerste. Helaas is de derde en laatste reeks niet in een Nederlandse versie uitgebracht en dus ook niet in de bibliotheek te leen. Kunnen we niks aan doen. Is dit niet te missen? Nee, het is zeker geen meesterwerk, maar als mystiek avontuur en ontdekkingsreis zonder meer goed te pruimen.

Reserveer Da Vinci's Demons in onze catalogus

Raoul

Kleine kersttruien breien

In Amerika is het al jarenlang een razend populaire traditie. The ugly Christmas sweater, letterlijk vertaald de lelijke kersttrui. Kerstmis is eigenlijk de tijd van het jaar om jezelf in de mooiste outfits te steken, zoals glitterjurken en kleding uitgevoerd in flonkerende en glanzende stofjes. Sinds een aantal winters wint de foute kersttrui ook in Nederland terrein en willen mensen daarmee graag opvallen. Je ziet de meest uiteenlopende soorten, volop keus dus. Ook op Internet floreert de handel uitstekend.

Mijn kinderen kwamen op tweede Kerstdag ook binnenlopen in zo'n kersttrui en dat zorgde voor veel hilariteit. Zelfs mijn kleinzoon van een half jaar oud was gehuld in een kersttrui, een mini-uitvoering van de trui van zijn vader.

Decoratieve kerstboom
Kerstmis ligt al weer een aantal weken achter ons. Toch wil ik even dit leuke, tweetalige boek met de titel "Kleine kersttruien breien" onder de aandacht brengen. Geschreven met een knipoog. In dit boek staan 24 patronen van kleine gebreide kersttruien voor in de kerstboom. Er staat zelfs een beschrijving in hoe je van een grote paperclip een mini kledinghanger kunt buigen waarmee je de truitjes kunt ophangen. Maak ze alvast voor je kerstboom dit jaar (2019) en brei ze het hele jaar door. Natuurlijk kun je de truitjes ook cadeau geven.

Een aantal jaar geleden was het heel trendy om gebreide kerstballen in je boom te hangen. Zelf gebruik ik geen traditionele kerstballen meer, de kat tikt ze er allemaal uit. Dat geeft een hoop scherven, handig als de boom dan catproof is. Daarom ga ik het zelf ook maar weer eens proberen. Volop inspiratie dus, daar kun je alleen maar gelukkig van worden!

Plezierige hobby
Hobby's als haken en breien zijn weer terug van weggeweest. Apart en verrassend dat de traditie van handwerken, waartoe breien en haken behoren, het in deze technologische wereld van vandaag heeft overleefd. Het aantal beoefenaars neemt zelfs toe en handwerken verschaft veel vreugde.

Marga

Aan de slag met dit leuke project! Klik hier!

Erna Winters: Nieuwjaarstoespraak

Erna Winters: Niuewjaarstoespraak: En al weer is er een jaar voorbij! Het lijkt wel gisteren dat we boven in stadskantine met elkaar proostten op 2018, en nu gaan we straks ...

Nieuwjaarstoespraak

En al weer is er een jaar voorbij! Het lijkt wel gisteren dat we boven in stadskantine met elkaar proostten op 2018, en nu gaan we straks het glas heffen op 2019. Ook dit jaar is onze nieuwjaarsborrel weer uitstekend verzorgd door de personeelscommissie. Dank daarvoor.

De tijd vliegt. Hij vliegt voorbij terwijl wij plannen maken en plannen uitvoeren. Want wat is er het afgelopen jaar weer veel werk verzet!

Ik noem een paar hoogtepunten: Dag en Dauw op vijf plekken, Film en Mediafestival, Boekstart in verschillende kinderopvanglocaties, Een koekje erbij en Aan tafel met op verschillende vestigingen, Biebstart in Castricum en Heerhugowaard, de verschillende coderdojo’s, de uitbreiding van openingsuren met behulp van vrijwilligers, de Joost Zwagermanlezing van internationale allure, de Human Library in verschillende gemeenten, de start van een bovenlokaal inlichtingenteam. Kleine en grote activiteiten die er toe doen. En dan noem ik nog niet eens de geweldige prestatie die er dagelijks voor en achter de schermen wordt neergezet om in de vestigingen onze bezoekers goed van dienst te zijn.

Iedere dag leveren we met elkaar een topprestatie, vaak in stilte. Bibliothecarissen zijn vaak niet zo van de voorgrond. We doen ons werk ten behoeve van de inwoners van onze gemeenten. Dat we hen helpen zichzelf te ontwikkelen vinden we vaak al voldoening genoeg. En er is natuurlijk ook niets mooiers dan te zien hoe een mens groeit en meer in zijn mars blijkt te hebben dan wat hij op het eerste gezicht van zichzelf dacht. Het is ook heerlijk om te zien hoe iemand blij en geïnspireerd is geworden van een prachtig boek of een interessante lezing.

Toch is het vertellen van ons verhaal aan de buitenwereld heel erg belangrijk. Wat doen we voor het gemeenschapsgeld waarmee we werken? Wat bereiken we er mee? Gelukkig bleek tijdens de bezoeken die Jan, Hanneke en ik hebben gemaakt aan de verschillende fracties in de vier gemeenteraden dat we het over het algemeen goed op staan. Maar het blijft opletten geblazen. We hebben vier nieuwe wethouders gekregen, en ieder van hen heeft weer een eigen insteek. De kunst voor ons is om te zorgen dat we trouw blijven aan onze eigen waarden en missie, én aansluiten bij de wensen van de nieuwe gemeenteraad. Dat is de puzzel waar Jan, Hanneke en ik ons mee bezig houden, maar om het verhaal te kunnen blijven vertellen hebben we jullie input nodig.

Het afgelopen jaar is er ook door iedereen die wilde meegedacht en meegepraat met het doorontwikkelteam. Wat is daar hard gewerkt. Met af en toe moeilijke gesprekken, maar vooral met heel veel passie en plezier gesproken over waar de bibliotheek voor staat, en waar we over vier jaar willen staan. Dat het managementteam daarbij een faciliterende rol had viel voor ons niet mee. Het was alsof wij met z’n drieën met onze neus tegen een ruit aanstonden, binnen was het gezellig en warm, hadden ze verhalen over theeceremonies, Masai-wijsheden en stenensoep, werd er druk gepraat en gelachen…. En wij moesten als drie weesjes buiten staan wachten tot we ook mochten aanschuiven. Zielig hè?

Maar het heeft ons als organisatie goed gedaan, wij met elkaar zijn dit proces aangegaan. Ik wil niet in wij/zij denken, maar het was het afgelopen jaar echt jullie verdienste dat er nu een raamwerk ligt waar een nieuw meerjarenbeleidsplan uit kan worden opgeschreven. De hoofdlijnen liggen er, en Jan, Hanneke en ik zijn supertrots en nu we zelf ook weer aan mogen schuiven ook heel erg blij dat wij ook mee mogen ‘spelen’. De rollen van iedereen zijn in beweging en we leren steeds beter om van ieders kwaliteiten gebruik te maken.

Voor het komend jaar staat er zoals altijd ook weer het nodige in de steigers. Natuurlijk zullen er weer allerlei projecten doorgang vinden. Er is over 2018 meer dan 6 ton aan projectgeld binnen gehaald, dus dat geld moet ook opgemaakt worden. Daarnaast gaan we werken aan een nieuw functiehuis, en is het onderzoek over een fusie of nauwere samenwerking met Artiance gaande. Dat besluit zal ergens in mei gaan vallen, voor die tijd moet er nog het nodige uitgezocht worden. We zullen bij de vier gemeenteraden langs gaan, of hen uitnodigen om ze ons nieuwe beleidsplan te presenteren. En natuurlijk maken we dan ook graag gebruik van jullie kennis en kunde om het verhaal uit de praktijk goed voor het voetlicht te krijgen. 2019 is veelbelovend. We bouwen door op wat we al bereikt hebben en zullen niet nalaten om te blijven veranderen. Dat zit inmiddels in onze genen. 

Wij zijn een beetje Toekomstkijkers geworden:

Toekomstkijkers

Zelfs wanneer de sokken al lang en breed uitgetrokken zijn,

Verlangen naar thuiskomen.

We noemen onszelf gewoontedieren,

Maar dat is een grove onderwaardering.

Stiekem zijn we niet meer dan twijfelachtig tevreden met de gewenning.

Om de hoek, achter een deur, achter de volgende pagina van de kalender,

Ligt wat in ieder geval de schijn van een paarsoranje zonsopgang heeft.

Blinde hoop wordt historisch onderschat.

Ja, juist in het onbekende wonen onbegrensde mogelijkheden.

Nieuwe groetjes, nieuwe gezonde blosjes, nieuwe lievelingsvakanties,

Altijd, met de ogen gesloten, turend naar de belofte van nieuw.

Proost! Op een veelbelovend 2019!

(gedicht Nick Felix)