Het puttertje

Dikke pil

Omdat Het puttertje van Donna Tartt werd besproken in De wereld draait door was ik direct geïnteresseerd maar door de wisselende recensies en de dikte van het boek , 900 pagina's , heb ik eerst De verborgen geschiedenis gelezen. Ook een pil maar iedereen die ik daarover sprak was enorm enthousiast .... De verborgen geschiedenis had me vast gegrepen en pas los gelaten tot het uit was. Ik ben dus ondanks de wisselende recensies het Het puttertje ook gaan lezen....

Schilderij het puttertje
Deels op de voorpagina en op de eerste bladzijde van het boek is het schilderij "Het puttertje" te zien. In eerste instantie heb ik het schilderij niet zo goed bekeken, ben gewoon begonnen met lezen. Tijdens het lezen heb ik vaak de bladzijde open geslagen met het schilderij. Dit schilderij is de rode draad door het boek en mijn blik op dit schilderij veranderde naar mate het boek vorderde.

In 1654 schilderde Fabritius deze distelvink, herkenbaar aan het rood in de kop en het felle geel in de zwarte vleugel. Deze vogeltjes waren vanouds populair als huisdier. Ook dit exemplaar leefde in gevangenschap. Het zit vast met een ketting. Vaak werd distelvinken een kunstje geleerd: met een emmertje moesten ze zelf hun drinkwater putten uit een bakje of glas. Daaraan dankte het vogeltje ook zijn bijnaam: puttertje. Dit schilderij is een van de circa 15 werken die bekend zijn van de jonggestorven Fabritius. Hij schilderde het vlak voordat hij in 1654 omkwam bij de ontploffing van een buskruitmagazijn in zijn woonplaats Delft. Deze ramp verwoestte een groot deel van de stad. Het schilderijtje was vermoedelijk bedoeld als een trompe-l'oeil, een ogenbedrieger. Het moest hoog hangen, wat duidelijk blijkt uit de onderste halfronde zitstok die we van onderaf zien. Zo van een afstandje zou een onbevangen toeschouwer even kunnen denken dat er een echt vogeltje zit, om al gauw door te krijgen dat hij voor de gek is gehouden.

bron: www. mauritshuis.nl

Waar gaat het over?
De 13-jarige Theo Decker ontsnapt bij een aanslag op een museum in New York waarbij zijn moeder om het leven komt. Ze heeft hem net voor de aanslag haar favoriete schilderij, "Het puttertje", laten zien.  Door samenloop van omstandigheden neemt Theo het schilderij mee. Omdat zijn vader een paar maanden eerder is verdwenen, wordt hij opgevangen door de ouders van een rijke klasgenoot. Dan komt zijn vader in gezelschap van een vriendin weer boven water en neemt hij Theo, die zijn moeder nog steeds verschrikkelijk mist, mee naar Las Vegas. Uiteindelijk komt Theo weer terug in New York waar hij zijn vriend Boris , zijn grote vriend uit Las Vegas, weer tegen komt. Samen belanden ze in de problemen in Amsterdam waar het boek ook mee begint: een zieke 27-jarige Theo die terug denkt aan zijn museumbezoek van 14 jaar geleden.

Het puttertje is zo een boek dat als je het uit hebt je gewoon iets mist. De schrijftaal is prachtig , het boek zit echt goed in elkaar en Theo had ik in mijn hart gesloten. Af en toe had het naar mijn smaak iets vlotter gekund maar dat mag de pret niet drukken.
Pas bij het schrijven van dit blog kwam ik er achter dat de schilder van "Het puttertje" , Fabritius, op jonge leeftijd is omgekomen bij een ontploffing......

Zou Donna Tartt er nu weer 10 jaar over doen voor haar volgende boek af is?

Ingeborg

Reserveer Het Puttertje in onze catalogus

Het leven van Pi / Life of Pi.

Verfilmde boeken: heb je zowel het boek gelezen als de film gezien?

Vaak loopt dat uit op een (lichte) teleurstelling.

Meestal heb je bij het lezen van het boek je eigen beelden bedacht bij een beschrijving van het landschap, het uiterlijk van de hoofdfiguur voor je gezien, omdat het zo goed wordt omschreven, geprobeerd je in de gedachten van die figuur te verplaatsen. Kortom je hebt je eigen fantasie gebruikt en wellicht stilgestaan bij het prachtige taalgebruik en de mooie opbouw van zinnen bewonderd.

Soms wil je, juist omdát je zo van het boek hebt genoten, de verfilming graag zien. En, oei, wat valt die dan tegen! Herkenbaar?

Het leven van Pi.

Een schrijver met een writer's block ontmoet in Pondicherry (India) een man die hem voorstelt meneer Patel in Toronto zijn verhaal te laten vertellen. Het zou een verhaal zijn "waardoor je in God gaat geloven", zo zegt hij.

De schrijver reist naar Toronto en ontmoet Piscine Molitor Patel (Pi):

Al op jonge leeftijd raakt de intelligente Pi, (Hindoe en opgegroeid in Pondicherry) gefascineerd door verschillende wereldreligies.

De hindoegoden waren zijn superhelden.

Hij ontmoette Christus op een theeplantage, uitgedaagd door zijn broer om het heilige water te drinken in een kapel. Hoe meer verhalen hij hoorde hoe meer hij van Hem ging houden.

Door de mooie Arabische klanken kwam hij dichter bij Allah. "Godsdienst is een huis met vele kamers", zo verklaart hij.

Zijn vader is directeur van een dierentuin en behalve dat Pi daar erg van geniet, komt hij veel te weten over het gedrag en de verzorging van dieren, een belangrijk gegeven.

Als het in India niet meer mogelijk is het hoofd boven water te houden, besluit het gezin: vader, moeder, broer Ravi en Pi, te emigreren naar Canada.

Zij schepen in op een Japans vrachtschip mét enkele dieren uit de dierentuin.

Het schip vergaat en Pi belandt als overlevende in een reddingssloep tezamen met een zebra, een hyena, een orang-oetang en een Bengaalse tijger.

227 dagen dobbert de sloep op de Grote Oceaan: in dit decor begint een lange overlevingsstrategie, want uiteindelijk blijven alleen Pi en de tijger over in de sloep.....en wat is er met dat eiland aan de hand waar de sloep belandt?

Een schitterend, tot in detail, geschreven verhaal met een bijzonder slot.

Auteur Yann Martel won er in 2002 de Britse Man Booker Prize mee.

 Life of Pi.

Tja, en dan de film, uit 2012.

In tegenstelling tot het begin van dit stukje: lees eerst het boek en beleef dan de film!

De film brengt het boek tot leven.

Het komt tot leven door de prachtige kleuren van India, beelden van een woeste zee, dan weer spiegelglad water, waarin prachtige wolkenluchten worden weerspiegeld.

In de nacht fluoriderende vissen die de zee, van bovenaf gezien, wat lijkt, tot een flonkerende sterrenhemel maken. Een walvis die zich met een enorme sprong verheft boven het water, een school vliegende vissen, een inslag van de bliksem in het water, met een spectaculair gevolg.

En dan die prachtige, soepele, majestueuze Bengaalse tijger.

Eigenlijk blijft Pi door deze tijger in leven, én door zijn geloof...

Reserveer hier 'Het leven van Pi' in de catalogus van de bibliotheek.

Reserveer hier de film 'The life of Pi' in de catalogus van de bibliotheek.

Jeannette

Leeft Hitler nog?

Onlangs is het boek: Adolf Hitler, de vlucht naar Argentinië verschenen. Simon Dunstan en Gerrard Williams hebben gedegen onderzoek gedaan naar een eventuele ontsnapping van Adolf Hitler en Eva Braun vanuit Berlijn naar Patagonië in Argentinië. Een ontsnappingsplan dat vanaf 1943 al klaar lag, vakkundig gemaakt en uitgevoerd door Hitler's rechterhand Martin Bormann, die zelf ook ontsnapte naar Argentinië.
Verloren strijd
Het besef dat de oorlog verloren was, drong eerder tot de naasten medewerkers van Hitler door, dan bij Hitler zelf. Vanaf 1933 werd er door diverse mensen al geld, goud, edelstenen en andere goederen, waaronder kunst, naar de privé rekening van Hitler en zijn partij gesluisd. Was dat in 1933 nog 80,5 miljoen dollar + op geheime rekeningen 27 miljoen dollar, in 1945 was dat 890 miljoen dollar. Dit kwam mede omdat Duitsland veel buitenlandse banken en landen zover kon krijgen dat ze gingen investeren in de economie van het Duitse Rijk. Met het gestolen goud als onderpand begon Bormann aan de uitvoering van de meest spectaculaire verwisseling van de mensheid.

Overtocht

Nadat persoonsverwisselingen hadden plaatsgevonden, werden Hitler, Braun en de hond van Hitler, Blondi door een doolhof van gangen weggeleid naar een gereedstaand vliegtuig wat hen na een tussenstop naar Reus in Catalonië bracht. Van hier uit ging de reis verder naar Villa Winter op Fuerteventura. Dan nog 53 dagen op zee in U-boten verder naar Necochea aan de Argentijnse kust. De volgende dag vloog het gezelschap verder naar Estancia San Ramon.

Stil leven
Voor Hitler begon een stil, teruggetrokken leven op een plek die leek op Beieren in Duitsland. Er was voor hem een huis ontworpen, geïnspireerd op de Berghof. Eva Braun kon daar niet aarden, ze had heimwee naar het leven vol plezier en gezelligheid. Er waren geen feestjes meer, er kwam niemand meer op bezoek. Ze was gezet na de geboorte van haar tweede dochter eind 1945 en volgens een getuige leek ze altijd bezorgd en glimlachte ze bijna nooit. Vermoedelijk in 1954 verliet ze Hitler met haar dochters en zijn ze verhuisd naar Neuquén.
Getuigen
In het boek komen genoeg getuigenverklaringen naar voren van  mensen die aangeven Hitler na mei 1945 te hebben gezien en gesproken. Uit het hele boek blijkt dat er terdege onderzoek is gedaan, alles goed is gecontroleerd en nagelopen. Of men het wilt geloven, is aan de lezer zelf.
Persoonlijk vind ik het jammer dat er verder niets bekend is over het latere leven van Eva Braun en/of  haar kinderen. Hoe hebben die het leven ervaren? Ook over de het verdere leven en de dood van Martin Bormann en Mengele is weinig tot niets bekend. Misschien dat er nog onderzoek naar wordt gedaan en zullen daar in de loop van de tijd ook boeken over verschijnen. Dat er, helaas, nog genoeg is wat de mensheid niet weet, is duidelijk. De vraag blijft nu: willen we dat weten?
Irene


Reserveer hier het boek: Adolf Hitler; de vlucht naar Argentinië 

Ik volg je....

Dat ik groot fan ben van thrillers, is bij diegenen  die al eerder een blog van mijn hand lazen, bekend. Als er een nieuwe van Simone van der Vlugt, Esther Verhoef of Saskia Noort of consorten verschijnt ben ik er als de kippen bij. Vaak een goede aanleiding om mezelf weer een cadeautje te geven. En je moet toch bijblijven als bibliotheekmedewerker wat er zoal op de markt verschijnt.
Aan het rijtje van bovenstaande schrijfsters kan sinds een paar jaar weer een nieuwe naam toegevoegd worden en wel die van Marelle Boersma.
Zij schrijft verhalen die zich afspelen in het grijze gebied tussen waargebeurd en fictie. Vaak nemen slachtoffers zelf contact met haar op omdat ze andere mensen willen waarschuwen wat hen is overkomen. Marelle vermengt hun verhalen met de nodige fictieve elementen. Zo gaat De Babymakelaar bijvoorbeeld over illegaal draagmoederschap.Tot nu toe heeft ze acht thrillers op haar naam staan. Ik had al eerder iets van haar gelezen en toen ik onlangs Ik volg je in handen kreeg bij het opruimen van boeken in de bieb werd ik meteen gegrepen door de pakkende tekst  op de achterflap.

Pien woont samen met haar vijfjarige dochter in een klein dorp. Vrienden heeft ze er niet. Integendeel, de dorpelingen accepteren haar niet. Als collega Theo haar dan ook uitnodigt voor een gezellig etentje bij hem thuis gaat ze hier graag op in. Het etentje is heel gezellig. Maar als ze aan het eind van de avond naar huis wil zit de voordeur op slot. Wat heeft dit te betekenen? Uiteindelijk krijgt ze de sleutel en mag ze gaan. Ze durft niemand te vertellen wat haar is overkomen, omdat ze denkt dat ze haar toch niet zullen geloven. Ze gaat de volgende dag gewoon weer naar haar werk en wordt daar dus weer geconfronteerd met haar collega. Ze kan bijna geen stap meer verzetten of  hij is daar ook. Hij volgt haar overal en er gebeuren dingen, die je niet voor mogelijk houdt. Het is een man met twee gezichten, die iedereen in haar naaste omgeving weet in te palmen. Ze zoekt steun en hulp bij haar beste vriend René, maar op een gegeven moment laat hij haar ook als een baksteen vallen en Pien denkt nu echt dat ze gek wordt. Het verhaal eindigt in een heel onverwacht slot. 
Ik volg je is vlot en met veel vaart geschreven. En omdat  het wordt verteld vanuit twee perspectieven (dat van Pien en dat van René) komt dat de spanning ten goede. Ik heb het dan ook in  één ruk uitgelezen (en dat was niet omdat ik wegens een blessure toch aan de bank gekluisterd was..). Gelukkig verschijnt in mei alweer Nobody (de negende thriller van Marelle) en tegen die tijd heb ik vast wel weer een cadeautje verdiend...:-)

Enthousiast geworden om dit boek te gaan lezen, reserveer hem dan hier in onze catalogus.


Gabrielle

Ondertussen ergens anders?

Het thema van de boekenweek: Reizen! Thuisblijven met een boek of echt op reis, ja het is heerlijk om echt helemaal in een verhaal te zitten zodat je de reis als het ware zelf meemaakt. Het kan inspireren om zelf op reis te gaan en de wereld te gaan ontdekken. Natuurlijk, ontdekt is de wereld wel, toch kun je als toerist jezelf in het avontuur storten en het dagelijks leven even de rug toekeren, om daarna met nieuwe ervaringen terug te keren naar de dagelijkse bezigheden.
De meest inspirerende reisverhalen vind ik ontdekkingsreizen. Gaan waar niemand is geweest! Wat niemand ooit gedurfd heeft en ja dan kun je het risico lopen op een overwintering op Nova Zembla of dat je het helemaal niet meer na kunt vertellen. Zee reizen, een eindeloze ruimte ontdekken vol met gevaren die uiteenlopen van stormen tot verhongeren.

Kon-tiki.
De Noorse antropoloog Thor Heyerdahl  geloofde dat mensen uit Zuid-Amerika zich zouden hebben kunnen vestigen in Polynesië vèr voor de tijd van Columbus. Het doel van de Kon-Tiki-expeditie was om met behulp van materialen en technologieën die beschikbaar waren voor de mensen uit die tijd, aan te tonen dat deze reis mogelijk was. Het werd een vlot van Balsa hout. Thor Heyerdahl had echter wel apparatuur zoals een radio, horloges, sextant, messen en andere metalen voorwerpen aan boord. Het speelde zich af in 1947.
Thor Heyerdahls boek over zijn ervaringen werd een bestseller. Onlangs heb ik de film gezien die in 2012 gemaakt is naar aanleiding van dit avontuur. Een prachtige film over een ongelooflijke zeereis die op een haar na in een horor kon veranderen.
De film reserveren klik dan hier.

Nog veel reis, lees en kijk plezier! Edith

Werken aan een nieuw beleidsplan

Vorige maand zijn we begonnen met de contouren voor ons nieuwe beleidsplan. In een sessie met onze accountmanagers, beleidsmedewerkers, leden van het managementteam en teamleiders hebben we de eerste stappen gemaakt naar nieuw beleid. We hebben ons eerst door Jaap Peters, veranderingskundige mee laten nemen in hoe ontwikkelingen in de maatschappij gaan. Er is altijd sprake van een bovenstroom en onderstroom. Dingen die je misschien al wel aan ziet komen, maar die nog niet heel erg opvallend zijn, dat is de onderstroom. Early adapters en innovators zien die ontwikkelingen al wel, maar de meerderheid heeft er een sceptische houding over. De bovenstroom daarvan denkt de meerderheid dat het allemaal wel zal blijven, dat het doemdenkers zijn die zeggen dat bijvoorbeeld de bibliotheek op zal houden te bestaan. Jaap schreef daar een interessant artikel over samen met Rob Wetzels, over hoe de verandering er eerder is dan de strategie. Het is de kunst om de verandering te zien en daar dan een strategie of scenario op te bedenken die past bij je organisatie.

Vervolgens hebben we ons door Mark Deckers, beste bibliothecaris in 2011, laten meenemen in de ontwikkelingen in bibliotheekland soms ontzettend demotiverend ;-) en  vaak heel motiverend en in de maatschappij om ons heen, heel inspirerend. Met die mentale bagage zijn we aan de slag gegaan. We hebben twee scenario's uitgewerkt van de bovenstroom en twee van de onderstroom. Dat gaf resultaten in kwadranten rond de assen  van oud doen, oud denken, nieuw doen en nieuw denken. De werkgroep die met de resultaten van die middag aan de slag ging hebben eerst de assen van nieuwe aanduidingen voorzien. Vervolgens is de lijst met associaties per kwadrant die in de bijeenkomst tot stand kwam bestudeerd. De werkgroep is met een kernwoord per kwadrant gekomen, alsmede  met  een verbeelding die moet verduidelijken waar het in het betreffende kwadrant om gaat. Onderstaand is de uitkomst schematisch weergegeven en per kwadrant uitgewerkt.

Kwadrant 1. oud doen/oud denken

verbeelding:  ‘oude wijn in oude zakken’

kernwoord: consolideren

associaties uit de workshop: Bijbel/boeken/old fashion/folders/kennis uitlenen/oude stempel/aanbod

Kwadrant 2. oud denken/nieuw doen

verbeelding: ‘oude wijn in nieuwe zakken’

kernwoord: verbeteren

associaties uit de workshop: Wie heeft mijn kaas gegeten?/e-reader/ nieuw jasje/mensenbibliotheek/social media/verbinding/kennis verdelen/inspiratie

Kwadrant 3. oud doen/nieuw denken

verbeelding:  ‘nieuwe wijn in oude zakken’

kernwoord: inspireren

associaties uit de workshop: Game of Thrones/ Little Free Library /vintage/kennismaken/ ?/uniform

Kwadrant 4. nieuw  doen/nieuw denken

verbeelding:  ‘nieuwe wijn in nieuwe zakken’

kernwoord: transformeren

associaties uit de workshop: Utopia/connectie/couture/faciliteren/kennis maken/co-creatie

Op 8 april gaan we verder met de ideeën. Maar voor die tijd ligt er eerst huiswerk voor vier groepen, die elk een scenario moeten uitwerken. Iedere groep schets in een verhaal van ongeveer 500 woorden met bijbehorende plaatjes/beelden hoe dat kwadrant er voor de bibliotheek in 2020 uit ziet. Het verhaal moet zo geschreven zijn dat je het gelijk gelooft en dat je er enthousiast van wordt. Er komen dus voor 8 april vier verhalen (met plaatjes en beelden) de de input vormen voor die volgende bijeenkomst.

Tijdens die bijeenkomst gaan we aan de slag om de consequenties per scenario te bespreken en in kaart te brengen. Lekker, werken aan de winkel van de toekomst terwijl de winkel van nu open blijft. En ik mag met nieuwe wijn in nieuwe zakken aan de gang. Ik zie een nieuw soort Beaujolais al flonkeren in het glas ;-)

We komen ook graag van u, onze klanten, te weten hoe u naar de toekomst kijkt. Binnenkort in uw bibliotheek dus ook denksessies met u! Ik zie u daar graag.

Erna Winters