Ik volg je....

Dat ik groot fan ben van thrillers, is bij diegenen  die al eerder een blog van mijn hand lazen, bekend. Als er een nieuwe van Simone van der Vlugt, Esther Verhoef of Saskia Noort of consorten verschijnt ben ik er als de kippen bij. Vaak een goede aanleiding om mezelf weer een cadeautje te geven. En je moet toch bijblijven als bibliotheekmedewerker wat er zoal op de markt verschijnt.
Aan het rijtje van bovenstaande schrijfsters kan sinds een paar jaar weer een nieuwe naam toegevoegd worden en wel die van Marelle Boersma.
Zij schrijft verhalen die zich afspelen in het grijze gebied tussen waargebeurd en fictie. Vaak nemen slachtoffers zelf contact met haar op omdat ze andere mensen willen waarschuwen wat hen is overkomen. Marelle vermengt hun verhalen met de nodige fictieve elementen. Zo gaat De Babymakelaar bijvoorbeeld over illegaal draagmoederschap.Tot nu toe heeft ze acht thrillers op haar naam staan. Ik had al eerder iets van haar gelezen en toen ik onlangs Ik volg je in handen kreeg bij het opruimen van boeken in de bieb werd ik meteen gegrepen door de pakkende tekst  op de achterflap.

Pien woont samen met haar vijfjarige dochter in een klein dorp. Vrienden heeft ze er niet. Integendeel, de dorpelingen accepteren haar niet. Als collega Theo haar dan ook uitnodigt voor een gezellig etentje bij hem thuis gaat ze hier graag op in. Het etentje is heel gezellig. Maar als ze aan het eind van de avond naar huis wil zit de voordeur op slot. Wat heeft dit te betekenen? Uiteindelijk krijgt ze de sleutel en mag ze gaan. Ze durft niemand te vertellen wat haar is overkomen, omdat ze denkt dat ze haar toch niet zullen geloven. Ze gaat de volgende dag gewoon weer naar haar werk en wordt daar dus weer geconfronteerd met haar collega. Ze kan bijna geen stap meer verzetten of  hij is daar ook. Hij volgt haar overal en er gebeuren dingen, die je niet voor mogelijk houdt. Het is een man met twee gezichten, die iedereen in haar naaste omgeving weet in te palmen. Ze zoekt steun en hulp bij haar beste vriend René, maar op een gegeven moment laat hij haar ook als een baksteen vallen en Pien denkt nu echt dat ze gek wordt. Het verhaal eindigt in een heel onverwacht slot. 
Ik volg je is vlot en met veel vaart geschreven. En omdat  het wordt verteld vanuit twee perspectieven (dat van Pien en dat van René) komt dat de spanning ten goede. Ik heb het dan ook in  één ruk uitgelezen (en dat was niet omdat ik wegens een blessure toch aan de bank gekluisterd was..). Gelukkig verschijnt in mei alweer Nobody (de negende thriller van Marelle) en tegen die tijd heb ik vast wel weer een cadeautje verdiend...:-)

Enthousiast geworden om dit boek te gaan lezen, reserveer hem dan hier in onze catalogus.


Gabrielle