Terug naar de werkvloer

Vorige week werd ik door collega Elly ingewijd in de geheimen van het uitpakken van het transport. Elke week, twee keer per week, komt ProBiblio met een busje voor rijden vol met aangevraagde materialen uit andere vestigingen. Toen ik in deze bibliotheek kwam werken waren het denk ik ongeveer 3 kratten per keer. Nu zijn het er vaak een stuk of twaalf! Het aantal materialen dat heen en weer wordt vervoerd tussen de verschillende vestigingen is dus behoorlijk toegenomen.

Binnen Kennemerwaard is het gratis om materialen te reserveren. Dat is een mooie service aan onze klanten die dat ook hooglijk waarderen. In kleinere vestigingen is het aanbod van bepaalde titels wat minder, en dat kun je dan gratis naar je eigen vestiging halen. In de grotere vestigingen is de vraag naar populaire titels door het groter aantal leden vaak wat groter. Dan staat zo'n veel gevraagde titel soms in de kast in de kleinere vestigingen en zo help je als bibliotheeknetwerk met 12 vestigingen elkaar. Mooi toch?

Wat we nog wel moeten verbeteren is de afstemming tussen de systemen. Nu ik van Elly de binnen gekomen materialen mocht innemen, moest ik wel goed opletten of het niet uit Heerhugowaard of Bergen kwam. Want die inname-apparatuur en daar aan gekoppelde chips praten niet lekker met het systeem van Alkmaar of Castricum. Bij de vervanging van die apparatuur duidelijk een punt om op te letten. Harmoniseren en synchroniseren. Dat scheelt weer tijd, werk en ergernis voor onze medewerkers achter de balie.

Elly, dank je wel. Ik was weer even terug op de werkvloer, 20 jaar terug in de tijd. En ik heb weer gezien dat het samengaan van bibliotheken veel meer effecten heeft dan je zo zou denken. Mensen kun je vaak nog wel met elkaar aan de praat krijgen en aan het samenwerken..... maar systemen ;-)

Wat vindt u van onze reserveringservice? Bent u er tevreden over? Laat het ons weten.

Erna Winters

Roger Moore als heilige

Bondpremière
Afgelopen weekend ging Skyfall in première - de nieuwe James Bond film. Ik ga hem zeker zien en dat is wel eens anders geweest.  Het was lange tijd traditie om met vrienden elk nieuw 007-spektakel in de bioscoop te gaan bekijken. Als jonge jongen las ik de heftige Ian Fleming thrillers en groeide op in de tijd dat Roger Moore de droge martini overnam. Ik ben afgehaakt in het Pierce Brosnan tijdperk. Hoewel Pierce in mijn ogen de beste vertolker tot dan toe was, gingen de films na Tomorrow Never Dies helemaal nergens meer over. Het werd leuke plaatjes kijken en ik was er klaar mee. De reboot met Daniel Craig wekte geen vertrouwen, maar toen ik de dvd later in de bieb tegenkwam heb ik hem toch geleend om een indruk te krijgen. En om hem met open mond uit te kijken! Dit was een Bondbenadering die alle andere eigenlijk overbodig maakte.

Wenkbrauwacteur?
Roger Moore noemde Daniel Craig's weergave onlangs een staaltje echt acteerwerk in tegenstelling tot zijn eigen invulling van de rol. Over Moore werd destijds al gekscherend opgemerkt dat hij alleen met zijn wenkbrauwen acteerde. Juist deze week tijdens het 50 jarig jubileum van de geheim agent trof ik in de bieb een box set van The Saint aan. Met Roger Moore als Simon Templar - de speurder uit de boeken van Leslie Charteris. Het betreft hier de vroege zwart/wit afleveringen (ondanks het feit dat het omslag in kleur is). Eerlijk gezegd houd ik wel van dergelijke oude series in zwart/wit. Er wordt zo vernunftig met licht en schaduw omgegaan en goed ingespeeld op de decors dat de sfeer op zich je al mee trekt. Bij de vroege series van The Avengers kan ik daar in het bijzonder nog steeds enorm van genieten.

Sfeer en onthaasting
Een nog zeer jonge Roger Moore zet hier een charmante rol neer, waar wonderlijk genoeg als je terugkijkt zijn James Bond versie een wat slap aftreksel van is. Voor de huidige tijd lijkt alles erg traag te verlopen, maar ik ervaar dat soms als weldadig. Er is dan meer aandacht voor de opbouw van het verhaal en de dialogen. Het hoeft niet allemaal in twee seconden afgeraffeld voor de volgende actiescene of de volgende verrassende twist. Er komt niet eens veel actie in voor en de beelden spreken voor zich. Grappig om te zien hoe Moore zich als Simon Templar aan het begin van elke aflevering direct tot de kijker wendt om ons het verhaal in te leiden. Een heerlijk stukje nostalgie.

Raoul


Reserveer de dvd's van het eerste seizoen in onze catalogus

Swipe, klik en tik

En dan eens een blog over de nieuwe media, en dan met name voor de jonge kinderen.


 

Mediagebruik van jonge kinderen in minuten per dag

(Bron: Mijn Kind Online cijfers, 2012)



Donderdagavond 18 oktober was er een bijeenkomst georganiseerd op de locatie Heerhugowaard over dit onderwerp. Er was een goede opkomst en er werden aan het eind leuke apps en tips met elkaar uitgewisseld.

De afgelopen jaren is het gebruik van diverse media bij jonge kinderen flink toegenomen. Al vanaf zeer jonge leeftijd maken kinderen gebruik van televisie, DVD, PC of Ipad. Er is ook van alles voor kinderen van deze leeftijd te vinden en er wordt veel ontwikkeld.

Apps

Applicaties, letterlijk 'toepassingen' zijn er al voor de allerkleinsten. Het maakt niet uit hoe jong het kind is, maar een tablet heeft echt een enorme aantrekkingskracht. Het is makkelijk met hun vingers te bedienen en je kunt eigenlijk geen 'fouten' maken.

Een voordeel aan apps is dat er vaak maar één onderwerp in centraal staat. Dat maakt het voor jonge kinderen erg overzichtelijk. Kinderen worden graag beloond voor wat ze doen, ook dat gebeurt bij apps. Bij het doen van een activiteit krijgt het kind vaak een compliment of aanmoediging: Goed zo!

Er zijn veel verschillende soorten apps te vinden. Je kunt puzzels doen, een sorteerspelletje, een pop aan of uitkleden, kleurplaten en interactieve prentenboeken. Bij de prentenboeken is vaak geluid en beweging toegevoegd en in sommige gevallen kunnen kinderen iets doen waardoor het plaatje veranderd of er iets in het verhaal gebeurt.

 Websites
Op de website van mediasmarties (http://www.mediasmarties.nl/) worden apps en andere media beoordeeld en wordt er gekeken voor welke leeftijd deze geschikt zijn. Zo kun je een handig overzicht vinden van goede media door alleen maar de leeftijd en interesse van je kind in te vullen.
De site http://www.mijnkindonline.nl/ is een informatieve site over media en mediagebruik bij kinderen. Hier vind je informatie, rapporten, workshops, boeken en tips over media-opvoeding voor alle leeftijden.

Kortom
Vaak zie je door de bomen het bos niet meer, maar ik denk dat bovenstaande sites een goede leidraad kunnen zijn bij hiet kiezen van media voor je jonge kind.
Daarbij heb je als ouder ook een belangrijke rol, want jij bepaalt wat er gekeken wordt en voor hoe lang. Interactie is belangrijk. Door het spelen van de app of het kijken van een dvd  acheraf te bespreken ontstaat er interactie en kun je kijken wat je kind ervan vindt en of hij of zij begrijpt waar het over gaat.
De bibliotheek kan je hierbij ook verder op weg helpen!

Jolanda

De meest duurzame bibliotheek

Of we nou de titel "meest duurzame bibliotheek" winnen vanmiddag of niet maakt me niet zo veel uit. Ik ben apetrots op de duurzame projecten in Kennemerwaard. Ik ben vooral trots op de duurzame manier waarop ze tot stand zijn gekomen.

Het is allemaal begonnen in Castricum, onder de bezielende trekkracht van één medewerker; Alex Cannegieter. Zij was zelf erg betrokken bij allerlei lokale initiatieven rondom duurzaamheid, groene energie etc. Ze wilde al die partijen bij elkaar brengen en ging her en der wat praten. Na een paar gesprekken bleek er zoveel enthousiasme te zijn voor samenwerken dat ze besloot de stoute schoenen aan te trekken. Ze kwam praten bij 'de directie' ;-) Of ze met haar idee verder aan de slag mocht. Een mooi voorbeeld van wat ik 'guerrilla-innovatie' noem. En natuurlijk mocht Alex dit idee verder uitwerken van ons.

Dus Alex toog aan het werk, met ondersteuning van een aantal andere mensen uit onze bibliotheek. Tegen de verdrukking in zelfs, want nadat ze in eerste instantie de gemeenteambtenaar Milieu zeer enthousiast had gemaakt, werd deze persoon vervolgens terug gefloten.  En ik kreeg een mailtje van de ambtenaar Cultuur. Dat de wethouder niet geamuseerd was door dit initiatief. Want de bibliotheek moest bezuinigen en dan was dit niet de bedoeling. Geen kerntaak. Onze mensen waren er helemaal van ontdaan, en twijfelden of ze wel door moesten gaan. Na wat peptalk vanuit het managementteam dat wij achter hen stonden gingen ze toch verder met het organiseren van een eerste informatiebijeenkomst voor het publiek, een 'groene markt'.

Ondertussen had ik gelijk de telefoon gepakt. De wethouder gebeld en hem uitgelegd dat dit juist een taak is van de bibliotheek. Informatie van verschillende partijen bundelen en er nieuwe betekenis aan geven. Slim combineren ten behoeve van inwoners van Castricum. Na wat heen en weer gepraat was de wethouder in ieder geval gerustgesteld dat het hem geen extra geld ging kosten, en was hij wel bereid om ons het voordeel van de twijfel te geven.

De eerste informatiemarkt over groen en duurzaam in Castricum is inmiddels al weer meer dan een jaar geleden georganiseerd. Elke maand wordt er nu in de bibliotheek een themabijeenkomst georganiseerd rondom duurzaamheidsthema's onder de titel "Transition town". De bibliotheek is samenwerkingspartner, faciliteert en enthousiasmeert. En de bevolking pakt het zelf op. Heel duurzaam.

Voor mij zijn we winnaar, want is dit project vervolgens door de gemeente Heerhugowaard opgepakt, en wordt daar nu samen met onder andere bibliotheek en gemeente een Natuur en Milieu Educatiecentrum opgezet. En is de gemeente Alkmaar zeer geïnteresseerd in wat de bibliotheek binnen haar werkgebied zou kunnen doen op het gebied van informatie over duurzaamheid. Dat is winst. Als je succes in de ene vestiging, door het enthousiasme van een aantal medewerkers,  kan worden vertaald naar andere vestigingen op verzoek van die gemeente(n).

Erna Winters

Kappen nou met voetballiefde!

Sportjournalist en columnist Hugo Borst heeft al heel wat eigen meningen gelanceerd in de voetballerij. Door mensen geëerd en verguisd, probeert hij te doen wat in zijn ogen goed is.

Sportcriticus

Begonnen als journalist bij Voetbal International en Panorama werd Borst vanaf 2004 hoofdredacteur van het voetbaltijdschrift Hard Gras. Bij diverse progamma's heeft hij als vaste tafelgast gefungeerd, o.a. Studio Voetbal en De wereld draait door. Ook zijn er al diverse boeken verschenen van zijn hand, o.a. schieten op Volkert van der G , over vaders en zonen en alle ballen op Heintje. En nu dan het boek Kappen.

Columns

In deze bundel zijn de beste columns van de afgelopen 16 jaar gebundeld. Hugo Borst heeft persoonlijk op elke column een paar regels commentaar onder de column gezet. Een eigen mening op zijn mening, als je begrijpt van ik bedoel. Kritisch als hij is bekritiseerd hij zichzelf net zo goed als alle anderen. Beginnend met columns uit 1995, eindigend met die uit voorjaar 2011.

Even rust

Zelfs de grootste verzetstrijder heeft weleens rust nodig. Begin 2011 stopte Borst met zijn televisie werkzaamheden en is hij niet meer werkzaam voor het Algemeen Dagblad. Hij wilt zich alleen nog toeleggen op schrijven. En dat kunnen wij als lezers nooit erg vinden!

Reserveer hier kappen en andere materialen van Hugo Borst in de catalogus van de bibliotheek

Irene

Wat de boer niet kent....

Ik ben al heel lang fan van de thrillers van Esther Verhoef. Zodra er een nieuwe uit is vlieg ik naar de winkel of laat me hem cadeau doen (dat laatste gebeurt helaas veel te weinig...). Ze heeft al heel wat thrillers op haar naam staan (en een enorme hoeveelheid informatieve boeken over dieren), maar aan een roman had ze zich nog nooit gewaagd. Dit jaar kwam daar verandering in en verscheen Tegenlicht op de markt. Dit is een psychologische roman en dat genre heeft me nooit zo kunnen boeien. Bijkomende factor is dat het boek maar liefst 560 bladzijden telt en dat dat me ook vaak afschrikt.
Er zijn zoveel mooie boeken en dan lees ik liever twee boeken van bijvoorbeeld 300 pagina's. Maar als rechtgeaarde Verhoef-fan ontkwam ik er niet aan om ook dit boek te lezen. Ook natuurlijk wel om te kijken of ze dit genre ook beheerst. Het boek bevat autobiografische elementen. Wetende dat Esther heel veel dierenboeken heeft gemaakt is het niet raar dat de hoofdpersoon uit Tegenlicht dierenfotograaf is. Een vakgebied waar ze natuurlijk goed van op de hoogte is.
Ook blijkt  Esther, net als de hoofdpersoon, heel veel gepest te zijn.

Het verhaal
De hoofdpersoon is Vera, een jonge vrouw van 38 jaar. Ze heeft een relatie met Lucien en verdient haar brood met het fotograferen van dieren. Ze wonen in een mooi huis en op het eerste oog lijken ze alles goed voor elkaar te hebben. Maar schijn bedriegt. Sinds twee jaar is ze behoorlijk ongelukkig en daardoor is ze gevlucht in een relatie met een andere man. Maar echt gelukkiger wordt ze daar niet van.
Afwisselend speelt het ene hoofdstuk in het nu en het volgende in haar jeugd. Daaruit komt dan langzaam maar zeker naar voren waardoor ze zich zo ongelukkig voelt. Vera is opgegroeid met een autoritaire vader en een geesteszieke moeder, die meestal in een psychiatrisch inrichting verbleef. En daarnaast werd ze op school vreselijk gepest. Nu als volwassene heeft ze dus nog danig te kampen met een beschadigd zelfbeeld. In de vele bladzijdes daarna krijgt ze aardig wat te verstuwen, maar ook beleeft ze een hele leuke periode in haar leven. En denkt ze eindelijk het ware geluk gevonden te hebben. Maar dat mag helaas niet lang duren.

Voor herhaling vatbaar?
Zoals ik al zei ben ik een beetje sceptisch aan dit boek begonnen. Maar Esther heeft (in ieder geval mij) niet teleurgesteld met deze roman. Ze heeft een vlotte schrijfstijl. Na zoveel succesvolle thrillers is dat natuurlijk niet zo vreemd. Dit boek ontbeert  de spanning van een thriller. Maar gaat vooral over heel herkenbare zaken zoals bijvoorbeeld pestgedrag en depressiviteit. Het weergeven van allerlei emoties gaat haar goed af.
Wat mij betreft een heel geslaagd romandebuut van Esther Verhoef. En mijn zege heeft ze dan ook om in de toekomst nog meer psychologische romans te schrijven.
                 
                                                   

Nieuwsgierig geworden? Reserveer hier de titel in onze catalogus.


Gabrielle

Nieuwe bloemenkransen

Aloha
Eerlijk gezegd ben ik gewoon ingepakt door het omslag. Dat overkomt ons allemaal en daar speelt de bieb handig op in. Het team van Hawaii Five-0 dat uit het water oprijst, bestaat onder andere uit personages neergezet door Daniel Dae Kim en Grace Park - acteurs uit twee van de beste televisieseries die ik ken: Lost en Battlestar Galactica. Ondanks dat ik de klassieke Hawaii Five-O serie niet kende, maakten de spelers me nieuwsgierig naar deze reboot. De schitterende omgeving van Hawaii is natuurlijk een fraaie bonus.

Reboot
Als je een oude serie met succes in een nieuw jasje wilt steken, kun je maar beter een klungelige serie als uitgangspunt nemen (Battlestar Galactica) of een serie waarvan de effecten gedateerd zijn (Doctor Who). Een serie die goed in elkaar zat, enorm gewaardeerd werd (12 seizoenen!) en sterk verbonden was met het tijdsbeeld en met een specifieke acteur (Jack Lord) vormt een flinke uitdaging. Hawaii Five-0 doet het met verve. Maar je moet wel afstand kunnen nemen van het origineel. Zo is officier Kono Kalakaua nu een vrouw en opereert het team onder supervisie van de gouverneur in feite boven de wet. De karakters zijn heel anders ingevuld, maar er wordt wel regelmatig humoristisch terugverwezen naar de oude serie ("book 'em, Danno"). Wat blijft, is het doel van het team en de wonderschone toeristische plaatjes.

Balans
De pilot begint met teveel zwaar drama dat schril afsteekt tegen de luchtige humor en vlotte actie (de pilot van Castle ging er ook wat de mist mee in). Laat je niet afschrikken - al gauw ontstaat er een betere balans. De ernst en komedie komt dan vooral uit de ontwikkelingen die de hoofdpersonen doormaken. Lees er overigens niet teveel in. Dit is vooral vermaak, maar wel prima vermaak met af en toe iets spiritueels via de gebruiken van het eiland (de surfceremonie op zee als hoogtepunt). Aan het eind van het eerste seizoen ontstaan er verschillende heftige cliffhangers, waarbij nieuwe gezichtspunten ontstaan.

1968
Ik vertelde mijn vader over mijn ervaring met de reboot. Hij bleek destijds de originele serie met evenveel plezier gekeken te hebben. Nieuwsgierig geworden kon ik het eerste seizoen uit 1968 bemachtigen dat inderdaad (nog steeds) verrassend goed bleek. Weinig actie, maar prima verhaalopbouw, sfeer en zelfs fantastische geluidseffecten. De karakteristieke openingstune gaat langer door, maar de moderne orkestrale bewerking geeft meer kippenvel. Je gaat er in welk tijdperk ook echt even voor zitten.

Raoul

Reserveer het eerste seizoen van Hawaii Five-0 in onze catalogus

Are you experienced?

Jazeker, de titel van het debuutalbum van Jimi Hendrix en zijn band The Jimi Hendrix Experience. Een briljante plaat, uitgekomen in 1967, met een aantal van zijn grootste hits erop. Met virtuoos gitaarwerk waar ik zeker een liefhebber van ben.

"Are you experienced?" is echter ook de titel van een boek, geschreven door William Sutcliffe. Ook briljant, tenminste als je van humor houdt.
In de bibliotheek heb je af en toe wel eens vraag naar humoristische boeken. En dit boek van Sutcliffe is dan één van de eerste titels waar ik aan denk. Ik heb het boek meerdere keren herlezen en vind het nog steeds erg grappig.

Ik ben zelf een enthousiast reizger en ben een aantal keren voor een langere periode met de rugzak op stap geweest. Sutcliffe beschrijft in dit boek op hilarische wijze het wereldje van de rugzaktoeristen. Voor de backpackers onder ons het feest der herkenning.

Het boek gaat over Dave, een jonge Engelsman, die voor zijn studie aan de universiteit met de vriendin (Liz) van zijn beste vriend voor een paar maanden naar India gaat.
Liz gaat naar India voor de spirituele ervaring. Dave gaat mee omdat hij Liz in bed wil krijgen.
In het snikhete India bekoeld hun relatie echter al snel.
Met "Het Boek" (The Lonely Planet) op zak trekken ze van plaats naar plaats waar ze in de ogen van Dave allerlei maffe en alwetende medereizigers treffen, die zich soms nog meer Indiër voelen dan de Indiërs zelf.
Voor veel rugzaktoeristen zijn hun dagelijkse belevenissen een "great experience" maar de cynische Dave denkt daar vaak anders over. Als Liz steeds meer opgaat in de Indiase cultuur, meditatie en een romance aanknoopt met haar yogaleraar is de maat voor Dave vol en scheiden hun wegen.

Verplichte kost als je zelf gaat "backpacken". Maar ook voor iedereen die gewoon een vreselijk grappig boek wil lezen. "Are you experienced?" is in het Nederlands vertaald als "Ben je ervaren" en is een absolute aanrader. En... ook leuk voor je Engelse literatuurlijst.

Reserveer Are you experienced? in onze catalogus

8 oktober: Van Alkmaar de Victorie

Gisteren was het weer een prachtige feestdag in Alkmaar. De Victorie wordt elk jaar uitbundig gevierd met ontbijt voor schoolkinderen op het Canadaplein, brandweerdemonstraties, zuurkool eten op het plein, vuurwerk en natuurlijk de grote middagoptocht.

Zing/speel mee!
Alkmaar heeft zelfs een eigen volkslied. Om het volgend jaar uit volle borst mee te zingen of spelen kunt u nu alvast oefenen. Het origineel is in het Regionaal Archief Alkmaar en staat ook op internet.

Geschiedenis
Het Alkmaars Stedenlied wordt met name gezongen op of rond 8 oktober. Hoewel het lied bestaat uit drie coupletten worden meestal alleen de eerste twee coupletten gezongen. De liedtekst is van de hand van dr. J. J. de Gelder, in 1856 benoemd tot rector van het stadsgymnasium en een van de initiatiefnemers van de oprichting van de 8 October Vereeniging "Alkmaar Ontzet". Kijk ook een op de site van de 8 October Vereeniging "Alkmaar Ontzet".

Caroline

Knoopjeskabinet

Edmund de Waal. Het knoopjeskabinet; een familiegeschiedenis en een kunstverzameling in oorlogstijd.
(vertaling van The hare with the amber eyes)

Fictie
De  werkelijkheid overtreft altijd weer de fantasie. Dat geldt zeker voor dit boek van de Engelse keramist Edmund de Waal. De Waal erft van zijn oudoom Iggie (baron Leo Ignace de Ephrussi) een verzameling Japanse netsukes (gordelknopen). Hij besluit een onderzoek te doen naar de herkomst van deze knopen in zijn familie.Wat er dan aan verhalen naar boven komt na vijf jaren archiefonderzoek in plekken over de hele wereld grenst aan het ongelooflijke.

Graankoningen
Als koningen van het graan van de joodse familie Ephrussi in Odessa, trekken  zonen van de oprichter van de handelsfirma Ephrussi naar Parijs en Wenen en ontwikkelen zich van graagimporteurs tot adellijke bankiers. Ze speculeren op de beurs, worden schatrijk en leven in grote weelde.(Charles Ephrussi is Swann in het boek van Marcel Proust en figureert ook in de boeken van Edmond en Jules de Goncourt). Charles ontwikkelt zich tot amateurkunsthistoricus, doet mee aan het japonisme wat in Parijs welig tiert en koop 264 netsukes.

Jodenhaat
Edmund dankt zijn Nederlandse achternaam aan Henk de Waal, met wie Edmunds geemancipeerde Joodse grootmoeder, Elisabeth Ephrussi, trouwde en later vluchtte naar Londen. Het schokkende van het boek zit in de peridode die hij beschrijft voor WO2 in Wenen. Elisabeth en haar familie krijgen te maken met openlijke jodenhaat, verliezen uiteindelijk al hun bezittingen, behalve de collectie netsukes die door een kleedster in een schort worden meegenomen en die Elisabeth aantreft op de bovenste verdieping van het kaopt geschoten paleis.

Aanraken
Zelf noemt de Waal zijn boek "A history of touch". De literatuur daarover is heel schaars volgens hem en daarom noodzakelijk. Ook de emotionele lading van een voorwerp en hoe die te bewaren is een essentieel thema. Door de gewelddadige losmaking van de Ephrussi'suit hun geschiedenis, krijgt juist zo'n verzameling van ivoren knopen heel veel betekenis. Een inspirerend boek!

Meedenken over bezuinigingen in Bergen

Woensdagavond hadden we in de bibliotheek van Egmond een werkconferentie rondom de toekomst van de bibliotheek. Samen met de gemeente hadden we wijkverenigingen, scholen en de  WMO-raad uitgenodigd. Om samen met hen oplossingsrichtingen te bedenken voor de bezuiniging die de gemeente Bergen vanaf 2014 op de bibliotheek doorvoert.

Biebkidz in Bibliotheek Egmond

Eerst was er een korte presentatie van de wethouder en de ambtenaar over de visie van de gemeente op het bibliotheekwerk, en op de oplossingsrichtingen. De gemeente Bergen vindt dat de basis op orde moet zijn. Dat de bibliotheek er is voor kennis en informatie, en voor leesvaardigheid en informatievaardigheid bij burgers. En de gemeente vindt dat er kritisch gekeken moet worden naar het aantal vestigingen van de bibliotheek. In de gemeente Bergen zijn er nu drie vestigingen, op ca. 31.000 inwoners. Daarna een presentatie van Frank Huysmans van de UvA (bibliotheekprofessor) over de veranderende wereld en de veranderingen in de bibliotheek. Een goed verhaal met duidelijk sprekende statistieken over het gebruik van internet, het lidmaatschap van de bibliotheek, bezoekersaantallen.

Daarna een presentatie van de bibliotheek, over welke visie wij hebben op het bibliotheekwerk. Hoe onze begroting in elkaar zit, welke oplossingen wij mogelijk achten. Veel van de mensen in de zaal riepen dat er wel heel erg veel geld naar onze backoffice gaat. Dat roept ongeveer altijd wel iemand uit zo'n groep die onze begroting ziet. Het begrip backoffice leg ik dan uit, is bij ons een verzamelbegrip. Daaronder valt het management, innovatie en ontwikkeling én de hele sector Bedrijfsvoering met daarin financien, p&o, marketing, ICT, gebouwenbeheer, pr en communicatie. Daardoor lijken onze backoffice kosten hoog, maar het gaat dus om overhead en indirecte kosten. En daar betalen alle gemeenten aan mee, juist omdat ze de keuze voor Kennemerwaard hebben gemaakt om een stevige basis te hebben voor hun bibliotheek in ontwikkeling en bedrijfsvoering. Maar dat terzijde ;-)

Vervolgens hebben we in groepjes gediscussieerd over drie stellingen ten aanzien van informatievaardigheden, sociale cohesie en leesvaardigheden en welke rol de bibliotheek daar al dan niet in zou moeten spelen. Het bleek dat met name op het gebied van informatievaardigheden en leesvaardigheden het breed gedragen is dat de bibliotheek daar een rol in moet spelen. Alleen niet in haar eentje, veel in samenwerking met andere partijen. En dat als je echt impact wilt hebben als bibliotheek je structureel moet inzetten met je samenwerkingspartners op het bestrijden van taalachterstanden en het bevorderen van mediawijsheid. Dat je dat niet oplost met één of twee keer per jaar een bezoek aan de bibliotheek met een klas. Dat het in de lespakketten moet worden opgenomen, in het curriculum.

De conclusie van de avond was dat de functie van de bibliotheek heel erg belangrijk is, en dat men zich afvraagt of dat met een eigen vestiging moet. Dat er creatief moet worden gekeken of de bibliotheek misschien niet beter in een zorgcentrum, buurthuis of brede school kan worden gehuisvest.

Ik vind de winst van de avond dat alle partijen vinden dat de bibliotheek moet blijven. Dat men verbaasd is over hoeveel de bibliotheek doet.  Dat men blij is dat de bibliotheek en gemeente hen raadplegen. Dat ze verrast zijn over het aantal samenwerkingspartners dat de bibliotheek heeft. Dat men vindt dat er scherpere keuzes moeten worden gemaakt. Dat men vindt dat de bibliotheek toekomst heeft.

We zijn één stap op weg naar een oplossing voor de bezuiniging. Er zullen er nog wel meer volgen alvorens we het doel bereiken: gezond bibliotheekwerk ook na 2014 in de gemeente Bergen.

Heeft u ideeën om de bezuinigingen van € 150.000,-- op de bibliotheek in Bergen op te lossen? Laat het ons weten.

Erna Winters

Liever scherp zicht

Gillian Flynn ziet het heel goed. De mens houdt van duidelijkheid. Zeggen waar het op staat, ongeacht hoe hard de boodschap aankomt. Wat ze ook goed snapt, is die andere kant. Dat je soms niet wilt zien, niet wilt begrijpen, omdat het te veel is en te scherp snijdt.
De oplossing is doseren en daar is deze schrijfster meester in.

In mijn schemerige vakantietentje kruip ik in de huid van Camille. Ze is een middelmatige journaliste, die van haar baas Curry opdracht krijgt terug te gaan naar haar geboorteplaats Wind Gap, om verslag te doen van de gruwelijke moord op twee meisjes. Camille wil niet, maar gaat. Houdt zich verre van hen waar ze mee opgroeide. En van haar moeder. Herinneringen drukt ze weg.

Het lastige van lezen in de schemer zijn die kleine lettertjes. Te spannend om te stoppen, dit boek en ik zit maar te knijpen met mijn ogen. De campinglamp mag niet te fel, want de rest van het gezin ligt de heldere sterrenacht al doormidden te zagen. Ik rommel zo stil mogelijk in mijn allerlei-kratje en diep mijn splinternieuwe Really Tiny Booklight op. 's Kijken of dat helpt..

Scherp
Zo! Met dit lieve kleine apparaatje op de rand van de kaft geschoven, het steeltje minzaam buigend als een knipmes, spatten de letters van de bladzijde! Wat een schatje, dit ledje! Nu wordt het serieus spannend. Ik lees wat Camille onder ogen moet zien. Haar oogkleppen moeten af, uit puur zelfbehoud. Vóór ze zichzelf nog wat aandoet.

Om me heen is het donker, maar ik heb vlijmend scherp zicht. Ik vreet door de hoofdstukken heen, om de puzzelstukken en de pijnlijke details aaneen te rijgen. Flynn zet haar personages overtuigend neer.
Camille moet er alles aan doen, om overeind te blijven. Door haar ogen kijken we naar haar moeder, diens verstikkende betutteling, het nieuwe zusje, dat ze in haar hart sluit en de dorpsgenoten. Naar zichzelf en alle scherpe objecten die ze binnen handbereik heeft. Een keukenmes, een vork, een nagelvijl. De details van Camille's verleden dreigen haar zand in de ogen te strooien. Ik raak bijna op een dwaalspoor. Tot Camille zelf alles ineens heel scherp ziet.

Teerbemind
Als ik met een diepe zucht m'n allerliefste leeslampje uitknip, weet ik hoe het ècht zit. Maar wìlde ik dit weten, is dit het sluitstuk dat ik voor deze literaire thriller had bedacht? Of had ik het liever anders gezien? Misschien had ik dan een roze bril moeten opzetten. Of het lichtje uitdoen. Nèh, toch maar liever niet.

Reserveer Teerbemind ( vert. van Sharp Objects) van Gillian Flynn in onze catalogus.

Really Tiny Booklight vindt u in onze bibliotheekwinkeltjes.
Past op boekkaft en e-reader.

Tanja.