Elke veroordeling is een verhaal

Oranje is het nieuwe zwart
Dat weten wij in de bibliotheek allang ;) Niet voor niets is oranje de hoofdkleur van de Nederlandse bibliotheken.
Maar oranje is ook de kleur van gevangeniskleding. En al je niets anders mag dragen dan oranje, dan is oranje het nieuwe zwart.
Piper Kerman wordt in 2004 veroordeeld tot 15 maanden gevangenisstraf, nadat ze tien jaar eerder drugsgeld gesmokkeld heeft. Haar ervaringen deelt ze in het boek Oranje is het nieuwe zwart. Mijn jaar in een vrouwengevangenis. Netflix heeft de basis overgenomen en bewerkt tot een daverende tv-serie.

I'm scared that I'm not myself in here and I'm scared that I am
Wat een jaar gevangenis met je doet: nadenken over jezelf, nadenken over je misdaad. Piper wordt gedwongen onder ogen te zien dat drugsgeld smokkelen één ding is, maar dat de drugshandel enorme gevolgen heeft. verslaving, misdaad, dood.


De serie
Het dagelijks leven in de gevangenis voert de boventoon in de serie. Met behulp van flashbacks wordt duidelijk waarom de vrouwen vastzitten. Tragisch, grappig, gewelddadig en aangrijpend zijn de woorden die bij deze vrouwen passen. Spoilers zijn op internet wel te vinden, ik zal daar dus niets over zeggen. Wel over de personages. Waar Taylor Schilling als Piper Chapman soms hopeloos naïef en arrogant kan zijn, is wat mij betreft de glansrol weggelegd voor Uzo Aduba als Suzanne 'Crazy Eyes' Warren: aandoenlijk, gevaarlijk en beïnvloedbaar. Kate Mulgrew als Galina 'Red' Reznikov is al sinds haar rol als Captain Janeway in Star Trek Voyager een favoriet. Seizoen 2 ziet de komst van Lorraine Toussaint als Yvonne 'Vee' Parker, een bijzonder onsympathieke vrouw, maar wat een geweldig personage.

Ja, soms is de serie beter dan het boek. Maar oordeel daar zelf over, we hebben ze beide in collectie:
Oranje is het nieuwe zwart vind je bij de boeken.
Of kijk je liever de tv-serie?

Moordende hitte

Tip
Ik kijk geen televisie, maar heb wel een scherm thuis om films en televisieseries op dvd te volgen. Lekker zonder reclame. Tips zijn dan altijd welkom en die krijg je makkelijk als je in de bibliotheek werkt, of je nu klant bent of medewerker. Een tijdje terug leende ik een reeks Midsomer Murders met de nieuwe inspecteur Barnaby gespeeld door Neil Dudgeon (niet een vooruitgang) in onze vestiging in Castricum. Een collega ter plekke merkte op dat ik absoluut de reeks Death in Paradise eens moest gaan zien en vertelde smakelijk waarom. Voor ik nog maar een schijfje in de dvd-speler had gestopt zweefden de coctails, palmen, glazuren wateroppervlakten en hagelwitte stranden me al voor ogen. Bij het daadwerkelijk kijken kon ik me helemaal in tropische sferen dompelen. Dit is heerlijk ontspannen vakkundig vermaak.

Harry de hagedis
Inmiddels zijn er vier seizoenen verschenen die in twee delen uiteenvallen wegens een bijzondere wisseling van hoofdrolspeler. In de eerste twee seizoenen volgen we inspecteur Richard Poole die uit London naar het tropische Sainte Marie wordt gestuurd om de moord op een collega op te lossen. Hij haat hitte, zand en zee en gaat onberispelijk in pak in de hitte aan de slag. Zwaar geïrriteerd door de hele situatie is hij niet een feest om mee te werken voor het lokale team. Maar ze wennen langzaam aan hem door zijn geniale aanpak. Nors en nukkig als hij blijft, ontstaan er scheurtjes in het pantser, bijvoorbeeld door de aanwezigheid van huisgenoot Harry - een hagedis.

Moord op de inspecteur
Ik ga nu iets essentieels van de overgang tussen beide hoofdrolspelers verklappen, dus sla deze alinea over als je daar geen prijs op stelt. Het is een geniale zet. Aan het begin van het derde seizoen wordt inspecteur Poole zelf vermoord. Hij heeft genoeg aanwijzingen achter gelaten om zijn eigen moord op te lossen, maar wie kan daar wijs uit? Dat moet de nieuw ingevlogen inspecteur Humphrey Goodman worden. Deze speurneus is in vrijwel alles het tegendeel van zijn voorganger. Slordig, onhandig, maar sociaal ingesteld en genietend van zijn nieuwe omgeving. Het team dat zich inmiddels aan Poole was gaan hechten, heeft geen behoefte aan de nieuwkomer. Totdat hij de moord op al even briljante wijze weet op te lossen. Hagedis Harry krijgt een nieuwe huisgenoot.

Lichtvoetig
Death in Paradise is ten eerste zo geslaagd door de lichtvoetigheid. Je weet dat je een ontspannen uurtje gaat doorbrengen met sympathieke figuren in een paradijselijke setting. Wat ik altijd erg boeiend vindt, is als de kijker genoeg aanwijzingen krijgt om zelf de misdaden op te kunnen lossen. Dat gebeurt in deze serie regelmatig (het is me overigens maar twee keer gelukt). De allereerste aflevering is er een schoolvoorbeeld van. De traditionele Agatha Christie opzet, waarbij alle verdachten bij het oplossen van de zaak aan het eind bij elkaar worden gebracht, werkt daarbij erg goed. Als detective Goodman het overneemt, snap hij eerst niet waar dit goed voor zou zijn. Hij weet immers wie de moordenaar is? Maar reeds in de tweede aflevering van zijn reeks geeft hij aan dat hij er eigenlijk wel plezier aan heeft beleefd. Dat gaat jou als kijker ook gebeuren bij deze in meerdere zin warm aanbevolen reeks.

(Overigens heeft de bedenker van en schrijver voor de serie, Robert Throgood, ook een op zichzelf staand boek geschreven met Richard Poole in de hoofdrol:  A Meditation on Murder, dat erg goed ontvangen is.)

Raoul


Reserveer Death in Paradise in onze catalogus

Bienvenue, Luxembourg

Op nog geen driehonderd kilometer vanaf Utrecht ligt het Groothertogdom Luxemburg, een klein land dat veel natuur en cultuur te bieden heeft. De moedertaal is Lëtzebuergesch (Luxemburgs), een dialect dat men veel onder elkaar gebruikt. Verder spreekt iedereen Frans en Duits.
De hoofdstad, Luxemburg Stad, is een stad met iets meer dan 100.000 inwoners. Klein, maar met grote internationale allure. Er zijn veel Europese instituten en banken gevestigd. De rivieren Alzette en Pétrusse stromen door de stad. Twee markante bruggen overspannen het dal.
Veel mensen rijden snel door Luxemburg heen op doorreis naar de Route du Soleil. Dat is jammer, er valt zoveel te ontdekken.

Luxemburg Stad
Luxemburg Stad kent tal van unieke en historische bezienswaardigheden, die op loopafstand van elkaar te bezichtigen zijn. Prachtige gebouwen, modern naast historisch, waaronder de kathedraal Notre-Dame, het Groothertogelijk Paleis en Fort Thüngen. Veel musea met een grote diversiteit aan kunstcollecties.
Er zijn regelmatig leuke evenementen. Zo is er bijvoorbeeld een straattheaterfestival, een filmfestival en de nacht van de kathedralen. In de wintermaanden is de stad verlicht met feestverlichting en wordt er een kerstmarkt gehouden.
Je kunt je hart ophalen in de leuke winkeltjes en boetiekjes als je wilt gaan winkelen of windowshoppen. Er zijn ook veel pleintjes en straatjes in de binnenstad met boetiekjes, restaurantjes, barretjes en terrasjes. Het is gezellig druk, maar toch heerlijk relaxt en er is vooral in de zomermaanden tot heel laat veel te beleven.

Met een treintje kun je een bezoek brengen aan de oude stad boven, wat de moeite waard is. Nog een aanrader zijn de Kazematten. Dit is werkelijk een indrukwekkende bezienswaardigheid en ik was hier diep van onder de indruk. De Kazematten bestaan uit een ondergrondse militaire vestigingsgordel, oorspronkelijk uitgebouwd tot 23 kilometer. Tegenwoordig ingekort tot 17 kilometer, na de ontmanteling. Tijdens de twee wereldoorlogen deden de Kazematten dienst als schuiloord voor duizenden mensen. Een bijzondere ervaring als je door dit gangenstelsel loopt en dit moet je beslist gezien hebben.

Dit is slechts een korte impressie van de hoofdstad. Je hoeft je hier zeker niet te vervelen.

Natuurschoon
Waar ik zelf eigenlijk voor kom is toch wel de prachtige natuur met zijn grote verscheidenheid.
De oppervlakte van Luxemburg bedraagt 2586 vierkante kilometer, 82 kilometer lang, 57 kilometer breed. Binnen dat gebied zijn grote landschappelijke verschillen te vinden.

Heuvelachtig noorden
In het noorden de Luxemburgse Ardennen, een heuvelachtig landschap met kronkelende rivierdalen, uitgestrekte en schaduwrijke bossen, burchten en kastelen. Verscholen tussen beboste hellingen ligt hier het meest idyllische dorpje van Luxemburg en één van de mooiste dorpjes van Europa, Esch-sur-Sûre, met een middeleeuwse burchtruïne. Dit dorpje staat op de monumentenlijst. Gelegen aan de Sûre, waar je heerlijk kunt zwemmen en watersporten in het stuwmeer.

Het Land van de Rode Aarde
In het zuiden langs de grens met Frankrijk, het Land van de Rode Aarde. Hier werd tussen 1870 en 1975 ijzererts gedolven. In de afgravingen zijn nieuwe natuurgebieden ontstaan met wandelpaden. In Rumelange, dat het centrum was van de ijzerertswinning, kun je met een treintje door de oude mijngangen rijden. 100 meter diep onder het aardoppervlak. Je moet dus geen claustrofobie hebben.

Wijnbouw
Het Moezeldal met zijn wijndorpjes. Waar je kunt wandelen tussen de wijngaarden en heerlijk van de wijn kunt proeven. In de herfst worden er wijnfeesten gehouden. De wijn is prima.

Juweeltje
En dan...Klein-Zwitserland. Zelf vind ik dit het mooiste gedeelte van Luxemburg. Een bebost stuk middelgebergte met grillige rotsformaties en nauwe spelonken. Ik heb door een kloof gelopen, waar je overdag geen hand meer voor ogen zag. Waar een zaklantaarn dus niet overbodig was en waar ik net doorheen paste. Een uitgebreid netwerk van goed bewegwijzerde wandelpaden. Je moet niet opzien tegen een beetje klimwerk af en toe. Je valt van de ene verbazing in de andere. Watervalletjes, beekjes, stenen trappetjes, bruggetjes. Sprookjesachtig mooi.

Watervalletje in de overweldigende natuur

Elk jaar keren we hier terug voor een lang weekend naar het dorpje Beaufort met zijn gekleurde huizen. Een dorpje met een ruïne van een kasteel uit het jaar 1200 na Chr. en een bijbehorend gemeubileerd Renaissancekasteel. Sinds kort is dit laatste kasteel ook te bezoeken. Buiten het seizoen op afspraak.

Ruïne van Beaufort

In de bibliotheek zijn wat boekjes over Luxemburg in de collectie. Heel handig is een boekje van de ANWB, een reisgids met 30 dagtochten. Wandelroutes, fietsroutes en autoroutes. De kastelenroute is bijvoorbeeld een mooie autoroute. Niet alle kastelen zijn te bezoeken.

Dit boekje reserveren! Klik dan hier!

Soms is het gewoon leuk om je neus achterna te rijden, zodat je via allerlei landweggetjes door slaperige dorpjes komt. Langs bossen en glooiende weilanden. Als je geluk hebt kun je in mei de gele koolzaadvelden in volle bloei zien staan. Je ziet de velden dan al van verre in het heuvelachtige landschap. Je kunt in Luxemburg nooit verdwalen en belandt altijd weer ergens op een hoofdweg.

Nog een boekje reserveren! Luxemburg met kaart. Klik hier!



Au revoir, Luxembourg!

Marga de Jong

Eigenlijk best leuk

Jan Kuitenbrouwer is journalist en schrijver. Hij werkte voor verschillende omroepen en schreef voor diverse kranten en tijdschriften. Hij heeft meerdere boeken op zijn naam staan. Een van zijn bekendste is Turbotaal. Ook Eik bes leuk gaat over taal.

Woorden inslikken

Bij het begin van de Olympische Spelen verheugt de schrijver zich al op 'het grote samendrukken'. In het begin zegt iedereen nog keurig voluit 'O-lym-pi-sche Spe-len. Na enige tijd verdwijnt er een lettergreep en wordt het Olympi-spele. Al gauw wordt er weer een stukje ingeslikt en spreekt men van Lympi-spele waarna zelfs 'pi' verdwijnt en er iets overblijft dat klinkt als 'Lymspele. De helft is weg!
Er volgen nog meer voorbeelden van dit samendrukken of inslikken, waaraan veel mensen (ik bijvoorbeeld, en trouwens ook aardig wat politici) zich schuldig maken. Joop den Uyl, om maar iemand te noemen. Het is al vrij lang geleden en voor jonge mensen té lang, ben ik bang, 'Stuuk volstek duik' (Het is natuurlijk volstrekt duidelijk). Ook 'neesegering' (Nederlandse regering) en 'koonkuis' (Koninklijk Huis) was bekende Den Uyl-spreektaal. En wat te denken van Jan Peter Balkenende. 'Dit is allemaal niet bevorderlijk voor de gang van zaken' werd bij hem al gauw 'Zammaal niet vorlijk vgangvazaak'.

Creatief met taal

Ook de creatieve taalgebruiker komt aan bod. Zo is daar bijvoorbeeld de meneer die in de jaren negentig van de vorige eeuw folders maakte voor een grote keten van schoenwinkels. Voor elk model in de collectie verzon hij een naam. Een zwarte schoen werd een 'herenloopwonder' en een luchtige damesschoen een 'openteensandalet'.

Mode komt en mode gaat

Trouwens, niet iedereen is even creatief. Vaak hobbelen we achter elkaar aan. Er wordt nogal veel 'Out-of-the-box' gedacht (kan dus wat mij betreft écht niet meer) en ook 'Over je eigen schaduw heenspringen' heeft zijn beste tijd nu wel gehad. En 'Dus had ik zoiets van hé' begint toch echt een beetje op wartaal te lijken.

Overdrijven is ook een vak

Het valt de schrijver op dat er, vooral in de media, graag en vaak overdreven wordt. De kredietcrisis, om maar iets te noemen. Beurskoersen kunnen in de vrije val raken, kelderen, ongekend kelderen, onderuitgaan en in sommige gevallen was er zelfs sprake van een meltdown! En neem het feit dat er tegenwoordig veel berichten verschijnen over alcoholmisbruik onder jongeren. Het gaat dan over: alcoholvergiftiging, indrinken, voordrinken, wedstrijddrinken, kratjesstapelen, lamzuipen, klemzuipen en natuurlijk niet te vergeten comazuipen. Allemaal ernstig genoeg, maar het is wel even wennen aan al die termen!

Eik bes leuk is een heel amusant boek. Het houdt ons een spiegel voor, wat het allemaal nog vermakelijker maakt. Echte taalpuristen hoeven natuurlijk niet in die spiegel te kijken. Maar voor alle anderen geldt ook hier: 'Wie de openteensandalet past, trekke hem aan'.


Louise





Klik hier voor het reserveren van dit boek

Beleef de jaren '40 en '50

Sfeer
Al voor Mafia 2 in de winkels lag, wist ik dat ik deze game moest spelen. Bij het zien van de trailer was ik verkocht. Man man, wat een sfeer! Alsof je een maffiafilm van het beste soort zit te bekijken. En toen ik de game eindelijk in mijn Playstation 3 deed, werd dit gevoel nog sterker. Je stapt regelrecht de jaren '40 en '50 binnen. De muziek, de auto's, de stad. Werkelijk fantastisch. De makers (2K games) hebben niets aan het toeval overgelaten om je de sfeer uit deze tijdsperiode te laten proeven. Het begint al met het openvouwen van de bijgeleverde kaart van Empire Bay waar typische jaren '50 reclames op gedrukt staan. Het spel speelt zich af in deze stad die wel verdacht veel aan New York doet denken. Open een flesje Swift Cola en je waant jezelf in een commercial van die bekende colagigant.
Ok, laten we van start gaan. Ik tik een ruitje in en start de Amerikaanse bak. Wat een heerlijk geluid! Uit de speakers van de autoradio komt een lekker jazzdeuntje. Ik trap het gaspedaal in en laat het avontuur maar beginnen!


 


Vito Scaletta
Je bestuurt Vito Scaletta, een oorlogsveteraan die de Amerikaanse droom wil volgen. Samen met zijn maat Joe werk je jezelf op in de wereld van de maffiosi. Dat begint met wat derderangs klusjes, zoals het ophalen van geld bij wanbetalers. Maar al snel ben je verwikkeld in schietpartijen of het kraken van kluizen. Het noodzakelijke geweld wordt niet geschuwd door de mannen. Al moet je wel oppassen dat je niet in je kladden gegrepen wordt door de politie. Mocht dit wel gebeuren kun je ervoor kiezen je te laten oppakken, proberen te vluchten of de dienstdoende agent een etentje met zijn vrouw gunnen door hem wat dollars toe te stoppen. Met het klaren van de illegale klussen verdien je natuurlijk een leuk zakcentje. Dit kun je bijvoorbeeld spenderen aan wapens, kleding of aan het pimpen van je gejatte auto's. Her en der in de stad zijn louche garages te vinden waar je voor nieuwe velgen, spuitwerk of andere nummerborden terecht kunt.

Gesmeerd
Mafia 2 speelt gesmeerd weg. Het knokken, het autorijden en het schieten; je voelt precies wat je moet
doen waardoor je je ogen niet van het schouwspel hoeft af te houden. Het enige minpuntje is dat je tijdens het lopen soms niet meer ziet waar je bent. Als je bijvoorbeeld een trappenhuis op rent, loop je de kans letterlijk tegen de muur te lopen. Maar dat is dan ook het enige minpunt wat ik kan bedenken aan dit verder fantastische spel!

Dus heb jij zin in een goed uitgewerkt gangsterverhaal en de unieke sfeer uit de helft van de vorige eeuw?

Reserveer dan nu Mafia 2 voor de PS3


 Joey

Pssst: in het spel zijn Playboys uit die tijd verstopt. Bij elke vondst wordt er een Playmate aan je collectie toegevoegd.

Oud geld

In het spannende boek Oud geld kent eigen wetten van Lotte Hendrickx leer je hoe een man op leeftijd reageert op de wereld om hem heen. Zijn stelling is dat de wereld altijd van hem is geweest, zelfs op dit moment in deze huidige tijd en dat dat, wat er ook met deze maatschappij zal gebeuren, altijd zo zal blijven. Is dat domheid? Nee, hij is alleen een man met "oud geld".

Eigen wetten
Met het zelfvertrouwen dat in al zijn poriën zit, besluit Pieter L het familiegraf te openen om het te laten uitbreiden. Er wordt een ontdekking gedaan; er worden drie loden doodskisten met gemummificeerde lichamen gevonden. Het doet Pieter uitzonderlijk veel deugd dat een van de lichamen toebehoort aan zijn stamvader. Ook worden er documenten gevonden die duiden op een schat. Als Pieter zijn vondst wilt vertellen aan zijn zoon die in Amerika woont, maakt hij tijdens de reis kennis met Rachel le Maire, ook een "oud geld" mevrouw. Ze worden verliefd op elkaar en de toekomst lijkt geweldig. Maar is deze ook geweldig?

Deel 1 en 2
Helaas wordt op de laatste bladzijde van het boek iets verklapt. Niet het einde, nee, maar het feit dat de schrijfster Lotte Hendrickx tijdens het schrijven van dit boek tot de conclusie kwam dat ze voor dit verhaal niet een boek, maar twee boeken nodig had. Met andere woorden; een heel verhaal waar, voor als nog, geen einde aan komt. Ook wilt ze af en toe te veel uitweiden over geschiedenis en historische zaken en blijft ze hangen in een gedachte van Pieter. Dat is jammer, want daarom stagneert het verhaal af en toe. Toch kijk ik uit naar deel 2; ik zou nu wel graag willen weten hoe het af gaat lopen met deze heer.

Reserveer hier het boek Oud geld kent eigen wetten in de catalogus van de bibliotheek

Irene

The Broken Circle Breakdown

De banjo spelende Vlaamse cowboy Didier en Elise, de eigenaresse van een tattooshop, worden intens verliefd. Elise gaat meezingen in het bluegrass-bandje waar Didier in speelt. De liefde voor elkaar spat er van af en ondanks dat ze totaal verschillend zijn wat ook wel botst viert de liefde hoogtij. Elise raakt zwanger en Didier is er in eerste instantie niet echt blij mee maar gaat wel aan de slag om te zorgen dat ze kunnen verhuizen van de caravan naar een woning. Ze krijgen een dochtertje Maybelle die op zesjarige leeftijd overlijdt aan kanker. Dan zie je het pure verdriet van Didier en Elise en wat het met ze doet en wat het met hun relatie doet.

De film maakt sprongen in de tijd maar prima te volgen, het maakt het juist zeer afwisselend mede door de grappige, romantische en ook zeer droevige momenten.

Doordat Elise en Didier in een bluegrass-bandje spelen zijn er in de film diverse stukjes van te zien en deze muziek raakt onverbrekelijk verbonden met de film. Als ik de muziek hoor krijg ik direct kippenvel op mijn armen en zie dat deel van de film weer voor me.
Over het acteren zag ik de volgende woorden ergens staan: intens, doorleefd en oprecht, daar kan ik me bij helemaal bij aansluiten.

Deze Vlaamse film van Felix van Groeningen uit 2012 moet je gewoon zien, is eigenlijk met geen pen te beschrijven maar zorg wel dat je een pak zakdoeken bij de hand houdt want één zakdoek is niet voldoende.

Reserveer The Broken Circle Breakdown in onze catalogus

Ingeborg

De lege stad

Het is een publiek geheim dat ik een groot fan ben van de Alkmaarse schrijfster Simone van der Vlugt. Ik denk dat ik bijna al haar pennenvruchten (en dat zijn er tot nu toe 34) wel  heb gelezen en een groot deel daarvan heeft zelfs een plek verworven in mijn boekenkast. Haar oeuvre is heel divers en bestaat o.a. uit historische jeugdboeken, thrillers en historische romans. Samen met haar man (die een begenadigd fotograaf is) heeft ze ook een aantal reisboeken gemaakt. Zij verzorgde dan de tekst en hij de kleurenfoto's. De lege stad is  haar nieuwste boek en ligt sinds kort in boekwinkels en bibliotheken.


Het verhaal
De pasgetrouwde Katja woont in Rotterdam en brengt op 14 mei 1940 een bezoek aan haar ouders, die in dezelfde stad een kruidenierswinkel hebben. Omdat haar jongste zusje ziek blijkt te zijn en niemand tijd heeft om voor haar te zorgen, neemt Katja haar mee naar haar eigen huis. Onderweg naar huis wordt Rotterdam getroffen door het grootste bombardement, dat Nederland gekend heeft. Katja weet veilig een schuilkelder te bereiken. Als ze daar uitkomen blijkt  dat haar huis gespaard is gebleven. Haar ouderlijk huis heeft helaas een ander lot getroffen. Er is niets meer van over en het halve gezin heeft het bombardement ook niet overleefd. Haar twee overgebleven broers en twee zussen neemt ze bij haar in huis. Makkelijk is dit niet en vooral niet als ze ontdekt dat haar broers beiden bij het verzet zitten. Ze is bang dat hun wat overkomt, maar ook blij dat zij wat proberen te doen. Het contact met haar schoonouders verloopt zeer moeizaam, omdat zij NSB'ers zijn. Zelf zorgt ze voor Joodse vrienden, die ondergedoken zijn in hun eigen huis. Toch gaat dit mis en worden die vrienden opgepakt. Gelukkig kunnen ze hun baby nog verstoppen. Katja vindt de baby en neemt hem liefdevol op in haar gezin. In het gezin dat het steeds moeilijker krijgt op alle fronten. En als Katja dan ook dringend hulp nodig heeft is de keuze voor haar niet moeilijk en zoekt ze deze bij een Duitser.

Simone van der Vlugt

Het boek leest als een trein door de vlotte schrijfstijl van de schrijfster. Maar ook door de beschreven thematiek. Ik behoor gelukkig tot diegenen, die nog nooit een oorlog hebben meegemaakt. Maar ik heb over de Tweede Wereldoorlog natuurlijk al wel veel gelezen, gehoord en gezien  in films. Het is een aangrijpend verhaal, dat je aan de ene kant veel leert over het leven in de Tweede Wereldoorlog in Rotterdam en aan de andere kant je eens te meer doet beseffen hoe blij wij mogen zijn dat we in vrede kunnen leven!



Wil je dit boek ook lezen, dan kan je hem hier reserveren in onze catalogus.

Gabrielle

Slagroomtaart en Slingers

Nederland in 100 verjaardagen, een fotoboek waar je misschien je eigen verjaardag bijna tegen kunt komen. Ik hou van fotoboeken, lekker plaatjes kijken en in dit geval verjaardagen waar je zelf niet bij bent maar wel als een toeschouwer de sfeer kunt proeven. Het begint bij een geboortedag en de laatste foto is een meneer die zijn honderdste verjaardag viert. Tussen 0 tot 100 komen allerlei culturen aan bod, van roze prinsessenfeest tot asielzoeker.
De foto's zijn niet supermooi maar daar gaat het ook niet om. Het gaat om de verjaardag, hoe vier je deze dag? Uitbundig of juist rustig?
Youp van 't hek schrijft in de inleiding: "De plaatjes spreken voor zich. Sommige foto's schreeuwen, andere fluisteren, maar overal klinkt een Lang zal-die leven doorheen."
De hapjes, een blokje kaas, een plakje worst en zelfs een bofkont met een lap dance. Een buffet in een zorgcentrum hoort ook tot een mogelijkheid, ach ja, niet alles ziet er even feestelijk uit. De feestvarkens en de jarige Jobs geven zelf een verslag van de verjaardag en soms een kort verhaaltje waarbij je een indruk krijgt wie ze zijn. De mens achter het plaatje.
De foto's zijn gemaakt door Ilvy Njiokiktjien, Ze won in 2012 twee World Press Photo Awards. In 2013 volgde de Zilveren camera voor haar foto's van Nelson Mandela's begrafenis. Haar werk kom je regelmatig tegen in het NRC Handelsblad.

Reserveer hier het boek in onze catalogus
Edith