Moordende hitte

Tip
Ik kijk geen televisie, maar heb wel een scherm thuis om films en televisieseries op dvd te volgen. Lekker zonder reclame. Tips zijn dan altijd welkom en die krijg je makkelijk als je in de bibliotheek werkt, of je nu klant bent of medewerker. Een tijdje terug leende ik een reeks Midsomer Murders met de nieuwe inspecteur Barnaby gespeeld door Neil Dudgeon (niet een vooruitgang) in onze vestiging in Castricum. Een collega ter plekke merkte op dat ik absoluut de reeks Death in Paradise eens moest gaan zien en vertelde smakelijk waarom. Voor ik nog maar een schijfje in de dvd-speler had gestopt zweefden de coctails, palmen, glazuren wateroppervlakten en hagelwitte stranden me al voor ogen. Bij het daadwerkelijk kijken kon ik me helemaal in tropische sferen dompelen. Dit is heerlijk ontspannen vakkundig vermaak.

Harry de hagedis
Inmiddels zijn er vier seizoenen verschenen die in twee delen uiteenvallen wegens een bijzondere wisseling van hoofdrolspeler. In de eerste twee seizoenen volgen we inspecteur Richard Poole die uit London naar het tropische Sainte Marie wordt gestuurd om de moord op een collega op te lossen. Hij haat hitte, zand en zee en gaat onberispelijk in pak in de hitte aan de slag. Zwaar geïrriteerd door de hele situatie is hij niet een feest om mee te werken voor het lokale team. Maar ze wennen langzaam aan hem door zijn geniale aanpak. Nors en nukkig als hij blijft, ontstaan er scheurtjes in het pantser, bijvoorbeeld door de aanwezigheid van huisgenoot Harry - een hagedis.

Moord op de inspecteur
Ik ga nu iets essentieels van de overgang tussen beide hoofdrolspelers verklappen, dus sla deze alinea over als je daar geen prijs op stelt. Het is een geniale zet. Aan het begin van het derde seizoen wordt inspecteur Poole zelf vermoord. Hij heeft genoeg aanwijzingen achter gelaten om zijn eigen moord op te lossen, maar wie kan daar wijs uit? Dat moet de nieuw ingevlogen inspecteur Humphrey Goodman worden. Deze speurneus is in vrijwel alles het tegendeel van zijn voorganger. Slordig, onhandig, maar sociaal ingesteld en genietend van zijn nieuwe omgeving. Het team dat zich inmiddels aan Poole was gaan hechten, heeft geen behoefte aan de nieuwkomer. Totdat hij de moord op al even briljante wijze weet op te lossen. Hagedis Harry krijgt een nieuwe huisgenoot.

Lichtvoetig
Death in Paradise is ten eerste zo geslaagd door de lichtvoetigheid. Je weet dat je een ontspannen uurtje gaat doorbrengen met sympathieke figuren in een paradijselijke setting. Wat ik altijd erg boeiend vindt, is als de kijker genoeg aanwijzingen krijgt om zelf de misdaden op te kunnen lossen. Dat gebeurt in deze serie regelmatig (het is me overigens maar twee keer gelukt). De allereerste aflevering is er een schoolvoorbeeld van. De traditionele Agatha Christie opzet, waarbij alle verdachten bij het oplossen van de zaak aan het eind bij elkaar worden gebracht, werkt daarbij erg goed. Als detective Goodman het overneemt, snap hij eerst niet waar dit goed voor zou zijn. Hij weet immers wie de moordenaar is? Maar reeds in de tweede aflevering van zijn reeks geeft hij aan dat hij er eigenlijk wel plezier aan heeft beleefd. Dat gaat jou als kijker ook gebeuren bij deze in meerdere zin warm aanbevolen reeks.

(Overigens heeft de bedenker van en schrijver voor de serie, Robert Throgood, ook een op zichzelf staand boek geschreven met Richard Poole in de hoofdrol:  A Meditation on Murder, dat erg goed ontvangen is.)

Raoul


Reserveer Death in Paradise in onze catalogus