Het leven uit een flits

Schijn bedriegt
Kijk vooral niet oppervlakkig naar de voorkant als je een dvd van de Canadese serie Flashpoint in de bieb van de plank plukt. Stoere mannen en vrouwen van een elite-eenheid zwaar bewapend tegen een stadsachtergrond? Nee, dit is niet het zoveelste machoteam dat alle criminaliteit met geweld en vlagen humor van de straten veegt. Kijk eens goed naar de gezichtsuitdrukkingen. Flashpoint is zelfs geen actieserie, maar een dramaserie. Ik werd er volkomen door verrast. Het gaat hier juist om het menselijke, zowel van de kant van de 'criminelen' als van hun 'bestrijders' en dat wordt realistisch uitgewerkt.

SRU
De Strategic Response Unit van de Canada Metropolitan Police Force wordt ingezet bij zaken die de reguliere politie boven het hoofd groeien, zoals gijzelingen, bommeldingen en acties van zwaar bewapende wetsovertreders. Elke aflevering begint met een korte flits van een uit de hand gelopen situatie. Daarna volg je zowel de (potentiële) daders en de mogelijke slachtoffers als de SRU in de vertelling van hoe het zo ver heeft kunnen komen. De SRU houdt wapens als uiterste mogelijkheid achter de hand. Maar het is hun taak om met tactische onderhandelingen, menselijk inlevingsvermogen en intuïtie te zorgen dat er niets escaleert. Er wordt dus nauwelijks geschoten of gevochten en als dat er wel een keer van komt, heeft dat voor alle betrokkenen verstrekkende gevolgen.

Consequenties
In feite heeft het team gefaald in de onderhandelingen als er echt iemand voor de bescherming van anderen neergeschoten moet worden. Dat hakt er in bij zowel de onderhandelaar als de schutter. Realiteit is nu eenmaal niet 'ik stond in mijn recht, klus geklaard'. Hoe komen deze mensen 's avonds thuis? Daar gaat de serie over. En over de uitersten waar mensen soms toe gedreven worden, wat dader en slachtoffer in een heel ander daglicht kan stellen. Neem de aflevering waarin een vader, gek gemaakt door ziekenhuisprotocol, artsen probeert te dwingen een nieuw hart waar zijn dochter al zo lang op wacht bij haar in te brengen. Daarbij gijzelt hij ook de oudere patiënt die niet aan de beurt was voor dit hart, maar de voorkeur had gekregen omdat hij toevallig dichterbij woonde. Hoewel de actie niet goed te praten is, beseft die patiënt er wel de ernst van de wanhoop door en maakt een bijzonder gebaar. Bij de uitwerking van emoties aan het eind van elke aflevering wordt vaak niet meer gesproken - de beelden volstaan. Kippenvel en een brok in de keel. Ga dit zien.


Raoul

Reserveer drie seizoenen van Flashpoint in onze catalogus