Vorige week zat ik in de trein tegenover een echte metalrock liefhebber. Op zijn uiterlijk afgaand, helemaal het type. Lang haar, beetje vettig, zwarte kleding, heftig t-shirt aan, koptelefoon op (die overigens zeer beschaafd stond qua volume).
Bij mijn plaats nemen tegen over hem werd ik vriendelijk toe geglimlacht. Even later pakte hij een nieuw cd’tje om naar te luisteren: Saxon. Ik maakte een opmerking er over, zoooo Saxon? O u kent het vroeg hij? Ik: nou qua naam wel, maar het is niet echt mijn smaak muziek. We raakten een beetje aan de praat over muziek. Hij was zelf ook gitarist, recenseerde voor een gitaarblad, zat in een band.
Er bestaat alleen goede en alleen slechte muziek zei hij. En dan maakt het niet uit wat voor genre het is. En wat vind je zoal goede muziek vroeg ik? Hij noemde een aantal namen zoals Abba en Stevie Wonder, en een aantal hardrock en metalbands. En het beste van het beste, niet te overtreffen was wat hem betreft Led Zeppelin!
Hoe hij aan al die muziekkennis kwam? Het meeste had hij geleend via de bibliotheek Heerhugowaard, waar je lekker kon neuzen in een breed aanbod. Daar hield hij van. Niet alleen mainstream, maar vooral ook de kleinere artiesten, de pareltjes van de muziek. Al zijn Abba, Led Zeppelin en Stevie Wonder niet echt klein te noemen ;-)
Het deed me beseffen dat we bij het kijken naar ons aanbod een goede balans moeten weten te vinden tussen de mainstream, dat wat gewild is, en dat wat de moeite waard is om te ontdekken. Onze collectievorming moet zich niet (alleen) laten kenmerken door sturen op rendement. Het gaat ook om de verleiding, de ontdekking en het verdiepen.
Bekijk onze aanwinsten eens in de catalogus
Erna
Geen opmerkingen:
Een reactie posten