Marion Pauw is een heel bekende auteur, die veel boeken (vooral thrillers) geschreven heeft. Zo schreef ze o.a. Zondaarskind, Hemelen en Daglicht. In 2005 debuteerde ze met Villa Serena. Haar grote doorbraak kwam in 2009 met Daglicht, waarmee ze de Gouden Strop won. Het boek werd zelfs uitgebracht in 6 landen, waaronder USA, Duitsland en Italië. In 2013 werd het boek verfilmd met Angela Schijf in de hoofdrol. Ze haalt voor haar boeken vaak inspiratie uit haar eigen leven. Zo is dat ook met Daglicht het geval. De hoofdpersoon heeft autisme en haar zoon heeft dat ook. In 2015 kondigde ze plotseling aan te stoppen met schrijven. Gelukkig voor veel mensen is dat toch niet het geval. Ze schreef samen met vriendin Susan Smit 'Hotel Hartzeer' en nu dus De experimenten.
Alma is de stiefmoeder van Charlie. Zo'n 50 jaar hebben ze geen contact met elkaar gehad, omdat Charlie hele slechte herinneringen aan haar jeugdjaren met haar heeft. Alma is nu echter ziek en Charlie moet een weekend voor haar gaan zorgen, omdat er niemand anders beschikbaar is. Met lood in haar schoenen vertrekt ze naar het landgoed, waar Alma nu woont. Beetje bij beetje komt Charlie er dan achter waardoor Alma geworden is wie ze is. Deze vertelt haar namelijk dat weekend wat voor vreselijke dingen ze in de Tweede Wereldoorlog in Auschwitz heeft moeten meemaken: o.a. vaak niets te eten, mensen zien doodgaan en vreselijke experimenten met haar lichaam in Kamp 10 moeten ondergaan. Gelukkig is zij een van de weinigen die het kamp wel weet te overleven. In dit weekend komen ze iets nader tot elkaar. Maar Charlie is ook dolblij als het erop zit en ze weer lekker terug naar haar eigen huis kan gaan.Dit verhaal is deels gebaseerd op een waargebeurd verhaal. In 2017 kwam Marion namelijk in contact met een Nederlands-Amerikaanse vrouw, die haar vroeg of ze het verhaal van haar oma zou willen optekenen. Dit verhaal was zo heftig, dat Marion in eerste instantie naar het toilet vluchtte om daar tot zinnen te komen. Al vrij snel daarna besloot ze dat ze dit verhaal heel graag wou vertellen. Het boek is geschreven vanuit verschillende 'ogen'. In de tegenwoordige tijd is dat door de ogen van Charlie, maar in de hoofdstukken over vroeger door die van Alma. Ik vond het een prachtig, maar ook aangrijpend boek. Eén van de boeken, die eigenlijk iedereen zou moeten lezen. Hopelijk blijft Marion nog lang doorgaan met het schrijven van dit soort belangrijke verhalen.
Wil je dit boek ook lezen, dan kan je hem hier reserveren.
Gabrielle
