Voddenkoningin

Waterloopplein

Als vanaf heel jong ging ik met mijn moeder naar het Waterloopplein. Mijn zus kocht er eens een nerts bontmantel voor 5 gulden. Ik zie hem nog voor me. Wist ik veel dat die uit kledingmagazijnen kwamen uit Duitsland; het waren kleren van Joden die in de oorlog vergast waren. Twintig jaar na de oorlog kwam die kleding pas weer op de markt omdat ze besmet was.

Laura Dols

Het levensverhaal van Laura Dols zoals het is opgeschreven door Saskia Goldschimdt is interessant genoeg, maar wat ik vooral boeiend vond aan het boek De voddenkoningin, zijn haar strooptochten, eerst in Nederland, later in Belgie, Duitsland en de rest van Europa, naar magazijnen vol met kleding en schoenen uit de jaren dertig, veertig en vijftig.

Tweedehandskledingbranche

Dols, met haar gevoel voor mode, stoffen en trends (haar moeder was thuisnaaister) weet binnen de dringen in de wereld van tweedehandskleding die begint op het Waterloopplein en die uiteindelijk uitgroeit tot een keiharde business, die haar uiteindelijk de kop zal kosten.

Billy en Barney

Ik zie ze nog lopen Billy en Barney, die als leven kunstwerk door Amsterdam liepen, gekleed jawel door Laura Dols. Het zijn vooral die anekdotes over allerlei vrienden van Laura die het boek zo boeiend maken. Dat, naast een tijdbeeld waarin Aids en commercialisering uiteindelijk een einde aan maken. Ik heb die tijd zelf meegemaakt, gevoeld, maar dat is niet nodig om te genieten van dit bijzondere boek over vijftig jaar handel in vodden.

Financiering van projecten

Het is een veel gehoord argument in discussies rondom cultuur en (publieke) financiering. Ga op zoek naar een derde geldstroom, wees ondernemend(er). Achterliggende gedachte is vaak dat dan de subsidie die een overheid verstrekt wel verminderd kan worden. Zo'n argument of aanmoediging wordt naar mijn idee vaak veel te gemakkelijk gebruikt, zonder enige kennis van zaken of betreffende instelling wel geschikt is om makkelijk een derde geldstroom aan te spreken. Of dat de vermindering van subsidie zomaar in dezelfde mate op te vangen valt door 'ondernemend' te zijn. Ik kreeg een tijdje geleden het impliciete verwijt dat onze bibliotheek niet ondernemend en innovatief genoeg was. En ik kreeg daarbij de vraag of ik wel eens over het introduceren van horeca had gedacht. Want daarmee kon ik vast onze eigen inkomsten wel opkrikken. Op zo'n moment moet ik echt op mijn lippen bijten.... diep ademhalen en dan de uitnodiging doen aan dit raadslid dat als hij een horeca-ondernemer kent die de korting van anderhalve ton op onze subsidie door middel van een goede horeca in de bibliotheek kan opvangen, ik mij aanbevolen houd voor contact met deze persoon. Ik zal hem/haar met open armen ontvangen!

Natuurlijk zijn er mooie voorbeelden in het land van succesvolle ondernemende instellingen, zo lukt het Naturalis om via crowdfunding de financiering voor de Tyrannosaurus Rex rond te krijgen.Ik weet zeker dat ook een aantal (grote) bibliotheken zoals Arnhem, Amsterdam, Rotterdam, Leiden, Haarlem en ik vergeet er vast een paar, extra geld binnen weten te halen met hun horeca en verhuur. Chapeau! (Doen wij overigens ook). Tegelijkertijd durf ik de stelling aan dat het in de meeste gevallen om een aanvulling gaat van inkomsten, geen vervanging van subsidie. Want je plust maar niet zo maar even dit soort grote bedragen bij op je reguliere geldstroom.
Het Rijksmuseum en andere (grote) musea lukt het vaak om via fondsen of particuliere weldoeners mooie projecten te realiseren. Ook verschillende bibliotheken weten via fondsen en prijzen geld binnen te halen voor projecten. Bibliotheek Utrecht heeft volgens mij met de andere 3 grote steden een grote ESF subsidie binnen weten te slepen, en ook de PSO's lukt het vaak om groot projectgeld binnen te slepen.

Windmolens;Wikipedia commons

En precies daar zit de crux! Het gaat om projecten. En die zijn mooi, en nodig, want daarmee kun je dingen in beweging brengen. Maar ze zijn er niet voor bekostiging van je reguliere bedrijfsvoering. Die zul je toch echt met die eerste twee geldstromen moeten bekostigen. Subsidie en eigen inkomsten. En die eigen inkomsten omhoog krikken dat lukt niet zo maar. Er is prijselasticiteit (zoals dat zo mooi heet) in wat je voor je reguliere producten kunt vragen. Bij te hoge kosten haken teveel mensen af en schiet je jezelf in de voet. Nieuwe producten ontwikkelen kost tijd en dus geld. Waarbij je dan zelfs nog het risico loopt dat als je dat doet je het verwijt krijgt dat je marktverstorend bezig bent, of dat wat je nu aan het doen bent nou echt niet de taak is van de bibliotheek.

Voordat dit nu een klaagverhaal gaat worden, niet helemaal mijn stijl ;-) dan nu het goede nieuws. Er valt wel geld binnen te halen voor projecten. Ja, dat kost tijd, en aandacht, en vrijmaken van mensen en denkkracht. We hebben die handschoen die de politiek ons heeft toegeworpen opgepakt. In bibliotheek Kennemerwaard hebben we sinds 2010/2011 een eigen adviseur projectfinanciering, een fondsenwerver zo je wilt. Deze medewerker heeft korte lijnen met onze productontwikkelaars, met onze accountmanagers en consulenten die op de vernieuwing zit. Ze gaan samen zitten, de ontwikkelaar vertelt wat hij/zij van plan is, en onze adviseur gaat vervolgens aan de slag om te kijken of er ergens nog niet een potje of fonds is waarmee extra financiering kunnen binnenhalen. Ze weet heel goed hoe ze projecten zo moet omschrijven dat ze passen binnen de regels van overheden of fondsen. En inmiddels is ze er heel goed in geworden. Eind 2013 hadden we zo rond de € 73.000,- aan projecten op onze balans staan, eind 2014 was dat al opgelopen naar € 118.000,-. Voor 2015 hebben we inmiddels bijna € 170.000,- aan projectfinanciering binnen weten te halen. Dat is al flink hoger dan de doelstelling van € 150.000,-- die we hadden voor dit jaar.

Dat niet alles altijd lukt mag ook duidelijk zijn. Even voor jullie beeld: er zijn ter waarde van € 544.630,- aan projecten her en der ingediend. Maar het loont om een (eigen) fondsenwerver te hebben die goed op de hoogte is van waar de potjes met geld te halen zijn. En het mooie is dat we met de projecten heel veel vernieuwing kunnen realiseren, nieuwe dingen uitproberen die als ze succesvol zijn ook toegevoegd worden aan onze dienstverlening. Waarmee we dan extra inkomsten kunnen genereren en dus onze eigen inkomsten kunnen verhogen op termijn. Dus hoera voor onze Miranda! Voor 2016 mikken we op zeker € 175.000!

Mocht u nou geïnteresseerd zijn in één van onze projecten, nog ergens een potje met geld hebben liggen ;-) U begrijpt, wij houden ons aanbevolen!

Koyo

Vooruit in de tijd
Ik schrijf dit blog een maand voor het gepubliceerd wordt. Oplettende lezers weten inmiddels dat ik wel van een beetje tijdreizen houd ;)
Om te voorkomen dat ik dit blog schrijf op vakantie, werk ik dus een maandje vooruit...

Kleurrijke blaadjes
In november ben ik volop aan het genieten van de 'kleurrijke blaadjes', oftewel koyo, in Japan. Japan is beroemd om de kersenbloesem in mei, maar in de herfst kleurt het land groen, rood, geel en alles daartussen in. De Japanners trekken er en masse op uit om te genieten van de kleurenpracht.

(© Joe)

Voorbereiding
Omdat we niet georganiseerd op reis gaan, vergt deze vakantie een goede voorbereiding: welke plekken gaan we bezoeken, wat is er te zien, hoe komen we er (gauw een Japan Rail Pass bestellen, en nog even langs de ANWB voor een internationaal rijbewijs!), hoe maak ik mezelf verstaanbaar en een week voor vertrek snap ik nog steeds niet hoe Tokyo in elkaar zit...

Ik pak Een geschiedenis van Japan van Willy Vande Walle uit de geschiedeniskast, maar ik kom er niet doorheen...
Gelukkig hebben we ook flink wat reisgidsen van Japan in collectie.

Beeld mag natuurlijk niet ontbreken!
Shokuzai is een Japanse crimeserie. En niet de minste! Nu eens een serie zonder al te veel zichtbaar bloedvergieten, psychologisch een hele sterke serie.
En de indrukwekkende tekenfilm Grave of the fireflies, waar je niet naar kunt kijken zónder tranen in je ogen...

Meer weten over Japan? De links naar de titels staan hier boven in de tekst en in december hoop ik er alles over te kunnen vertellen!
Tot die tijd: sayonara!
Sanneke

Wat heb jij leuke kinderen!

De tijden veranderen, de starre regeltjes van de jaren vijftig over hoe we ons zouden moeten gedragen hebben we achter ons gelaten. Zijn goede manieren dan ouderwets, wel nee! Wat is er mis met beleefd zijn en goede omgangsvormen? Sociale vaardigheid en goede manieren zorgen er voor dat we op een prettige en respectvolle manier met elkaar omgaan. De basis wordt gelegd bij kinderen, daar begint het allemaal mee. Veel ouders beseffen dat ze een voorbeeld zijn voor hun kinderen. Zij spelen een belangrijke rol om hun kinderen te begeleiden in de sociale wereld.
Asociaal en hufterig gedrag is niets nieuws en is van alle tijden. Het komt voor onder alle leeftijden en onder alle lagen van de bevolking. Sommige mensen zijn zich vaak niet bewust van hun asociale gedrag. Pas als iemand ze er op wijst, dringt het tot ze door dat anderen zich wel eens aan hun gedrag zouden kunnen storen. Zonder dat we het in de gaten hebben maken we ons zelf er in een bepaalde mate ook wel eens aan schuldig.

Ergernissen
Het zal niemand ontgaan zijn, de verruwing van de samenleving heeft de afgelopen jaren een vlucht gemaakt. De toenemende agressie en verloedering maken de maatschappij er niet leefbaarder en aangenamer op.
Iedereen ergert zich wel eens aan anderen. Mensen die zeer aanwezig zijn en met luide stem staan te bellen, vervolgens door blijven bellen bij het afrekenen.
Zelf erger ik me aan mensen die bij het openen van een extra kassa meteen vooraan gaan staan. We zouden nog wat van de Britten kunnen leren, die netjes aanschuiven in de rij. Het is echt waar, de rij wordt gerespecteerd! We staan in het buitenland toch niet echt bekend als een subtiel volkje.

Wangedrag
Bumperkleven, dubbel parkeren, knipperlichten niet gebruiken, snijden, te hard rijden, dit zijn enkele voorbeelden van de grootste ergernissen in het verkeer.
Geluidsoverlast, rotzooi op straat gooien, vernielingen en elkaar niet netjes passeren.
Agressie tegen hulpverleners, NS-personeel, buschauffeurs, scheidsrechters, voorbeelden legio. Dit wangedrag is ondermijnend voor het welzijn van de samenleving.

Lichtpuntjes
Als mensen worden aangesproken op hun gedrag, word je als snel bestempeld als moraalridder. Soms krijg je de vreselijkste verwensingen naar je hoofd geslingerd. Gelukkig zijn er ook veel lichtpuntjes. Er zijn nog genoeg mensen die wel netjes de deur voor je open houden. Eventjes naar iemand zwaaien of je voor laten gaan bij de kassa, als je weinig boodschappen in het mandje hebt. Of opstaan voor ouderen en zwangere vrouwen in trein en bus. Deze kleine blijken van wellevendheid zijn een verademing.

Saamhorigheid
Op een zonnige zondagmiddag aanschuiven bij een barbecue en dan ervaren dat iedereen aandacht voor elkaar heeft, interesse toont in het verhaal van de ander. Alsof je in een warm bad gedompeld wordt, het geeft een gevoel van saamhorigheid.
Natuurlijk is beleefdheid soms een façade, maar we gaan toch allemaal liever om met mensen die prettig in de omgang zijn?

Wat heb jij leuke kinderen!
Dit boek is een bron van informatie, ontstaan door een samenwerking tussen kinderpsycholoog Marga Akkerman en etiquettecoach Magda Berman. Bedoeld voor ouders en opvoeders van kinderen in de leeftijd van 0 tot 12 jaar. Dit boek geeft handvatten voor ouders om hun kind sociale omgangsvormen te leren.
Stap voor stap wordt er doorgenomen, welke sociale manieren bij welke leeftijd horen en hoe je daar als ouder een rol in kunt spelen. Je hebt als ouder dus ook te maken met je eigen sociale gedrag. Je kennis over omgangsvormen wordt ook weer eens opgefrist. Als je bepaalde regels te strak vindt, kun je ze toepassen op een manier die je zelf als prettig ervaart. Er is natuurlijk alle ruimte voor eigen invulling.

In het boek wordt onderscheid gemaakt tussen twee leeftijdscategorieën, van baby tot basisschool (0-6 jaar) en kinderen in de basisschoolleeftijd (6-12 jaar). Er wordt ook aandacht besteed aan plagen en pesten in het gezin en plagen en pesten buitenshuis. Een verhelderend, levendig en prettig leesbaar boek!

Dit materiaal reserveren! Klik dan hier!

Bibliotheek Overdie genomineerd voor Beste bibliotheek van Nederland

We zijn met onze vestiging Overdie genomineerd voor de beste bibliotheek van Nederland. We zijn er apetrots op dat we de shortlist (opnieuw) hebben gehaald. Nu heb ik niet de verwachting dat we de hoofdprijs gaan binnen halen, want geduchte andere kandidaten. Maar net zoals ik alle andere keren vond dat we al gewonnen hadden op voorhand (Alkmaar Centrum, meest duurzame bibliotheek, Heerhugowaard Centrum), vind ik dat nu ook. Ik zal uitleggen waarom.

Overdie is een zogenaamde 'Vogelaarwijk'. Een diverse bevolking van immigranten, eerste, tweede en derde generatie, gemengd met een autochtone bevolking variërend van woonwagenbewoners tot bemiddelde middenklasse. Een boeiende mix. In deze wijk stond tot de helft van de jaren tachtig een filiaal van de bibliotheek. Dat filiaal sneuvelde in een bezuinigingsronde, te weinig lezers, te weinig gebruik, en men kan wel naar het centrum. Voor de scholen werd enig soelaas geboden in één keer per week anderhalf uur een bibliobus. Programma's als de Bibliotheek op School bestonden niet.

Het was denk ik ergens eind 2007 dat ik door het toenmalig afdelingshoofd van de gemeente Alkmaar gevraagd werd of ik niet eens in gesprek wilde met het bestuur van het wijkcentrum over samenwerking. Zelden ben ik zo warm ontvangen. Wat een enthousiasme bij het bestuur. Dat het zo belangrijk was dat kinderen konden lezen, dat ze zo graag weer een vaste, eigen vestiging van de bibliotheek wilden. En of dat niet gerealiseerd kon worden. Er gingen niet eens zoveel gesprekken overheen, een paar gesprekken met de gemeente over een projectsubsidie en intern, en we gingen aan de slag. Binnen een paar maand hadden we een lokaaltje op de eerste verdieping in het wijkcentrum ingericht als bibliotheek. Als wij er niet waren dan werd het door andere huurders gebruikt. Zo kon het wijkcentrum de ruimte efficiënt inzetten. Het gaf wel eens gedoe, dat gaat zo als je een dak samen deelt. Biljarters die met een keu in de hand de kinderen achterna zaten die, omdat de bibliotheek nog niet open was, rondom de biljarttafel liepen te hollen. Maar daar kwamen we na gesprekken altijd wel weer uit.

Ondertussen was het wijkcentrum bezig met nieuw- en verbouwplannen. Dat was een langdurig proces. Nieuwbouw bleek niet mogelijk, wel verbouw. En of wij alsjeblieft wilden blijven, en waar we dan wilden zitten. Fijn als je zo gewaardeerd wordt dat je mee mag denken. We wilden op de begane grond met een zichtlocatie. Dat is gelukt. Vanaf november 2014 zijn we nu gevestigd op de begane grond met een jeugdbibliotheek. Het ziet er prachtig uit, en ook het verbouwde wijkcentrum ziet er geweldig uit. Gastvrij en uitnodigend. Onze medewerkers en bezoekers vertellen dan ook niet voor niets trots over wat ze allemaal doen en waarom Overdie moet winnen.

Dat stenen omhulsel zijn we heel erg blij mee, nog blijer zijn we met alle vorderingen die we in en vooral met de wijk maken. Niet alles lukt meteen. De ruime openingstijden die we graag wilden door tijdens de ochtend open te zijn met een half schuin oog toezicht van de beheerder is nog niet gelukt. Daar moeten we nog verder over praten. De samenwerking met de scholen gaat heel erg goed. Op een aantal scholen in de wijk hebben we een leesconsulent, en de kinderen komen graag naar de bibliotheek ook al hebben ze op school ook een collectie. We hebben hele leuke projecten met de ouderkamers van de scholen o.a. "Lezen in de keuken". Er zijn contacten en activiteiten met de moskee en met groepen in de wijk die met ons samenwerken. Boekenpret en voorleesprojecten voor ouders die geen leestraditie hebben hebben voet aan de grond in de wijk. Met de andere huurders van het wijkcentrum wordt gekeken of we samen dingen kunnen doen. Niet alles tegelijk, niet alles heeft gelijk resultaat. Het begint met het gesprek. Er is een leeskring voor beginnende volwassen lezers, we lezen voor en we organiseren activiteiten samen met het Centrum voor Jeugd en Gezin. Kortom het sprankelt en bruist in en buiten de bibliotheek. Doordat we daar zitten, weten mensen uit de wijk ons makkelijker te vinden en benaderen ze ons ook makkelijker.

Of we winnen op 27 november? Ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat Overdie en haar bewoners, onze bibliotheek in zijn geheel heeft gewonnen met deze levendige vestiging! Een aanwinst voor de wijk, en wat de wijk Kennemerwaard brengt is een aanwinst voor ons bibliotheekwerk!

U kunt ons nog helpen door te stemmen.

Erna Winters

Onderweg met Oliver Sacks

Beschreven levens
Het lijkt wel alsof er de laatste tijd aan de lopende band (auto)biografieën verschijnen. Het is haast ondoenlijk om ze allemaal bij te houden en te lezen. Bovendien laat de kwaliteit wel eens wat te wensen over zodat het niet altijd lukt om tot het eind van zo'n vaak dikke pil geboeid te blijven.

Oliver Sacks
Dat geldt zeker niet voor het zeer goed geschreven boek van de, helaas in augustus van dit jaar overleden, neuroloog Oliver Sacks: Onderweg: de autobiografie. Hij was een wereldberoemde arts die zeer veel schreef over allerlei onderwerpen maar toch vooral over de talloze neurologische aandoeningen waaraan mensen kunnen lijden. Bij de beschrijvingen valt altijd weer op dat hij zijn patiënten met veel respect en toewijding behandelde. Het waren nooit zomaar 'gevallen' voor hem.

Speelfilm
Meerdere boeken van de auteur werden bestsellers, bijvoorbeeld 'De man die zijn vrouw voor een hoed hield', 'Migraine', 'Een been om op te staan' en 'Ontwaken in verbijstering'. Naar dit laatste boek is zelfs een (ietwat geromantiseerde) speelfilm gemaakt: Awakenings met in de hoofdrollen Robin Williams en Robert De Niro.

Een reis door het leven
Onderweg is een prachtig boek. Het neemt je mee op een reis door het leven van de professor. Hij vertelt met veel vaart en humor over zijn onzekerheden, successen, tekortkomingen, liefdes, hobby's, vriendschappen en door hem bewonderde wetenschappers en schrijvers. Ik vond het een mooi, soms ontroerend en zeer verrassend boek.




Dit boek reserveren? Klik hier!

Louise

Ode aan Theo

Life it self

Onze bibliotheek heeft veel fijne samenwerkingspartners.

Eén van hen is al jarenlang zeer betrokken en voor veel collega’s een ‘goede bekende’ geworden. Niets lijkt te gek, wat hem betreft haal je alles er uit wat er in zit en uit de kast, om er iets moois van te maken.
”Het is wat het is en daar doe ik mijn uiterste best voor”, staat op zijn facebookpagina met een kleine tweeduizend grote en kleine vrienden.

Je kunt met recht stellen dat hij er iets moois van maakt voor velen. Kinderen, ouders, jongeren, wezen, daklozen, Theo maakt ze blij. Als leerkracht, als circusartiest, als toneelmeester, als clown. En in het bijzonder als mens.

Hij haalt het beste uit het moment en je dag is weer goed. Hij laat zien en leeft voor, hoe je jezelf neerzet en met de kracht van je fantasie en een lach weer een heel stuk verder komt dan je was.

Theo stemt snel in, als we hem drie jaar geleden vragen ons met het Biebkidzteam te helpen bij het uitvoeren van een door de kinderen bedacht toneelstuk met kringloopdecorstukken. En dat niet alleen, hij biedt ons gelijk aan ook zijn decordoeken en verlichting te lenen. In een paar uur tijd worden de kinderen klaargestoomd en staan ze voor een volle zaal op te treden.

Een ander moment: Theo ontvangt klassen van een school voor het project Wasgoed in vestiging Heerhugowaard. Er zijn behoorlijk meer kinderen dan verwacht en de school zou graag willen dat de kinderen zelf leren vragen te formuleren. Om later via onderzoek zelf het antwoord te ontdekken. Natuurlijk komt het goed. Theo, in de huid van Floris V gekropen, zet direct de juiste sfeer neer.
Alle aandacht is bij het onderwerp, zijn optreden daagt de groep uit en de vragen komen als vanzelf bij de kinderen opborrelen. Er wordt gelachen en ook heel serieus gewerkt.
Ondanks de grootte van de groep is het project weer een succes.

Hoe leer je dat eigenlijk, toneel spelen? Hoe leer je dat overbrengen aan kinderen? Hoe leer je je fantasie te gebruiken op zo’n manier dat het een succes wordt? Hoe leer je kinderen het beste uit zichzelf halen? Hoe leer je met een lach door je dag te blijven gaan, ook als het onverwacht heel anders gaat?

Theo is al een poos ziek en we weten dat hij niet beter wordt.
Dat kan natuurlijk eigenlijk helemaal niet. Niet voor zijn lieve familie en niet voor al die lieve vrienden. Ook wij willen hem niet missen.
Hoe leer je daar mee om te gaan, in de tijd die je hebt? Hoe kun je accepteren dat het is wat het is en er je uiterste best voor doen, er het beste van te maken?
Theo vermeldt op zijn professionele LinkedIn account iets opvallends.
Iets waar we allemaal wel wat van zouden kunnen opsteken.
Er staat: “Opleiding: Life it self. Living human and having fun. Life in all its complexity.
En daar onder bij Activiteiten: “Contact maken met mensen, humor verspreiden, liefde delen, les geven.”

Beste, lieve Theo, we willen jou niet missen, je leert ons daar te veel voor.
We gaan in ieder geval ons uiterste best doen er elke dag iets moois van te maken, net zoals jij dat altijd doet.

Heel erg bedankt daarvoor.


Collega’s van bibliotheek Kennemerwaard.

What a lovely day!

Mad Max

Ik denk dat ik een jaar of 10 was toen mijn vader me een van zijn favoriete films liet zien:  Mad Max. Tja, van de kijkwijzer had toen nog niemand gehoord. Wat een fantastische film was dat zeg, vooral als je bedenkt dat het budget niet hoog was. De setting, de voertuigen, de actie, de spanning en de coolness van Mel Gibson die met deze film doorbrak. Er volgden nog 2 delen in de jaren tachtig, waarvan vooral The Road Warrior nog steeds niks aan kracht heeft ingeboet. Dus je snapt dat ik zo blij als een kind was toen George Miller na 30 jaar een nieuwe Mad Max aankondigde: Fury Road.

Immortal Joe
Mel Gibson is inmiddels toch wat te oud om de zwijgzame, bikkelharde, ietwat gestoorde Max te spelen. Dus werd Tom Hardy hiervoor aangesteld. Ik ben fan van hem sinds Warrior en ook hier zet hij weer een geweldige rol neer. Inmiddels is Max nog geschifter en overleeft hij in zijn eentje in de post apocalyptische wereld die veranderd is in één grote woestijn met hier en daar wat nederzettingen. Zo heb je Gas Town en The Citadel waar Immortal Joe met ijzeren hand regeert. Deze Immortal Joe wordt gespeeld door Hugh Keays-Byrne die in de originele Mad Max ook al de bad guy speelde. Nou, hij is hier weer net zo angstaanjagend. Een belangrijke rol is weggelegd voor Charlize Theron, die Furiosa speelt en de tankwagen bestuurt die water moet gaan ruilen voor brandstof. Zij heeft echter heel andere plannen; ze probeert te ontsnappen en neemt daarbij de broedvrouwen (Ja, dat is wat je denkt) van Immortal Joe mee.

Actie, actie en nog eens actie

Wat volgt is een grote achtervolging die zijn weerga niet kent. Max sluit zich bij toeval aan bij Furiosa en de rest van de film moeten zij zich zien te ontdoen van Immortal Joe en zijn bendes die er alles aan doen de broedvrouwen terug te halen. 80% van de effecten zijn echte sets, rekwisieten, voertuigen en stunts. Volgens mij is dat de grote kracht van deze film. Voor het verhaal hoef je het niet te doen, maar wel voor de weergaloze actie die je compleet overdondert. De meest maffe voertuigen, fantastische stunts en gestoorde personages komen langs. En dat alles tot in de puntjes in beeld gebracht. Een voorbeeld: Een wagen met megagrote boxen waar een gast met bungykoorden aanhangt en op een gitaar voorzien van vlammenwerper de opzwepende oorlogsmuziek speelt.

Oscars

Door Warner Bros wordt Mad Max: Fury Road gepusht voor de oscars. Of zo'n film kans maakt, is te betwijfelen, maar terecht zou het wel zijn. Als je van actie houdt en/of een voorliefde hebt voor de eerdere Mad Max films, dan moet je deze film zien. Vetter dan dit is het lang niet geweest en zal het voorlopig ook niet worden.

Reserveer hier Mad Max: Fury Road

Ook de originele trilogie kunt u reserveren

Joey