Ik zit het boek van Karine Tuil Een verzonnen leven te lezen als de aanslagen in Parijs op het tijdschrift Charlie Hebdo plaatsvinden. Er is heel veel aandacht voor het nieuwe boek van Michel Houellebecq Soumission, maar totaal geen aandacht voor het nieuwe (9e) boek van Karine Tuil, een Franse schrijfster. Terwijl dit boek uitlegt wat er allemaal mis gaat in Frankrijk, een tot op het bot verdeeld land, waarin segregatie een keihard feit is.
Banlieu
Samir en Samuel, de twee hoofdpersonen, studeren samen rechten, groeien op in een Parijse banlieu en vechten zich allebei een weg omhoog, de een met het schrijven van een meesterwerk, de andere in New York met een valse (Joodse in plaats van Islamitische) identiteit. De boodschap van Tuil is duidelijk, je kunt niet ontkomen aan je milieu. Want uiteindelijk haalt het verleden Sam(ir), zoals hij zich intussen noemde, toch weer in, door de komst van een halfbroer Francois, die zich inlaat met het jihadisme en Samir uiteindelijk meesleurt in zijn ondergang.
Woede
Er zit heel veel woede in het boek, een voortdenderende woordenstroom die af en toe meer op een aanklacht tegen de maatschappij gaat dan over de ontwikkeling van de hoofdpersonen. Dat was voor mij geen bezwaar om het boek bijna in een ruk uit te lezen. Het boek leest als een thriller en doet je tevens nadenken over een aantal fundamentele waarden in onze maatschappij zoals het onmatige materialisme, identiteit en ongelijkheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten