machine, mens en moord

JJ
Als ik hoor dat JJ Abrams achter een televisieserie zit, krijg ik meteen kippenvel. Dat is de man achter Lost (beste televisieserie ooit) en Fringe (op één na beste televisieserie ooit). Als hij dan de handen ineen slaat met Jonathan Nolan (schrijver achter de nieuwe Batman trilogie) voor de reeks Person of Interest, schuif ik de eerste van vijf dvd's in mijn speler en ga er eens echt voor zitten. En of dat de moeite waard is! Het ongelooflijke niveau van bovenstaande series haalt het weliswaar niet, maar dit is verdraaid goede televisie.

9/11
Na 9/11 zoekt de Amerikaanse overheid manieren om terreuracties te voorkomen. Harold Finch vindt 'de machine' uit - een geavanceerd zelfstandig werkend monitorapparaat met toegang tot elke mobiel, e-mail, beveiligingscamera, databank alsmede alle sociale media in deze wereld. De metaalgeworden paranoia. De machine haalt uit die constante stroom gegevens elementen die een serieuze dreiging vormen voor de staat. Met doorslaand succes. Aangezien de machine echter alles surveilleert, registreert hij ook dreiging voor individuele mensen. Daar is de overheid niet in geïnteresseerd. Maar het begint aan Harold te knagen. Zoveel moorden die voorkomen hadden kunnen worden. Hij gaat een partnerschap aan met de gedesillusioneerde en aan lager wal geraakte ex CIA agent John Reese. Samen zoeken ze bij elk persoonsnummer waar de machine mee komt uit om wie het gaat, wat voor rol diegene speelt en waar de dreiging vandaan komt. Om dan zelf binnen 24 uur in te grijpen. Reese neemt de actie voor zijn rekening.

Wat als?
Ik moest bij het gegeven meteen denken aan de fascinerende reeks Tru Calling die het helaas niet langer dan twee seizoenen heeft uitgehouden. Waarin een lijkschouwer de gave heeft om bij een onnatuurlijke dood naar de ochtend vóór die gebeurtenis te reizen om te proberen wat er plaats heeft gevonden te voorkomen. Maar Person of Interest houdt het realistisch al spelen er vergelijkbare kwesties. Wat als degene die vermoord dreigt te worden daar alle aanleiding toe heeft gegeven. Wat als het zelf een misdadiger is? In één aflevering wordt een maffiabaas van de dood gered. Wat de vraag oproept of de eerstvolgende nummers die verschijnen daar niet juist door veroorzaakt zijn.

Moreel kompas
Bij Person of Interest hoort dat er allemaal bij. De hoofdpersonen werken vanuit de beste intenties, maar daarmee is het bepaald niet allemaal goed te noemen. Ze redden vele levens, maar doen dat bijvoorbeeld wel via een machine die volledig illegaal de privacy van iedereen schendt. Ze dwingen een corrupte politie-agent voor hen te werken. Maar als die agent anders tegen het leven aan gaat kijken, krijgt hij daartoe niet de ruimte, want dat komt de zaak niet ten goede. Bovendien worstelen beiden met hun eigen problemen en obsessies. Waar gelukkig ook de nodige humor bij komt kijken.

Cliffhanger
De doorgaande lijn (CIA agenten die Reese op het spoor zijn, een hacker die achter de geheimen van de machine aan zit, het ontstaan van de machine en het verleden van de hoofdpersonen) levert een spanningsboog en verrassingspakket op zonder het cliffhanger-van-de week effect. En de emoties zijn er ontroerend goed en subtiel in verwerkt. Het helpt daarbij enorm dat acteurs van het kaliber Michael Emerson en Jim Caviezel voor de hoofdrollen zijn aangetrokken.
Aan het eind van het eerste seizoen zit overigens wel een cliffhanger van formaat. Harold is ontvoerd door de hacker en John weet niet hoe de machine werkt (of waar die zich bevindt). Ten einde raad richt hij zich in een openbare ruimte tot het apparaat. Dat nu eenmaal overal ogen en oren heeft. Kan daar ook iets uitkomen zonder Harold? Is de machine echt een machine of meer? John vraagt de machine om iets voor Harold te betekenen. Dan begint in een openbare telefooncel naast hem de telefoon over te gaan ... Ik zei het al - kippenvel.

Raoul

Reserveer Person of Interest in onze catalogus

het talent van Deventer

Een echt talent van Nederlandse bodem: Almar Otten

Almar Otten (1964) heeft eens in een interview gezegd: geschiedenis is de sleutel tot het begrijpen van het heden. Hij vind veel dingen interessant en verwerkt geschiedenis in zijn thrillers. Spannend, Dan Brown-waardig schrijft hij verhalen die gebaseerd zijn op feiten en nooit opgehelderde geruchten, afspelend in de plaats Deventer.

Almar Otten heeft een serie geschreven over de zeven Deventer moordzaken, maar ik wil het nu graag hebben over de vier andere boeken die hij heeft geschreven:

De afstammeling, waarin kennis wordt gemaakt met de hoofdpersonen Lineke Tesinga, een historica werkend bij het Deventer Stadsarchief en de Athenaeumbibliotheek en haar beste vriendin Laura, ook woonachtig in Deventer en werkzaam bij de Saxion Hogeschool. De vriend van Lineke, Berend is verongelukt samen met zijn vader bij een auto ongeluk, maar hij heeft vlak voor zijn dood in haar kelder iets ingemetseld.

In Blauw goud gaat het over een schitterend getijdenboek met een kostbaar blauw pigment. Iemand wilt kosten wat het kost dit boek in handen krijgen en het geheim van het blauw in bezit krijgen.


Met Jeugdzonde, de derde Lineke Tesinga thriller, beschrijft Almar Otten een geweldig verhaal over een gevaarlijk godslasterlijk manuscript, "het verboden boek", geschreven door een onbekende in haar middelbare schooltijd. Het wordt pas echt oppassen geblazen als blijkt dat de vrouwelijke hoofdpersoon in het boek Lineke zelf blijkt te zijn.

Het voorlopig laatste boek van Almar Otten is  Het ronde huis, waarin ook rechercheur Jozef Laros en Ellen van Dorth, bekend uit de serie de zeven Deventer moordzaken, een rol spelen. Het ronde huis, een mysterieus jachtverblijf heeft talloze bekende Nederlanders ontvangen, waaronder o.a. prins Hendrik, de echtgenoot van Wilhelmina. Rondom het ronde huis blijkt meer te zijn gebeurd dan jagen alleen.

Ik heb alle vier de boeken in een ruk uitgelezen. Heerlijk in de zomervakantie deze spannende historische thrillers, lekker in de tuin lezen. Ik kan niet wachten tot het volgende boek uitkomt!!

Reserveer hier alle boeken van Almar Otten in de catalogus van de bibliotheek

Irene

Hoe ik nu leef.

Regelmatig lees ik zgn. 'Jongerenboeken'. Naast de bekende en superspannende, maar heftige serie 'de Hongerspelen', de 3 delen van Funke: 'Web, Nacht en Hart van inkt'  en natuurlijk de niet te versmaden Harry Potterserie, pak ik regelmatig zomaar een boek uit de jongerenkast.

En hoewel ik regelmatig misgrijp omdat schrijfstijl, taalgebruik of simpelweg het verhaal mij niet bevallen, was het nu raak.

Hoe ik nu leef.

Dit is beslist geen nieuwe roman. Het boek stamt uit 2004 (Ned. 2005) en was het debuut van de Amerikaanse schrijfster Meg Rosoff.

 

De 15-jarige getraumatiseerde (anorexia) Elisabeth (Daisy) woont in Amerika en wordt door haar vader naar familie van haar overleden moeder in Engeland gestuurd. Zij wordt liefdevol opgevangen door de zus van haar moeder, tante Penn, en door neven Osbert (16), Isaac en Edmond (14) en nichtje Piper (9).

Haar tante Penn gaat voor werkzaamheden naar Noorwegen en de kinderen moeten een paar dagen voor zichzelf zorgen, wat ze overigens toejuichen.

Het is lente en het Engelse platteland staat helemaal in bloei. Daisy weet niet wat haar overkomt na de 'betonjungle' in New York en geniet volop van haar nieuwe leven. In Edmond vindt zij haar grote liefde.

Dan breekt de Derde Wereldoorlog uit....

In het begin merken de kinderen niets van deze toestand, behalve dat tante Penn niet terug kan uit Noorwegen, omdat alle vliegvelden gesloten zijn en zij volledig op zichzelf zijn aangewezen . Bovendien wonen zij ver weg van de grote steden waar bombardementen schering en inslag zijn, met vele slachtoffers.

Langzaam maar zeker echter komt de oorlog dichterbij, met alle gevolgen van dien.

Bijzonder

 Wat maakt deze roman zo bijzonder? Er zijn vele boeken verschenen die gaan over oorlogen, families en liefdes. Allemaal even spannend, dramatisch of tijdloos.

Daisy, hoofdpersoon, vertelt het verhaal.

Het bijzondere zit 'm in de schrijfstijl. Behalve een punt aan het eind van een zin, is het grootste deel van het verhaal praktisch zonder leestekens geschreven. Soms staan delen van een zin in hoofdletters om iets te benadrukken; dat is alles.

Hierdoor wordt een bijzondere, bijna bizarre sfeer gecreëerd; alsof het meisje naast je zit en in één adem haar verhaal vertelt: en ze praat, en ze praat....en jij luistert!

Ik heb het in één adem uitgelezen.

Prachtig!

'Hoe ik nu leef' is hier te reserveren in de catalogus van de bibliotheek.

Jeannette

Is vriendschap toch een illusie?

De dinsdagvrouwen

Een vriendin maakte me onlangs attent op De dinsdagvrouwen, van de hand van Monika Peetz. Zij vond het een heel leuk boek en raadde me het aan. En aangezien vrienden je soms goede adviezen kunnen geven leek het me verstandig om hier dus gevolg aan te geven...:-). Toevallig kwam ik het niet lang daarna tegen bij het opruimen van boeken en besloot dat de tijd daar was om mijn eigen oordeel erover te vellen. Bij het lezen van de achterflap deed het me meteen denken aan Zadelpijn en ander damesleed van Liza van Sambeek. Dit boek gaat over zeven eigenzinnige vrouwen van rond de 50, die op fietsvakantie in Frankrijk gaan. Omdat hun belevenissen en dagelijkse sores voor heel veel vrouwen herkenbaar waren, was dit boek in Nederland een heel groot succes. Er is zelfs een film en toneelstuk van gemaakt.

De dinsdagvrouwen gaat over vijf vrouwen van rond de 40, die elke eerste dinsdag van de maand met elkaar afspreken in een restaurant, waar ze dan ook bij iedereen bekend staan als de dinsdagvrouwen. Judith heeft onlangs haar man verloren en wil zijn laatste tocht (de Sint Jacobsroute van Narbonne Plage naar Lourdes) afmaken. De andere vriendinnen staan niet bepaald te juichen bij dit idee van haar, maar tonen ze zich solidair (daar heb je vriendinnen voor...) en besluiten met haar mee te gaan. Dat deze pelgrimstocht niet helemaal 'zonder slag of stoot' zal verlopen mag op voorhand duidelijk zijn. De vriendinnen houden van gezellig met elkaar eten en wijntjes drinken, maar wandelen is niet bepaald hun favoriete hobby. De pelgrimstocht biedt ruimte voor veel lange gesprekken en dan blijkt dat ze nog lang niet alles van elkaar weten. En als er dan ook nog een geheim boven tafel komt is het de vraag of hun vriendschap voor alles gaat.

Dit is zo'n boek dat je in één  ruk wilt uitlezen en naar meer smaakt. Omdat je aan dit boek een goed gevoel overhoudt en het als een trein leest. Gelukkig word ik op mijn wenken bediend (is ook wel eens leuk) want er is al een tweede deel: Zeven dagen zonder. In dit deel gaan de vriendinnen een weekje ontslakken. En vorig jaar rolde het derde deel van de persen. In De dinsdagvrouwen te hooi en te gras schieten de vriendinnen Kiki te hulp, die een Bed & Breakfast is gestart.

Nog leuke vakantielectuur nodig? Reserveer hem hier.








Gabrielle

VakantieBieb-app voor de tablet

Per 1 juli is de VakantieBieb-app weer beschikbaar. Ik was erg benieuwd welke
boeken er deze keer op kwamen te staan en ben blij verrast dat er zulke leuke en vrij recente titels bij zittten!

Het Rosie Project van Graeme Simsion bijvoorbeeld. Een heel erg grappig boek over een autistische man die op zoek is naar een vrouw. Hij doet dat d.m.v. een datingsite waarop hij een lijst met voorwaarden plaatst waaraan zijn toekomstig vrouw aan moet voldoen. Ik moest soms echt hardop lachen!

Of Toen ik je zag: Isa Hoes vertelt hoe het was om te leven met haar echtgenoot, Antonie Kamerling, die leed aan depressiviteit en op 6 oktober 2010 zijn leven beëindigt. Dit boek is veel gevraagd in de bieb en staat al 33 weken op de Bestseller lijst.

Er zitten ook spannende boeken bij van o.a. Saskia Noort, Nicci French, Deon Meijer , Arnaldur Indridason en Suzanne Vermeer.

Deze keer staan er ook een paar tijdschriften op en ook gewilde jeugdboeken ! Zelfs een paar reisgidsen ....

Over een paar dagen ga ik kamperen in Zuid-Frankrijk en mijn tablet gaat dus lekker mee! Overdag lees ik boeken van papier en s'avonds op de tablet want dan heb ik gelijk goed licht! Helemaal happy!

Meer lezen over de VakantieBieb-app? Klik dan hier.

Iedereen een hele fijne zomer gewenst!

Ingeborg