machine, mens en moord

JJ
Als ik hoor dat JJ Abrams achter een televisieserie zit, krijg ik meteen kippenvel. Dat is de man achter Lost (beste televisieserie ooit) en Fringe (op één na beste televisieserie ooit). Als hij dan de handen ineen slaat met Jonathan Nolan (schrijver achter de nieuwe Batman trilogie) voor de reeks Person of Interest, schuif ik de eerste van vijf dvd's in mijn speler en ga er eens echt voor zitten. En of dat de moeite waard is! Het ongelooflijke niveau van bovenstaande series haalt het weliswaar niet, maar dit is verdraaid goede televisie.

9/11
Na 9/11 zoekt de Amerikaanse overheid manieren om terreuracties te voorkomen. Harold Finch vindt 'de machine' uit - een geavanceerd zelfstandig werkend monitorapparaat met toegang tot elke mobiel, e-mail, beveiligingscamera, databank alsmede alle sociale media in deze wereld. De metaalgeworden paranoia. De machine haalt uit die constante stroom gegevens elementen die een serieuze dreiging vormen voor de staat. Met doorslaand succes. Aangezien de machine echter alles surveilleert, registreert hij ook dreiging voor individuele mensen. Daar is de overheid niet in geïnteresseerd. Maar het begint aan Harold te knagen. Zoveel moorden die voorkomen hadden kunnen worden. Hij gaat een partnerschap aan met de gedesillusioneerde en aan lager wal geraakte ex CIA agent John Reese. Samen zoeken ze bij elk persoonsnummer waar de machine mee komt uit om wie het gaat, wat voor rol diegene speelt en waar de dreiging vandaan komt. Om dan zelf binnen 24 uur in te grijpen. Reese neemt de actie voor zijn rekening.

Wat als?
Ik moest bij het gegeven meteen denken aan de fascinerende reeks Tru Calling die het helaas niet langer dan twee seizoenen heeft uitgehouden. Waarin een lijkschouwer de gave heeft om bij een onnatuurlijke dood naar de ochtend vóór die gebeurtenis te reizen om te proberen wat er plaats heeft gevonden te voorkomen. Maar Person of Interest houdt het realistisch al spelen er vergelijkbare kwesties. Wat als degene die vermoord dreigt te worden daar alle aanleiding toe heeft gegeven. Wat als het zelf een misdadiger is? In één aflevering wordt een maffiabaas van de dood gered. Wat de vraag oproept of de eerstvolgende nummers die verschijnen daar niet juist door veroorzaakt zijn.

Moreel kompas
Bij Person of Interest hoort dat er allemaal bij. De hoofdpersonen werken vanuit de beste intenties, maar daarmee is het bepaald niet allemaal goed te noemen. Ze redden vele levens, maar doen dat bijvoorbeeld wel via een machine die volledig illegaal de privacy van iedereen schendt. Ze dwingen een corrupte politie-agent voor hen te werken. Maar als die agent anders tegen het leven aan gaat kijken, krijgt hij daartoe niet de ruimte, want dat komt de zaak niet ten goede. Bovendien worstelen beiden met hun eigen problemen en obsessies. Waar gelukkig ook de nodige humor bij komt kijken.

Cliffhanger
De doorgaande lijn (CIA agenten die Reese op het spoor zijn, een hacker die achter de geheimen van de machine aan zit, het ontstaan van de machine en het verleden van de hoofdpersonen) levert een spanningsboog en verrassingspakket op zonder het cliffhanger-van-de week effect. En de emoties zijn er ontroerend goed en subtiel in verwerkt. Het helpt daarbij enorm dat acteurs van het kaliber Michael Emerson en Jim Caviezel voor de hoofdrollen zijn aangetrokken.
Aan het eind van het eerste seizoen zit overigens wel een cliffhanger van formaat. Harold is ontvoerd door de hacker en John weet niet hoe de machine werkt (of waar die zich bevindt). Ten einde raad richt hij zich in een openbare ruimte tot het apparaat. Dat nu eenmaal overal ogen en oren heeft. Kan daar ook iets uitkomen zonder Harold? Is de machine echt een machine of meer? John vraagt de machine om iets voor Harold te betekenen. Dan begint in een openbare telefooncel naast hem de telefoon over te gaan ... Ik zei het al - kippenvel.

Raoul

Reserveer Person of Interest in onze catalogus