Bloed, zweet & drama

Waarschuwing!
Als je niet kunt tegen expliciet geweld, onverbloemde naaktheid en behoorlijk expliciete sex, moet je deze serie aan je voorbij laten gaan. Echt, de ledematen vliegen nogal eens letterlijk in het rond. Spartacus komt van HBO en daar kan veel meer dan wij van televisiereeksen gewend zijn. Onder al die hevige uitspattingen schuilt echter een sterk verhaal waar qua intriges Shakespeare zich in zijn tijd bepaald niet voor zou hebben geschaamd. Het is drama van het niveau van Downton Abbey (waar ik graag naar kijk), maar dan 'on speed'. Met fantastisch camerawerk, waarbij er eindelijk ook eens iets is gedaan met de voorbeelden in sfeer en symboliek van de natuurlijke elementen die Aziatische filmmakers ons met schijnbaar gemak regelmatig voorschotelen.

Strijdtoneel
Spartacus bestaat uit vier seizoenen (de dvd van het vierde seizoen moet hier nog uitkomen) en door tragische omstandigheden uit drie eenheden. Hoofdrolspeler Andy Whitfield werd na zijn indrukwekkende vertolking van de klassieke held in het eerste seizoen (Blood and Sand) ernstig ziek. In afwachting van zijn herstel werd er een prequel-reeks gefilmd met de voorgeschiedenis van het huis Battiatus, vóór de komst van Hercules (Gods of the Arena). Een gouden greep waarbij er niets aan kwaliteit werd ingeboet. Integendeel - de intriges kwamen nog beter tot hun recht. Toen de acteur overleed, rees vanzelfsprekend de vraag of de serie voortgezet kon worden.
Eerlijk gezegd zou ik het erbij gelaten hebben. Spartacus die zijn vrijheid herwint had op zich als een prima open einde kunnen fungeren. Maar de programmamakers huurden de voor mij onbekende Liam McIntyre in om de rol over te nemen en in twee seizoenen de rest van het verhaal zich te laten ontvouwen. Tot mijn niet geringe verbazing pakte dat wonderwel uit. Het helpt daarbij enigszins dat je Spartacus na zijn ontsnapping, aan het hoofd van een rebellenleger, als een ander mens kunt zien. Maar het is knap gedaan en ook buiten de beperkte ruimte van de arena en het huis van Battiatus komt de kracht van de vertelling tot zijn recht.

Een plaats in de arena
Ik heb geen moeite met het openlijk tonen van naaktheid en seksualiteit. Temeer daar dit in de Romeinse tijd ook op die manier speelde. Het geweld had voor mij bepaald minder gemogen en overschaduwt de intrigerende vertelling. Ik begrijp wel wat de filmmakers er mee willen zeggen. Overdreven afstandelijke sensatie wordt afgezet tegen echt leed dat er achter verborgen gaat. Het is alsof je zelf in de arena plaats neemt en dat is bepaald een ongemakkelijke ervaring die heel wat vragen oproept. Als in een klassieke tragedie wordt daarbij alles enorm uitvergroot en is niets en niemand in het verhaal zeker. Hou je vast aan je stoel, want je zult meermaals denken: "ze zullen toch niet ...heb ik dat echt gezien ... dat kunnen ze toch niet maken?" Weet als je aan Spartacus begint dat ze dat wel kunnen maken. En zullen doen.

Raoul

Reserveer Spartacus Blood and Sand in onze catalogus Reserveer Spartacus Gods of the Arena in onze catalogus Reserveer Spartacus Vengeance in onze catalogus