loverboys of criminelen

Het boek De meisjes van mevrouw De Wit  is een nachtmerrie voor elke ouder, grootouder of ieder ander die kinderen "lief" heeft. En dan bedoelen we niet het "lief" beschreven in het boek. Dat is het weerzinwekkende lief, contra hoe het allemaal bedoeld is. Of je nou gelooft of niet, van kinderen blijf je af. Maar zelfs zò simpel geformuleerd (wie begrijpt dàt nou niet??) schijnt verschrikkelijk moeilijk te zijn. En dan heb ik het niet eens over de loverboys zelf.

Schrijnend

Het is kromme tenen lezen, je valt van de ene gruwel in de andere, en het enige dat je kunt doen is vingers kruisen en hopen dat je eigen kind niet ten prooi valt aan en in de klauwen van een loverboy. Het boek begint met het verhaal van Angelique, haar liefde en geloof in geluk wat een nachtmerrie blijkt te worden. En het verhaal van haar moeder Anita, haar strijd met haar kind en later voor haar kind. Want niets ten nadelen van bureau Jeugdzorg, het is schrijnend te weten hoeveel er mis gaat op dat bureau. Ook in dit geval is het vechten tegen de bierkaai, zonder steun of overleg wordt er beslist over oplossingen en de toekomst voor een kind, jouw kind. Zo jammer dat je als ouder geen feedback krijgt, geen mening mag geven, niets mag vertellen en uitleggen over de situatie. Je wordt niet gehoord, niet geloofd, niets.

Stop Loverboys Nu

 

Inmiddels begon het huis van Anita de Wit behoorlijk vol te raken. Doordat de opvang van bureau Jeugdzorg niet altijd soepel verliep, besloot ze opvang te bieden aan meisjes die even geen kant opkonden. Voor haar gevoel kon en kan ze niet anders. Zo is ze ook een stichting begonnen, Stop Loverboys Nu. Daarvoor zetten zich onder andere haar zoon in en een paar andere meisjes die wel uit de klauwen van hun loverboys hebben kunnen ontsnappen. Want het meest vreselijke is wel dat het helaas voor haar eigen dochter (nog) niet gelukt is. Maar zonder hoop kan je niet leven......

 

 

Reserveer de meisjes van mevrouw De Wit in de catalogus van de bibliotheek.

 

Irene