loverboys of criminelen

Het boek De meisjes van mevrouw De Wit  is een nachtmerrie voor elke ouder, grootouder of ieder ander die kinderen "lief" heeft. En dan bedoelen we niet het "lief" beschreven in het boek. Dat is het weerzinwekkende lief, contra hoe het allemaal bedoeld is. Of je nou gelooft of niet, van kinderen blijf je af. Maar zelfs zò simpel geformuleerd (wie begrijpt dàt nou niet??) schijnt verschrikkelijk moeilijk te zijn. En dan heb ik het niet eens over de loverboys zelf.

Schrijnend

Het is kromme tenen lezen, je valt van de ene gruwel in de andere, en het enige dat je kunt doen is vingers kruisen en hopen dat je eigen kind niet ten prooi valt aan en in de klauwen van een loverboy. Het boek begint met het verhaal van Angelique, haar liefde en geloof in geluk wat een nachtmerrie blijkt te worden. En het verhaal van haar moeder Anita, haar strijd met haar kind en later voor haar kind. Want niets ten nadelen van bureau Jeugdzorg, het is schrijnend te weten hoeveel er mis gaat op dat bureau. Ook in dit geval is het vechten tegen de bierkaai, zonder steun of overleg wordt er beslist over oplossingen en de toekomst voor een kind, jouw kind. Zo jammer dat je als ouder geen feedback krijgt, geen mening mag geven, niets mag vertellen en uitleggen over de situatie. Je wordt niet gehoord, niet geloofd, niets.

Stop Loverboys Nu

 

Inmiddels begon het huis van Anita de Wit behoorlijk vol te raken. Doordat de opvang van bureau Jeugdzorg niet altijd soepel verliep, besloot ze opvang te bieden aan meisjes die even geen kant opkonden. Voor haar gevoel kon en kan ze niet anders. Zo is ze ook een stichting begonnen, Stop Loverboys Nu. Daarvoor zetten zich onder andere haar zoon in en een paar andere meisjes die wel uit de klauwen van hun loverboys hebben kunnen ontsnappen. Want het meest vreselijke is wel dat het helaas voor haar eigen dochter (nog) niet gelukt is. Maar zonder hoop kan je niet leven......

 

 

Reserveer de meisjes van mevrouw De Wit in de catalogus van de bibliotheek.

 

Irene

Grip

Grip

Al een tijdje lag er een boek  bij mijn  moeder thuis 'klaar' voor mij om ook te lezen. Nou ben ik dol op lezen, maar dan vooral op thrillers en waargebeurde verhalen. En een boek moet sowieso iets hebben voor ik het ter hand wil nemen. Dat 'iets' kan zijn: aantrekkelijke voorkant, leuke titel of de naamsbekendheid van de auteur.

Grip van Stephan Enter voldeed echter (in mijn ogen)  aan geen van die eisen. Niet zo vreemd dus dat ik het boek maanden heb laten liggen, omdat er steeds leukere boeken waren die gelezen  wilden worden door mij..:-). Maar toen ik vorig jaar hoorde dat het de F. Bordewijkprijs had toegekend gekregen, vond ik het toch echt de hoogste  tijd worden dat ik dit boek een kans zou geven.

In het kort
"Vriendschap is een illusie, vriendschap is een droom. Een pakketje schroot, met een dun laagje chroom''.

De Lofoten

Deze tekst zal velen waarschijnlijk bekend voorkomen, want deze regels zijn afkomstig uit een lied van het Goede Doel en konden veel mensen in de jaren tachtig van begin tot eind meebrullen. De tekst slaat ook op één van de thema's die in Grip voorkomen.
Zo'n 20 jaar geleden hebben Vincent, Paul, Martin en Lotte een klimmerstocht op de Lofoten (eilandengroep voor de kust van Noorwegen) met elkaar gemaakt. Nu hebben ze afgesproken een reünie te hebben.
De reünie start in Brussel als Vincent en Paul elkaar daar op het station ontmoeten, om zo samen verder te reizen met de trein naar Lott en Martin. Gedurende deze treinreis kom je al veel over de vier hoofdpersonages te weten en dan vooral over hun gedachten.

Mijn oordeel
Grip is geen boek dat ik zelf uitgekozen zou hebben, maar eenmaal gestart kon het me toch boeien. Het bijzondere van dit boek is dat het uit drie delen en een epiloog bestaat. Elk deel wordt vanuit een ander personage beschreven. Je leert zo gaandeweg hoe zij ieder voor zich die tocht van 20 jaar geleden hebben ervaren, hun verschillende karaktereigenschappen maar ook hoe ze grip proberen te krijgen op de gebeurtenissen, die plaats vonden op de Lofoten.
Stephan Enter is een meester in het formuleren van prachtige volzinnen (behoorlijk lange zinnen, dus je moet wel je hoofd erbij houden....) en het neerzetten van sterke personages. Wat ik ook speciaal aan Grip vond is het dat het eindigt met twee cliff-hangers.
Als je een spannend boek wil lezen zou ik je het niet aanraden. Wil je je eens op literatuur storten (ter afwisseling) dan is dit zeker een aanrader.

Heb je dit boek toevallig zelf ook al gelezen dan vind ik het leuk om jouw mening erover hieronder te lezen.
Kan je mij een boek aanraden voor mijn volgende blog, ik hoor het graag...

Reserveer hier de titel in onze catalogus.


Gabrielle

Sugartown

Wie van zoet en snoep houdt, houdt van Sugartown!

Sugartown is een klein stadje in Engeland dat vernoemd is naar haar grootste exportproduct: Suikergoed! Er is een grote snoepfabriek in het stadje dat kampt met financiele problemen. Jason Burr, de eigenaar doet er alles aan om de fabriek overeind te houden. Dan komt zijn broer Max langs en die heeft hele andere plannen met de fabriek en het stadje. Hij wil Sugartown moderniseren met grote hotels en een casino om zo het stadje weer nieuw leven in te blazen. Maar de inwoners en arbeiders uit de snoepfabriek zien daar niets in en gaan Max zo goed mogelijk tegenwerken. Zo openen ze een dansschool en oude tijden herleven!

Sugartown is een serie van de BBC die bestaat uit 3 afleveringen en die 3 afleveringen hebben ook echt een afgerond einde. Het is een serie waar je vrolijk van wordt, de sfeer is zoet, en lekker over de top. Zelf vond ik het wel wat hebben van de sfeer van Hairspray, lekker overdreven. Het is niet spannend, maar wel iets nostalgisch, uitdagend en.... het laat zich lastig omschrijven! Wat er zo lekker is, is de intro waarin wordt laten zien hoe zuurstokken worden gemaakt :-) En het allerbest is om met een schaal snoepjes op de bank te kijken naar Sugartown!

Je snapt het al, ik ben een zoetekauw!

Ben je er ook zo eentje? Reserveer dan Sugartown in onze catalogus

Jolanda

ZZZzzz....

'Na 2020 is werkelijk alles met alles en iedereen verbonden via mobiele online netwerken.
De globalisatie zet zich in sneltreinvaart voort; grenzen (online en offline) zullen steeds meer vervagen.'
Deze frase uit het laatste hoofdstuk laat eigenlijk al zien waar dit boek over gaat.
En nee, zeker niet een boek om bij in slaap te vallen, zoals de titel van dit stukje suggereert. Integendeel: het betekent wakker, alert, blijven.
Dit is geen boek voor jongeren; dit is een boek óver jongeren en bestemd voor ouders, grootouders, docenten en anderen die op een of andere manier verbonden zijn met deze leeftijdsgroep.
Generatie Z is aan zet en dat zal hij ook blijven. Voor deze generatie is het Internet een primaire levensbehoefte; zij weet niet beter.
Generatie Z gelooft dat voor het Internet dezelfde voorwaarde geldt als voor voedsel, schoon water, huisvesting, onderwijs en toegang tot medische voorzieningen: eigenlijk kan een mens niet functioneren zonder.
'Een plek waar je niet wilt zijn is een plek waar je niet online bent', aldus een uitspraak van een van de jonge mensen die voor dit doel geïnterviewd zijn.

Digital Natives

Jongeren geboren tussen 1990 en 2010, ook wel digital natives genoemd, veroveren de maatschappelijke wereld vanaf 7 jaar van nu; zij stromen vanaf 2020 de werkvloer op. 
Lees hoe de digitale wereld, hun netwerk, voor hen een 'way of life' is, niets meer en niets minder. De hele wereld in je zak, letterlijk. Zij zijn geen Nederlanders, geen Europeanen (of welk continent dan ook); zij zijn Wereldburgers.
Nu al zegt 24% van de jongeren een baan te zullen weigeren, wanneer ze tijdens werktijd geen toegang hebben tot bijvoorbeeld Facebook.
Maak mee hoe deze jonge mensen staan tegenover hun woonplaats, hun werkplek, hun baan, werkgevers, seks, politiek, gamen, nieuws en entertainment, om maar een paar voorbeelden te noemen.
Waarom zij behoorlijk egocentrisch zijn, maar niet egoïstisch. Waarom zij er niet mee zitten dat privacy bijna niet meer bestaat.
Kortom een heel toegankelijk boek om niet te missen, met korte hoofdstukken, veel uitspraken van jonge mensen én citaten van coryfeeën.
Een boek waarin ook niet wordt vergeten de duistere kant van het Internet te belichten.   

De auteurs hebben het boek als ondertitel meegegeven: 'Ken ze, begrijp ze en inspireer ze voor een beter leven'; ik voeg daaraan toe: Leer van ze!

Generatie Z : auteurs Jos Ahlers en René Boender is te leen in de bibliotheek.

Jeannette
                                            

 

Terug naar de werkvloer met Ingeborg

Vanochtend was ik bij Ingeborg, onze roostermaker. Zij had me enigszins schoorvoetend uitgenodigd om eens met haar mee te kijken. "Ik weet niet of ik met voor jou interessante dingen bezig ben"? Om met Benedictus te spreken "Ieder werk is het waard om met aandacht te worden gedaan", geldt dat ook voor alle werkzaamheden in en om de bibliotheek. Dus vanochtend toog ik op mijn fietsje in de voorjaarszon naar Bergen, alwaar Ingeborg mij wegwijs heeft gemaakt in de geheimen van het rooster.

En dat is zowaar geen sinecure. Voor 12 vestigingen vervanging regelen bij ziekte, vakantie, buitengewoon verlof. Ingeborg krijgt keurig via de mail door wie er ziek zijn, en wie er wanneer vakantie/verlof wil. Dat voert ze keurig in het roosterprogramma in. En dan gaat ze op een gegeven moment aan onze invallers toesturen wanneer er vervanging nodig is. Die kunnen dan intekenen op bepaalde diensten. Waarbij Ingeborg een beetje in de gaten houdt of er niet steeds dezelfde mensen worden ingezet, die daarmee heel veel uren draaien. Waardoor een ander misschien niet aan zijn of haar minimum uren zou kunnen komen.

Ingeborg is de spil voor de lange termijn vervanging. Ze gooit nadat ze een eerste oproep heeft gedaan, en nog niet alle gaten zijn opgevuld, er vaak nog een extra mail uit aan medewerkers met een vast contract, die aangegeven hebben extra inzetbaar te zijn. En dan als er nog steeds gaten zijn in het rooster, dan gaat Ursula er mee aan de slag. Die is van de korte termijn vervanging. Die belt medewerkers dan gericht op, of zij kunnen inspringen.

Een heel gepuzzel, en heel nauwkeurig werk. Want je wilt vervanging goed geregeld hebben. En als je verlof hebt aangevraagd wil je op een gegeven moment ook wel weten of je verlof door gaat.

Ingeborg gaf in het gesprek wat we ondertussen zo hadden, terwijl we naar het rooster van volgende week keken dat ze ook nog wel wensen had. Het liefst zou ze een roosterprogramma hebben dat gekoppeld is aan ons personeelssysteem. Dat is er al wel, maar wij hebben het nog niet. Dat roosterprogramma kan dan als het goed is gelijk op basis van verlofaanvragen of ziekte, wat ook in dat systeem ingevoerd wordt, duidelijk maken of er vervanging moet worden geregeld, en voor welke dagen dan. En ze had ook een mooi voorbeeld gehoord van bibliotheek Haarlem, die bijna niet met invallers werken, maar met een soort flexteam werken. Een plusbezetting waarbij medewerkers bij ziekte of verlof binnen hun eigen team moeten schuiven in diensten en uren zodat de afwezige medewerkers vervangen kunnen worden. Daar zou ik nog wel eens meer over willen weten ;-)

Wat ik mooi vind om te zien, bij elk terug naar de werkvloer bezoek dat ik doe, is hoe betrokken wij met z'n allen zijn bij wat we doen. Of het nou Joey, Jolanda, Leonie, Sanneke, Elly of Ingeborg is. Allemaal hebben ze een verhaal en stralen ze uit dat ze het erg leuk vinden om het werk dat ze doen te doen. En dus ook voor Ingeborg een hartelijk dank voor je uitleg en voor je enthousiasme. Ik zat terwijl ik mij naar mijn vervolgafspraak (die ik bijna was vergeten!) haastte op mijn fiets blij te zijn. Mooie medewerkers bij Kennemerwaard!

Erna Winters

Geheugenverlies

Geheugen van drie dagen
In oktober vorig jaar zag ik bij De Wereld Draait Door de paralympisch zwemmer Maurice Deelen die in 2012 zilveren en bronzen medailles heeft gehaald bij de Paralymics. Maurice lijdt aan geheugenverlies sinds een hersenbloeding, elf jaar geleden. Hij kan nu niet langer dan drie dagen iets onthouden. De herinneringen van voor de hersenbloeding heeft hij nog wel. Maurice's leven van de periode na de hersenbloeding staat op de computer. Hij leest dit regelmatig door zodat hij weer een beetje op de hoogte is. Maurice heeft altijd zijn mobiel bij de hand, die hem berichtjes doorgeeft, zoals het ophalen van zijn dochtertje van school of sport. Het bericht geeft aan wanneer hij dat moet doen en waar hij naar toe moet. Bijna niet voor te stellen, trouwen, een dochter krijgen, medailles winnen en dan na drie dagen alles weer vergeten.....

                                                

Tachtig minuten
Het verhaal van Maurice kwam me bekend voor want het boek De huishoudster en de professor van Yoko Ogawa, vorig jaar gelezen, gaat ook over geheugenverlies. Een wiskundeprofessor heeft een geheugen van tachtig minuten. Hij maakt aantekeningen op briefjes die hij vervolgens op zijn kleding plakt om hem ergens aan te helpen herinneren, net als Maurice met zijn mobiel.  De professor zit vol met wiskundige raadsels die hij deelt met de huishoudster en haar zoon. Iedere ochtend moeten de huishoudster en de professor hernieuwd kennis maken, want na tachtig minuten is de professor alles weer kwijt. Er ontstaat een bijzondere band tussen de drie hoofdpersonen in het boek. Een ontroerend, heel mooi verteld verhaal.

Indrukwekkend

Voor altijd vandaag las ik een paar jaar geleden en heeft veel indruk op mij gemaakt. Het is het waargebeurde verhaal van Deborah Wearing die schrijft over haar echtgenoot Clive , een zeer succesvol dirigent, die door een virus in de hersenen zijn geheugen kwijtraakt. Iedere keer als hij zijn vrouw ziet, reageert hij alsof zij elkaar heel lang niet hebben gezien terwijl Deborah soms alleen even in een andere kamer is geweest. Het is een prachtig , heel aangrijpend boek van een vrouw die haar man boven alles liefheeft en zich inzet om haar man zo lang mogelijk thuis te laten wonen. Als dat niet meer gaat zet ze alles op alles om de juiste woonsituatie voor hem te vinden.
( De thriller Voor ik ga slapen van S.J. Watson heeft dit boek als bron gebruikt. Dit is tevens een aanrader!)

Ingeborg

Reserveer Voor altijd vandaag in onze catalogus

Reserveer Voor ik ga slapen in onze catalogus

Reserveer De huishoudster en de professor in onze catalogus

Super gelukkig of schone schijn?

Over de schrijfster
Tatjana van Zanten (getrouwd met de bekende schrijver Kees van Beijnum) schreef al eerder het waargebeurde verhaal Een man voor mijn moeder. Hierin helpt ze haar moeder (die in de steek is gelaten door haar man voor een veel jongere Thaise schone) met het vinden van een nieuwe echtgenoot.
Haar tweede  boek zag onlangs het levenslicht met als boektitel Supergelukkig, wat ook voor een groot deel op waargebeurde feiten is gebaseerd.

Waar gaat het over?
Tatjana heeft samen met haar man en kinderen haar geboortestad Amsterdam verlaten en zich in een boshuis in het rustieke Bloemendaal (de rijkste gemeente van Nederland naar het schijnt) gevestigd. In het begin heeft ze het prima naar haar zin en voelen ze zich helemaal opgenomen in het Bloemendaalse leven. En wat maakt het uit als je buurvrouw in een Porsche rijdt en jij nog steeds in een tien jaar oud barrel? Als je er zelf maar gelukkig mee bent, zou je denken....
Tatjana dompelt zich onder in het 'rijke' leventje van de happy few en geniet met volle teugen van de leuke dingen des levens.
Totdat ze merkt dat het in Bloemendaal ook niet allemaal 'rozengeur en maneschijn' is. Haar nicht Lot woont er ook met haar gezin. Lot's dochter Maartje wordt vreselijk gepest door een groep meisjes uit haar klas.
Praten met de betreffende meisjes en de schooldirecteur levert niets op.
En dan rest er niets anders dan Maartje van school te halen en op zoek te gaan naar een andere school. En dan natuurlijk liefst eentje waar niet gepest wordt.
Het wordt een lange zoektocht maar uiteindelijk vinden ze een nieuwe plek voor haar.

Oordeel
Het boek is vlot geschreven en leest als een trein. Naast de vele hilarische voorvallen wordt het nog steeds actuele probleem van pesten aangekaart. Dat pesten verregaande gevolgen kan hebben voor de slachtoffers is ons allemaal bekend. We hoeven alleen maar te denken aan de zelfmoord van Tim Ribberink onlangs. En zo zijn er veel meer helaas.
Tatjana klimt samen met haar nicht op de barricade en doet alles wat in haar vermogen ligt om het pesten van haar nichtje tegen te gaan. Dat blijkt helaas 'vechten tegen de bierkaai' te zijn.

Tatjana van Zanten

Gelukkig is Maartje zelf op een moment zo sterk dat zij diegene is die haar ergste pester een rake klap uitdeelt.

Voor iedereen die fan is van 'Gooische Vrouwen' is dit echt een aanrader en zal het zeker hogelijk gewaardeerd worden.
Veel inwoners van Bloemendaal zelf  denken daar een beetje anders over...:-). Ze zien er de humor niet van in en menen zich te herkennen in de beschreven personen. Terwijl de schrijfster altijd heeft benadrukt dat het een roman is, die haar persoonlijke kijk op het leven in Bloemendaal weergeeft.
Gelukkig voor haar haar zijn er ook nog Bloemendalers, die er een andere kijk op hebben. Want voorlopig wil ze uit Bloemendaal niet weg. Alleen al  om de vele eekhoorntjes in haar tuin....

Ook benieuwd geworden wat er zich nu werkelijk afspeelt in Nederlands rijkste dorp?
Reserveer hier de titel in onze catalogus


Gabrielle