maandag 10 oktober 2011

Onder de groene zoden

Ooit het charmante Amélie gezien van Jean Pierre Jeunet? Of zo'n film van Tim Burton met wonderschone kunstmatige decors? Stel je voor dat je de verhaalstijl van de eerste zou koppelen aan de overdreven sprookjesachtige aankleding van de tweede. Om er een televisieserie van te maken. Met per aflevering een op te lossen moord. Dan krijg je Pushing Daisies. Waar geen enkele andere televisieserie ook maar enigzins mee te vergelijken is.

Ingrediënten
Men neme een taartenbakker met een gave. De gave om met 1 aanraking wie (of wat) dood was weer tot leven te wekken. Voor 1 minuut. Als hij diegene (of datgene) binnen die tijd niet met een 2e aanraking terug in de dood laat glijden, sterft er iemand (of iets) anders in de omgeving.
Voeg de vriendin van de taartenbakker toe. Door hem tot leven gewekt ten koste van een ander leven. Zij is zijn grote liefde die hij nu weer om zich heen heeft, maar tragisch genoeg nooit meer zal kunnen aanraken.
Room dit af met een privé-detective. Die de gave van de taartenbakker kent. En er graag gebruik van maakt om slachtoffers van moord bijna een minuut lang te kunnen ondervragen.
Zet het allemaal in de oven en laat het rijzen voor twee fantastische seizoenen. Geniet van het overheerlijke resultaat.

Smaak
Dit is puur entertainment. Het graaft allemaal niet bijzonder diep (sorry), maar is wel origineel, spitsvondig en buitengewoon geestig. Een komedie zonder ingeblikt (of studio-) gelach. Je mag gelukkig weer zelf bepalen waar je om moet schateren of grinniken. En dat gaat lukken met de gevatte razendsnelle dialogen en absurde gebeurtenissen in een betoverende nepomgeving.

Raoul



Reserveer de dvd's in onze catalogus

Geen opmerkingen:

Een reactie posten