Angus & Julia Stone - Snow

Angus & Julia Stone zijn broer en zus en komen uit Sydney, Australië. Daar zijn ze zeer bekend en hebben inmiddels een lange lijst van  onderscheidingen, zoals drie ARIA Music Awards (de Australische Grammy). Broer en zus in eenzelfde band, het komt niet gek veel voor. Toch houdt het Australische duo Stone vast aan hun formule. Dat levert een aardig alternatief popplaatje op.

Vroeg in hun jeugd begonnen ze, samen met hun vader, muziek te maken. Vader was zanger/ gitarist in een coverband die muziek maakte vooral uit de jaren 60 en 70.

De muziekstijl van Angus en Julia is daarop geïnspireerd, het doet denken aan Hippies, Woodstock en de Flowerpowertijd.

Ze traden voor het eerst op in 2006. Toen brachten zij nog luchtige folkpop die vooral gedragen werd door de combinatie van vocale harmonie en zoete melodietjes. Een jaar later verschijnt A Book Like This, opgevolgd door Down The Way (2010). De vermoeidheid slaat toe en zo gaan ze elk hun eigen weg om zich te richten op een solocarrière.Wat later beseften beide partijen dat ze als muzikaal duo eigenlijk allebei sterker waren.

Veel van hun songs worden gebruikt in commercials, films, series en videogames

15 september 2017 kwam  hun nieuwe album ‘Snow’ uit. Een album van bijna een uur met twaalf songs. Een mooi album, vaak ingetogen maar nooit zwaar. Lichte muziek, wat vlak soms, maar heftig wordt het nooit. Af en toe schemert er wat psychedelica doorheen en de hoge meisjesstem van Julia geeft de muziek ook wat ijls. 

Op dit album vullen ze elkaar prachtig aan maar er met een fijn contrast ; hij schijnbaar verveeld en zij laat sommige nummers s ’zomers klinken met toch ook een stukje weemoed en nostalgie.

Fijn dat er een tekstboekje bij dit album zit want zoals hun landgenote Tracey Barnett al eens opmerkte, ‘Lyrics helps connect with a song on a deeper level'

Snow reserveren ? Klik hier.

Anita

Gastblog van Charlotte: Verhalen vertellen bij kunst

Praten over kunst

Praten over kunst is een samenwerkingsproject van Bibliotheek Kennemerwaard en het Stedelijk Museum Alkmaar. Dit programma is bedoeld voor groepen mensen die moeite hebben met taal, zoals nieuwkomers en inburgeraars. Het gaat in het programma om taal en ontmoeting. Deelnemers worden uitgenodigd om met elkaar te praten en te fantaseren over schilderijen.

Ontwikkeling
Voor Bibliotheek Kennemerwaard begon het als een programma bij de ouderkamers van basisscholen in Overdie (Alkmaar), waarbij samen werd gepraat over schilderijen en kunst in verschillende culturen. De ouders hadden de wens ook eens bij een museum op bezoek te gaan.
Bij het Stedelijk Museum Alkmaar wilde men graag een programma ontwikkelen voor groepen  nieuwkomers en mensen voor wie Nederlands de tweede taal is.
Het contact tussen bibliotheek en museum leidde tot een eerste opzet van het programma Praten over kunst.
Het programma bestaat uit een bijeenkomst in de bibliotheek en een bijeenkomst in het museum. Deelnemers worden geprikkeld om met elkaar te praten over wat ze zien op de schilderijen. Hiervoor worden werkvormen uit Visible Thinking gebruikt, een al door het museum gebruikte laagdrempelige methode om naar kunst te kijken.

Eerste pilot
Deze opzet werd getest in een pilot bij de tentoonstelling van de Bergense School in het voorjaar van 2017. Er deden vijf groepen mee. Er volgden wat aanpassingen. De opzet bleek goed te werken: het programma sloeg aan. Zowel de deelnemers als de begeleiders van de groepen waren enthousiast. Het programma maakte gretigheid los bij de deelnemers: gretigheid om over de schilderijen te praten. Het stimuleerde hen om in duo's met elkaar te praten of iets te vertellen aan de hele groep. Eigenlijk zaten deelnemers meestal te popelen om aan het woord te komen.
Het programma maakte verhalen los: persoonlijke verhalen, waar de begeleiders uit de bibliotheek en het museum van onder de indruk waren en waar ze na afloop nog even samen over stonden na te praten en na te genieten.

Tweede pilot
Van oktober 2017 tot en met januari 2018 vond een tweede pilot plaats bij de tijdelijke tentoonstelling van Emanuel de Witte. Aan deze pilot deden negen groepen mee. En ook bij deze pilot: enthousiasme, bij alle partijen.
Deze pilot maakte duidelijk dat het programma bij diverse tentoonstellingen gebruikt kan worden. Verder bevestigde deze pilot dat het programma geschikt is voor groepen met verschillende taalniveaus en settings. Dat blijkt uit de diversiteit aan groepen die hebben deelgenomen: ouderkamer groepen (basisscholen), conversatiegroep NT2, discussiegroep NT2, groepen Staatsexamen, inburgeraars, nieuwkomers A1 niveau en een groep vrouwen vanuit de Turkse moskee.
In totaal hebben er veertien groepen deelgenomen met gemiddeld acht deelnemers.

Mooie verhalen
Er was veel belangstelling voor taferelen in schilderijen die lieten zien hoe het er vroeger uitzag in Nederland.
Sommige schilderijen in het museum riepen bij de deelnemers herinneringen op aan vroeger, bijvoorbeeld aan hun geboorteland. Onderstaand schilderij deed een deelneemster denken aan de vismarkt waar ze met haar vader iedere week naar toe ging:

(Bijschrift: portret van Adriana van Heusden en haar dochter op de vismarkt in Amsterdam 1662/1663)

Een ander schilderij riep bijvoorbeeld herinneringen op aan het gebrek aan elektriciteit, koken op vuur, samen eten. Of gewoon: "Deze vrouw doet me aan mijn moeder denken!"

De schilderijen en de opdrachten daarbij prikkelden de fantasie van de deelnemers. Er kwamen grappige, verrassende en spannende verhalen te voorschijn.
Eén verhaal sprong eruit. Een deelnemer had een waar thriller scenario bedacht bij onderstaand schilderij.

(Bijschrift: portret van een familie in een interieur 1678)

De deelnemers wilden na het vertellen van hun eigen verhaal bij een schilderij graag weten wie het schilderij gemaakt heeft, wanneer het is gemaakt en wat de kunstenaar heeft willen schilderen. 

Er wordt nu bekeken of Praten over kunst structureel aangeboden kan worden.

Reacties van deelnemers
Nursen (Turkije): "Leuk om naar de schilderijen te kijken en jezelf vragen te stellen over het schilderij. Ook om je af te vragen welk verhaal er achter zit. Interessant om achteraf te horen wie het gemaakt heeft en wat het is. Je kunt dit ook met je kinderen doen!"
Hanna (Egypte): "Leuk om steeds dieper naar een schilderij te kijken."
Drifa (Marokko): "Interessant om te kijken naar hoe het vroeger was."

Charlotte

Toch nog sneeuw

Witte wereld
Met het huidige gebrek aan sneeuw in de winter, word ik ik deze periode gauw verleid door tv-series die zich in een witte wereld afspelen. Pak de serie Rebecka Martinsson bij ons van een plank en je weet wat ik bedoel. Ondanks het omslag bleek de eerste aflevering zich overigens in de zomer af te spelen. Maar uiteindelijk worden met de vier afleveringen alle seizoenen aan gedaan. Bij de tweede aflevering zat ik er midden in. En werd ik door veel meer betoverd.

Asa Larsson
Rebecka Martinsson is een serie gebaseerd op de boeken van Asa Larsson. Er bestaat overigens nog een vijfde boek in de reeks dat apart is verfilmd als Sunstorm met een andere hoofdrolspeelster. Deze film is ook aan te vragen bij de bibliotheek. Larsson studeerde rechten in Uppsala en werkte als fiscaal juriste. In die zin is Martinsson sterk op haar eigen ervaring gebaseerd. Rebecka is fiscaal juriste voor een advocatenkantoor in Stockholm. Juist als zij tot een volledige partner in het kantoor wordt gepromoveerd, moet ze naar de uitvaart van een vriendin in het dorp in Noord Zweden waar haar wortels liggen. Ze komt er al gauw achter dat haar vriendin vermoord is en begint in samenwerking met lokaal agente Anna-Maria een onderzoek.

Impact
Elke aflevering duurt anderhalf uur en betreft een apart misdrijf. Een beetje vergelijkbaar met series als Vera, Shetland en Hinterland zowel qua opnamekwaliteit als karakteruitwerking, rol van de natuur/omgeving en langzame opbouw. Het gaat in feite niet zozeer om het raadsel van het misdrijf en hoe ingenieus het ontrafeld wordt, maar met name om de sfeer en de impact op de betrokkenen. De eerste aflevering deelt aan het eind meteen al enorme emotionele klappen uit. Hoofdrolspeelster Ida Engvoll ken je mogelijk al uit series als The Bridge, Den Fördömde of Beck. Bepaald niet alleen een mooi gezicht als in vele Amerikaanse series. Zij gaat echt de diepte in. En trekt je mee ...

Raoul

Reserveer Rebecka Martinsson in onze catalogus

Een compliment aan al onze medewerkers, en een paar speciaal

Ik schreef al eerder over het succes van onze fondsenwerver. En vandaag steek ik nog maar eens de loftrompet over onze onvolprezen Miranda. Maar niet alleen over Miranda, ook over onze consulenten, accountmanagers en medewerkers van de vestigingen die mee uitvoering geven aan projecten. Over onze controller en financieel medewerker. En ook degenen die dat niet doen, maar werken aan het beeld dat we als organisatie neer zetten. Want samen maken we de reputatie van de bibliotheek waar.

We hebben nu inmiddels een jaar of vijf al een stijgende lijn in het aantal projecten dat we realiseren met geld van fondsen of extra subsidies. We investeren altijd zelf een gedeelte voor. Als we ergens een ontwikkeling zien in de samenleving breed, of specifiek in één van onze gemeenten gaan we op zoek naar netwerkpartners om iets op te zetten, we vragen onder de collega's wie zin en tijd heeft om mee te ontwikkelen. En we beginnen klein met een experiment.

Zodra iets groter is gaan we er 'de boer mee op'. Miranda schrijft samen met een accountmanager of een consulent een projectplan en kijkt of en waar er wellicht een extra subsidie of fonds is binnen  te halen. De controller doet nog een check op de begroting en dan gaat de aanvraag de deur uit.

Afgelopen jaar is er maar liefst voor € 1,2 miljoen aan projecten ingediend, waarvan € 460.000,- is gehonoreerd! Dat vind ik een hele prestatie en voor mij het bewijs dat als je de goede dingen goed doet, zich dat uitbetaald in extra financiële waardering. Voor mij is het ook het bewijs dat onze mensen heel goed in staat zijn om trends en ontwikkelingen op te pikken en die om te zetten, in samenspraak met netwerkpartners, in projecten met effect. En nog fijner is het dat twee van onze gemeenten een aantal projecten ook omgezet hebben in structurele subsidie omdat ze vinden dat het werk is dat de bibliotheek voort moet zetten. De goede dingen goed doen loont!

Nieuwjaarstoespraak 2018

Allereerst wil ik graag een applaus voor de personeelscommissie die dit weer heel goed heeft georganiseerd, Dank jullie wel!

En alweer is er een jaar voorbij! Dit jaar gaan we het tiende jaar van het bestaan van Kennemerwaard in. 1 januari 2009 gingen de bibliotheken van Alkmaar, Castricum en Heerhugowaard op in bibliotheek Kennemerwaard. 1 januari 2012 kwam daar bibliotheek Bergen nog bij. Wat is er veel gebeurd in die jaren. Ik ga niet teveel terugkijken naar die tien jaar, volgens mij moeten we volgend jaar daar een feestelijk tintje aangeven, als we echt de volle tien jaar bestaan.

Wat in ieder geval uit die afgelopen tien jaar blijkt is dat we geen moment stil staan. We zijn voortdurend in ontwikkeling, om mezelf maar eens te citeren; “Het wordt nooit meer rustig.”

Ook 2017 was een jaar waarin we weer veel hebben bereikt. Uitbreiding van het aantal consulenten op scholen, in de kinderopvang. Het openen van Taalhuizen in Bergen en Castricum waardoor we nu in iedere gemeente een Taalhuis hebben. Uitbreiding van Dag en Dauw naar Overdie en naar De Hoef. Biebstart in Heerhugowaard en in Castricum. Goede programma’s op het gebied van digitale vaardigheden voor beginners en gevorderden, voor jong en oud. En in de vestigingen voor heel Kennemerwaard groei in bezoekersaantallen in Castricum en Bergen, stabilisatie in Alkmaar en lichte terugval in Heerhugowaard. Het aantal leden, en dan met name de betalende leden neemt nog steeds af en dat blijft ons zorgen baren. De terugloop vlakt wel iets af, maar stabilisering van het aantal leden zou heel mooi zijn. Daarnaast is en blijft het van groot belang dat we aan onze gemeenten laten weten wat we allemaal doen, en hoeveel mensen we bereiken.

Naast wat we allemaal doen voor onze bezoekers hebben we ook intern niet stil gezeten. De werkdruk is bij sommige collega’s dan ook fors, en er wordt gevraagd om het maken van keuzes. Om die keuzes goed voor te bereiden heeft het managementteam in 2017 een groep medewerkers gevraagd om een advies uit te brengen aan de directie over hoe de ervaringen van de bovenlokale teams gebruikt kunnen worden om de organisatie beter in te richten. Dat traject loopt nog door in 2018. Op de personeelsbijeenkomst in februari hopen we al een voorlopige richting te kunnen presenteren.

Wat ik het afgelopen jaar zeer waardevol heb gevonden zijn de gesprekken in verschillende settings over onze missie, onze visie en onze waarden. De visiebijeenkomsten en de consultatierondes over de organisatieontwikkeling waren heel waardevol, wat daar uit is gekomen wordt meegenomen in de plannen voor het anders inrichten van onze organisatie. Ook de koffietafelgesprekken waren zeer inspirerend. En of jullie nu kwamen voor de zelfgebakken cake, of voor het gesprek… er was altijd sprake van een goede gedachtewisseling over waarden zoals vrijheid van meningsuiting, democratie en gelijke kansen. Ik vond het heel erg fijn om van jullie te horen hoe je daar in je dagelijks werk invulling aan geeft, tegen welke problemen je soms aan loopt. En tegelijkertijd kon ik voorbeelden geven over hoe ik als directeur op een ander speelveld diezelfde waarden verdedig, uitleg en toepas. Voor mij waren die gesprekken een herkenning dat we op alle niveaus in onze organisatie weten waar de bibliotheek voor staat. Iets om goed vast te houden.

Als klap op de vuurpijl werden we eind 2017 ook nog onderworpen aan een audit. En gelukkig kregen we te horen dat we opnieuw gecertificeerd zijn. Daar zijn we trots op, al hadden we natuurlijk niet anders verwacht ;-)! Met onze eigenzinnige aanpak hebben we de auditoren weten te overtuigen dat Kennemerwaard een goede bibliotheek is, en op onderdelen zelfs uitstekend presteert. Dat dit onder andere op het onderdeel dienstverlening en netwerk is maakt me heel gelukkig. Omdat dienstverlening alles is wat we voor ons publiek doen, én omdat we dat binnen een netwerk doen.

Met zo’n mooi rapport zou je bijna denken dat we achterover kunnen gaan leunen. Maar dat is natuurlijk niet zo…… daarvoor zijn we als organisatie te ambitieus. Ik weet zeker dat we in 2018 opnieuw mooie dingen gaan doen, dat er ook een aantal zaken faliekant de mist in zullen gaan, dat we met elkaar zullen lachen en huilen, dat we af en toe vreselijk zullen balen van onszelf, van onze collega’s en dat we ook heel erg blij en veel energie zullen krijgen van elkaar en van onze bezoekers en klanten.

In 2018 gaan we bezig met het schrijven van een nieuw meerjarenbeleidsplan. Daar hebben we jullie inbreng zeker bij nodig, dus daar gaan we in de loop van het jaar bij jullie op terug komen. Want het moet niet mijn plan worden, of van het managementteam, maar van ons allemaal, en van onze klanten, bezoekers en netwerkpartners samen.

2018 is het jaar van de gemeenteraadsverkiezingen. Hanneke, Jan en ik hebben het afgelopen jaar bijna alle fracties in de vier gemeenten bezocht. En met hen zijn we weer het gesprek aangegaan over het belang van de bibliotheek, het werk dat we doen en de impact die dat heeft in zoveel levens. En soms landt die boodschap goed, en soms komen er vooral veel vragen of kritiek. Wij samen maken het beeld van de bibliotheek. Ik ken ons, wij het team van Kennemerwaard. We zijn allemaal samen het hart van de bibliotheek en we hebben hart voor de bieb. Dat is mooi! De meesten van jullie kennen mijn bevlogenheid voor onze organisatie, en ik ken jullie bevlogenheid. Laten we dat met elkaar vasthouden en uitdragen en laten we intussen niet vergeten te leven. Daar heb ik een mooi gedicht bij, één dat ook nog aansluit bij de wens van het maken van keuzes en het stil staan bij de onze successen  J

Een gedicht van Kees Hermis

Vergeet je niet te leven

dacht ik laatst

de tijd hield stil

een adempauze even

en als je nu eens zonder haast

buiten de tijd om wil

slagbomen neergelaten

dolgedraaide wijzerplaten

onder je door of langs je heen

ze laat voor wat ze zijn en dan

meer lucht en ogen van

het goede aardse zien

een beetje ruimte worden en misschien

iets meer gericht alleen

Alle dagen soep

Het is Oudejaarsdag 2017 als ik dit stukje schrijf. De dag begint onstuimig met harde wind en veel regen. De laatste dag van een onstuimig jaar. Heerlijk weer voor een verrukkelijke soep.

Soep, vroeger bij ons thuis waren we er dol op. Elke zondag geurde het hele huis naar een zalige, pruttelende, zelfgemaakte soep. Als een echte keukenprinses zwaaide mijn moeder de scepter in haar domein. Elke week verwend worden met een andere soep voor de lunch met als basis een aromatische bouillon die uren stond te trekken op het fornuis. Vooral de preisoep en de goulashsoep waren favoriet. Ze had ook veel succes met haar groentesoep met gehaktballetjes, zelf maak ik hem nog steeds. Niets kan toch op tegen een zelfgemaakte soep, zeker als de soep met liefde wordt bereid.

Helende werking
Soep is één van de oudste gerechten ter wereld, in de prehistorie werd het al gegeten. Eeuwenlang is het gebruikt als een geneeskrachtig middel tegen allerlei kwaaltjes. Zo schijnt kippensoep een helende werking te hebben en denk aan bouillon voor zieken om aan te sterken.

Klassiek of exotisch en nog veel meer smaken
De recepten in Alle dagen soep zijn verdeeld over verschillende thema's. Er zijn klassiekers, waaronder kippen- en tomatensoep. Exotische soepen of romige soepen, zelfs koude soepen zoals komkommer- of slasoep. En heel apart, zoete soepen op basis van fruit, neem bijvoorbeeld de aardbeiensoep. Ook heel goed als dessert te gebruiken. De soepen bevatten veel groenten en zijn op een eenvoudige manier te bereiden zonder dat het veel tijd in beslag neemt. Voor elk seizoen is er wel iets bij.

Snelle recepten
Een boek met korte en duidelijk beschreven recepten waarmee je supersnel soep kunt maken. Je hoeft er beslist geen keukenprinses voor te zijn. Handig om dit praktische boek bij de hand te hebben als je een nieuw recept wilt proberen.

Terwijl sommigen zich bezig houden met de problematiek van de plastic soep in de oceanen heb ik een ander doel voor ogen. Prima idee om op deze dag een soepje in elkaar te flansen van de overgebleven groente van de vorige maaltijd en van wat er nog aan ingrediënten in huis is. Het is zo leuk om te kokkerellen en het recept naar de eigen smaak aan te passen. Lekker, een hartig gerecht bij al die oliebollen en champagne op de laatste dag van het jaar.

Marga de Jong

Dit boek reserveren! Klik hier!

Not such a Happy Valley

De titel Happy Valley van deze Britse dramaserie lijkt verwijzen naar een zoetsappig kostuumdrama, maar niets is minder waar. De titel verwijst naar de bijnaam die de politie hanteert voor deze regio vanwege de grote drugsoverlast. Het is een politieserie van de bovenste plank die niet voor niets al veel prijzen in de wacht heeft gesleept. De eerste twee seizoenen heb ik inmiddels verslonden en kan niet wachten op het derde seizoen die in 2019 uit zal gaan komen.

Rauw en realistisch
Ik waarschuw je alvast: deze serie gaat onder je huid zitten. Dat komt doordat het zo ontzettend realistisch is neergezet en meedogenloos kan zijn. Niets aan deze serie is van enige opsmuk voorzien. De grauwe straten en kleine oude huisjes van deze Engelse arbeidersregio, de personages die  durven lelijk te zijn voor de camera en de situaties waarvan je je kunt voorstellen dat het echt zo gaat.
Een accountant die vindt dat hij recht heeft op meer binnen het bedrijf, noemt eens op bij een malafide campingeigenaar dat er wel geld valt binnen te halen door de dochter van zijn baas te ontvoeren. Ze besluiten dit te doen, maar hebben er niet op gerekend dat een van de ingezette ontvoerders nogal geschift is wat de zaak van kwaad tot erger maakt. De lokale politie onder leiding van brigadier Catherine Cawood onderzoekt deze ontvoering en die voor haar een persoonlijk tintje zal krijgen.

Sterke vrouw
Deze Catherine heeft het niet makkelijk in haar leven. Haar dochter heeft zelfmoord gepleegd nadat ze was bevallen van haar zoontje verwekt door een verkrachting. Catherine voedt dit jongetje op samen met haar zus die bij haar inwoont nadat ze is afgekickt van de drugs. Ze is gescheiden van haar man en haar eigen zoon spreekt ze amper. Ze krijgt dus nogal wat voor haar kiezen. Maar ze staat haar mannetje, zowel privé als tijdens haar werk.

Vind je het niet erg om een grimmige serie te bekijken die nog even in je hoofd blijft spoken als je de tv hebt uitgezet, dan is Happy Valley een aanrader. Je krijgt een ijzersterk verhaal voorgeschoteld met fantastisch acteerwerk.

Reserveer hier Happy Valley


Joey