Het echte werk

Of dit het echte politiewerk is, kan ik natuurlijk niet weten. Maar dat dit het echte werk op het gebied van filmmaken is, weet ik wel zeker. De klasse druipt er vanaf. Het verhaal, de cinematografie, de acteurs, de regie en bovenal de sfeer zijn fantastisch! Bekijk alleen maar de introductietune en je voelt de onheilspellende sfeer en ziet de kwaliteit van deze serie.

Spelen met de tijd
Vorig jaar heb ik het eerste seizoen in één ruk uitgekeken en nu ben ik aan seizoen 2 begonnen en weet ik het zeker: dit is één van de beste series ooit (volgens mijn bescheiden mening). True Detective is een anthologieserie, wat betekent dat ieder seizoen een apart verhaal verteld wordt met andere acteurs en een andere setting. Het eerste seizoen draait om een rituele moord op een prostituee midden jaren 90 in Louisiana en heeft de topacteurs Woody Harrelson en Matthew McConaughey in de hoofdrollen. De mannen worden in de huidige tijd geïnterviewd door 2 detectives die op een zaak zitten die gelijkenis vertoond met de moord uit 1995. Het zorgvuldig opgebouwde verhaal ontvouwd zich middels de interviews en flashbacks. De acteurs zetten in de 2 periodes heel knap hetzelfde personage neer waarbij je merkt dat ze in de huidige tijd meer met zich meedragen. Want naast de onopgeloste moord, zijn er nog wat persoonlijke issues die invloed hebben op de karakterontwikkeling.

Briljante scene
De scene die het meeste indruk op mij gemaakt heeft, is een inval waarbij het door Matthew McConaughey gespeelde personage constant met de camera gevolgd wordt. Hij is op dat moment undercover bij een motorbende en samen met een aantal leden overvallen ze een drugspand verkleed als agenten. Hierbij wordt een crimineel vermoord waardoor de rest van de buurt op stelten wordt gezet. Met de drugsbende en de inmiddels toegesnelde echte politie achter zich aan, weet hij zichzelf en zijn gewonde kompaan te redden. Het fantastische is, dat dit allemaal in één take is opgenomen. Je moet het bekijken om te zien hoe indrukwekkend dit is.

The city of Vinci
In seizoen 2 speelt het verhaal zich af in het kleine Californische industriestadje Vinci, wat weer een heel andere sfeer neerzet dan de moerassige plattelandsomgeving uit seizoen 1. Dit keer zijn o.a. Colin Farrell en Vince Vaughn de hoofdrolspelers. De corrupte handelaar Frank heeft een deal met de wethouder van de stad die vermoord aangetroffen wordt door 3 agenten die hierna gaan samenwerken om de liquidatie op te lossen. Ook hier spelen er weer verschillende persoonlijke problemen mee op de achtergrond wat het verhaal zo intrigerend maakt. Ik zit in ieder geval weer gekluisterd aan de buis!


Reserveer True Detective hier.


Joey

Zo vader, zo zoon

Dick Francis

Vader en zoon Francis

De boeken van Dick Francis hebben altijd iets met de renbaan te maken. Hij is zelf jockey geweest en heeft zelfs voor de koningin van Engeland gereden in de Grand National. Zijn spannende maar ook humorvolle boeken hebben altijd een hoofdpersoon waar iets mee is, bv. zieke echtgenote, net gescheiden, één hand. Ik heb al zijn boeken gelezen en genoten maar helaas is hij in 2010 op 90-jarige leeftijd overleden. Hij was al even gestopt met schrijven toen zijn vrouw overleed maar na een paar jaar heeft hij toch de pen weer opgepakt en kreeg hij hulp van zijn zoon Felix.

Weigering
Felix Francis volgt het spoor van zijn vader en inmiddels is zijn derde boek Weigering verschenen. Hier komt Sid Halley, een oude bekende uit eerder boeken van Dick Francis, in voor. Sid is na zijn jockeycarrière jaren privé detective rond de renbanen. Op verzoek van zijn vrouw heeft hij ook dit beroep gelaten voor het was. Nu verdient hij o.a. zijn geld met het verhandelen van aandelen. Tot hem gevraagd wordt om verdachte races te onderzoeken op de renbaan. Dat weigert hij maar als degene die hem dat vraagt wordt vermoord en zijn gezin wordt bedreigd gaat hij toch op onderzoek uit....

Aanbevolen voor:
Dus voor de liefhebbers van een Dick Francis kan ik dit boek zeer aanbevelen, maar ook voor diegenen die hem nog niet kennen en houden van spannend, niet te ingewikkeld en een vleugje humor.



Je kunt op deze deze link klikken om Weigering te reserveren in onze catalogus

Ingeborg

Delfts blauw

Delfts blauw
Delfts blauw is een type aardewerk, dat traditioneel in Delft wordt gemaakt. Het ontstond aan het het einde van de zestiende eeuw als goedkoop alternatief voor het blauw-witte Chinese porselein. Tussen 1650 en 1750 waren er in Delft een honderdtal aardewerkfabrieken actief. Tegenwoordig zijn er nog maar vier in Delft. En daarvan is er maar één, die echt Delfts blauw produceert: De Porcelyne Fles. Nachtblauw van de hand van Simone van der Vlugt speelt zich voor een groot deel af in zo'n aardewerkfabriek.

Nachtblauw
Na de dood van haar man wordt Catrijn huishoudster bij de familie van Nulandt. Ze heeft een passie voor schilderen en helpt de vrouw des huizes bij haar schilderlessen. Haar verleden achtervolgt haar echter en ze moet weer vluchten. Dit keer komt ze terecht in Delft en vindt ze werk in een plateelfabriek, waar haar talent op waarde wordt geschat. Maar al snel breken er zwarte tijden aan. Ook al is ze eigenlijk verliefd op zijn broer trouwt ze met haar baas Evert. Als de kans groot is dat de pest ook in Delft komt, stuurt deze haar voor een tijdje terug naar haar ouders in De Rijp. Ze is inmiddels  ook in verwachting. Lang houdt ze het niet bij haar ouders uit, omdat ze zich vreselijke zorgen maakt om Evert. Teruggekeerd in Delft ontdekt ze dat hij overleden is aan de pest (later blijkt dit toch heel anders te liggen). Waarschijnlijk ben ik geen objectieve criticus (als groot fan van al het werk van Simone van der Vlugt) maar met Nachtblauw heeft ze weer een meeslepend verhaal afgeleverd, dat zowel veel historische als spannende elementen bevat. En al lezende kom je meer te weten over de ontstaansgeschiedenis van Delfts Blauw. En beroemde schilders als Rembrandt en Johannes Vermeer verschijnen ook nog ten tonele.

Je kan het boek hier reserveren in onze catalogus.

Ook voor jonge kinderen (4-8 jarigen) is er een heel leuk boek over Delfts blauw. En dat heet Delfts blauw: een vaas voor de prinses geschreven door het echtpaar Ingrid en Dieter Schubert. Met een boot vol Chinees porselein arriveert  muis Lin in Nederland. Bij zijn muizenvrienden in een pottenbakkerij gebeurt er een ongelukje met een vaas. Gelukkig zijn Lin en zijn vrienden ware kunstenaars.

Wil je bovenstaande titel graag lenen, dan kan dat door hem hier te reserveren.

Natuurlijk heeft de bibliotheek ook een aantal informatieve boeken over Delfts aardewerk. Zelf wilde ik heel graag na het lezen van Nachtblauw meer weten erover. Ik ben nu dus bezig in Delfts aardewerk van Christine Lahaussois. Een boek voorzien van heel veel prachtige illustraties.

Gabrielle

De voorlezer

We zitten midden in de Boekenweek. Het thema van de Boekenweek is Duitsland onder het motto Was ich noch zu sagen hätte.
Het leek mij daarom leuk om deze keer in het blog een boek van een Duitse schrijver te bespreken. Op de middelbare school heb ik voor het vak Duits aardig wat boeken moeten lezen. Namen als Günther Grass, Heinrich Böll, Erich Kästner, Thomas Mann en Erich Maria Remarque schoten door mijn hoofd.
Maar ik kwam uiteindelijk uit bij De voorlezer van Bernard Schlink, geboren in 1944 en hoogleraar rechten. Een mooi verhaal waarin taal uiteindelijk een hele belangrijke rol speelt. De voorlezer is een boek over een intense liefde, de confrontatie met een oorlogsverleden en de schuldvraag.

Een jonge Duitse scholier, Michael Berg, krijgt een liefdesrelatie met de veel oudere Hanna die tramconductrice is.
Nadat ze voor de eerste keer de liefde bedreven hebben ontstaat er een vast ritueel. Eerst leest Michael Hanna wereldliteratuur voor, dan douchen ze samen en tenslotte gaan ze met elkaar naar bed. Dit gaat lange tijd zo door totdat Hanna van de ene op de andere dag verdwenen is.
Michael kan Hanna echter maar niet vergeten. Als hij rechten studeert moet Michael een proces bijwonen tegen ex-concentratiekamp bewaaksters.
Hier ontdekt hij dat Hanna voor de SS in een concentratiekamp heeft gewerkt.



Reserveer het boek hier in onze catalogus.

Liever de film zien? Dat kan ook. Het boek is verfilmd onder de titel The reader met Kate Winslet en Ralph Fiennes in de hoofdrollen. Nadeel van de film is dat deze Engels gesproken is wat een beetje raar overkomt omdat het verhaal zich in Duitsland afspeelt.

De film kun je via deze link reserveren.

Chris

Taal als obstakel

In dagblad Trouw van 6 februari 2016 stond een berichtje waarvan ik schrok: "Erfelijkheidsonderzoek schiet er door taal bij in":

"Slechts de helft van de jonge Turkse of Marokkaanse vrouwen met borstkanker laat onderzoeken of ze een erfelijke variant hebben. Dat is van belang om herhaling te voorkomen en voor het nageslacht. Bij andere vrouwen onder de veertig jaar ligt dat aandeel op 80 procent, blijkt uit onderzoek van het UMC Utrecht. De taalbarrière speelt waarschijnlijk een rol: door gebrekkige communicatie is er geen tijd over om over het erfelijkheidsonderzoek te spreken."

Verschillende gedachten kwamen bij me op. Heeft een arts dan niet de verantwoordelijkheid om dat te signaleren en er iets aan te doen? Dat er bijvoorbeeld taalondersteuning gevraagd kan worden? Wat is de reden dat deze jonge vrouwen er niet voor zorgen dat zij zelfstandig of met hulp van iemand anders goed met de arts kunnen communiceren?

Taal kan zoveel goeds brengen in je leven, biedt zoveel mogelijkheden. Maar als taal niet vanzelfsprekend is, kan het een obstakel zijn dat je belemmert. In dit voorbeeld op het gebied van gezondheid.
Ik gun iedereen alle voordelen, mogelijkheden en plezier die het gebruiken van de Nederlandse taal biedt! Daarom ben ik blij dat het Taalhuis in onze bibliotheek kansen biedt voor iedereen die er gebruik van wil maken.

Charlotte

Kurt Vile. 'B'lieve I'm Going Down"

Kurt Vile, door sommigen 'New Age Hippie' genoemd, werd in eerste instantie bekend als oprichter en gitarist van de indie rockband "The War On Drugs". Nadat de band in 2008 was doorgebroken met het debuutalbum "Wagon Wheels Blues" vond Vile het tijd om alleen verder te gaan. Hij wordt zowel in de studio als op het podium bijgestaan door zijn band The Violators.
Zeven jaar na War on Drugs komt de Amerikaan met zijn vijfde album "B'lieve i'm going down".

De single Pretty Pimpin, het wat grappige verhaal van een man die wat met zichzelf sukkelt, ligt lekker in het gehoor. Het heeft een pakkend refrein en catchy ritme. De wat lijzige zangstijl van Vile neem je al gauw voor lief. Het hoort bij deze zanger.
De liedjes op dit album zijn soms wat weemoedig en knagende muizenissen vormen de rode draad. Melancholisch is misschien het juiste woord maar het wordt nergens zwartgallig.
Je kan bijna geen favoriet nummer uitkiezen, maar het album is voor liefhebbers van eigentijdse artiesten met een gevoel voor nostalgie. Zelf vindt Vile 'Wheelhouse' het mooiste liedje dat hij ooit geschreven heeft.
De manier van liedjes schrijven, de looks, het lijkt allemaal op vervlogen tijden. gevoelig, traag en intiem. Mijmerend neemt hij je mee op reis en het werkt. Je weet wat hij bedoelt.

'B'lieve I'm Going Down' reserveren ? klik hier

Anita

Coming-of-age roman

Broer
Een vriend van mij luistert s'nachts altijd naar het programma Nooit meer slapen van Pieter van der Wiele, waarin schrijvers worden geïnterviewd. Hij tipte me over het boek Broer van Maurits de Bruijn, omdat hij zelden een mooier interview had gehoord. Dat moet een bijzonder mens zijn en dus vast ook een bijzonder boek. En bijzonder was het, een stem die je zelden hoort in de literatuur.

Overpeinzingen
Als zijn broer tien jaar vermist is, wordt hij door een rechter dood verklaard. De familie krijgt nog drie maanden bedenktijd voordat de rechter definitief de beslissing neemt. De zes jaar jongere broer Wolf neemt het besluit om hem te gaan zoeken. Hij reist naar de plekken die bijzonder waren voor het gezin, of voor zijn broer. Het hele boek door zitten daarna prachtige overpeinzingen. 'Je broer is de grotere plant die voor je uit groeit. Die je soms de zon lijkt te ontnemen en je tegelijkertijd wijst waar die zon is.' Overpeinzingen over zijn behoefte aan anonimiteit en de dwingende rol van de sociale media 'vul in wat je werk is en wat je aan het doen bent en en dan vinden wij het leuk; kom nou maar, dan vinden wij het leuk wat je doet, praat nou tegen ons, dan vinden wij het leuk!'. Ik kan wel aan de gang blijven met al die mooie bespiegelingen over het moderne leven (van een homoseksuele jongen).

Autobiografisch
Maurits de Bruijn is eigenlijk kunstenaar. Zijn broer verdween in 1999 en kwam nooit meer opdagen. Hij moest met dit boek iets voor zichzelf afsluiten. Maar de reacties waren zo laaiend enthousiast over dit boek dat hij toch een tweede schreef: De achterkant van de zon. Die ga ik ook lezen uiteraard.

De achterkant van de zon hebben we nog niet in collectie, maar Broer wel.

Agnes