Soms lees ik een boek vanwege de kaft. Ook de kaft van dit laatste boek van de Japanner Haruki Murukami intrigeerde me en na meerdere positieve reacties op dit boek, De kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren, ben ik het gaan lezen. Als je de eerst keer naar de kaft kijkt zie je niets anders dan kleurige strepen die met elkaar het profiel van een man achterlaten. Nu ik het boek uit heb zeggen mij die strepen veel meer! Het zijn de kleuren van de personages in het boek. Tsukuru is naar zijn idee kleurloos en zijn profiel komt in het midden van deze strepen aan de voor- en achterkant tevoorschijn.
Het verdriet
Tsukuru is in zijn jeugd lid van een hele hechte vriendengroep maar als hij een jaar of 20 is wordt hij door de andere vier zonder dat ze een rede hiervoor geven uit de groep gezet. Dit vindt hij zo erg dat hij bijna dood gaat van verdriet. Nu is hij 36 en heeft nog steeds te kampen met deze herinneringen. Zijn nieuwe vriendin merkt dit en stelt hem voor hier iets aan te doen. Dan begint hij met een zoektocht naar antwoorden...
Le mal du pays
Nu ik dit blog en op Google wat recensies nalees heb ik ook de muziek, die als een rode draad door dit boek heen loopt, gevonden. Het is een melodie die Tsukuru uit zijn jeugd kent omdat één van de vriendinnen uit de vriendinnengroep dit kon spelen. Het is de een stuk van Frans Liszt genaamd De pelgrimsjaren en dan vooral het deel Le mal du pays. Dan kom je direct weer bij de titel die dus een dubbele inhoud heeft. Mooi!
Vragen en nog meer vragen...
Het boek zit vol raadsels maar worden helaas niet allemaal opgelost. Er blijft nog genoeg voor de verbeelding over. Naar mijn idee een super leesclub boek!
Reserveer hier De Kleurloze Tsukuru Tazaki en zijn pelgrimsjaren
Ingeborg
Geen opmerkingen:
Een reactie posten