Beatrix dwars door alle weerstanden heen

Uneasy lies the head that wears a crown.

Zo begint Jutta Chorus haar boek met een regel uit Henry IV van Shakespeare. In één zin direct duidelijk waar het boek over zal gaan. ik vind het een prachtige opening én misschien ook wel direct een prachtige conclusie na het lezen van het boek.
Het lot heeft Beatrix van Oranje-Nassau aangewezen als koningin en vanaf dat moment zal zij er iedere dag op beoordeeld worden.
'We gaan het serieus aanpakken', zei Beatrix vlak na haar tumultueuze troonsbestijging. Met serieus bedoelde zij dat ze het anders ging doen dan haar ouders die met de Hofman-affaire de monarchie hadden doen wankelen. De zweverigheid van haar moeder, haar vader die zijn vriendinnen mee naar huis nam.

Op 30 april staat Beatrix in haar jurk van blauw-witte chiffon op het balkon van het paleis naast haar moeder. De Dam stond vol. Dagjesmensen met bloemen maar achter de dranghekken ook krakers, anarchisten en supporters. Er werden tegels uit de straat getrokken en er gingen rookbommen af. Die dag trouwde Beatrix met het ambt.

Jutta Chorus sprak met tal van hofdames, vertrouwelingen maar ook oud-premiers komen aan het woord. De citaten maken het boek interessant en afwisselend om te lezen.
'Ze heeft een zeer moderne kunstsmaak', zegt Paul Schnabel en als Fuchs haar uitnodigt om als gastconservator van het Stedelijk een expositie over de Nederlandse kunst in te richten doet zij dit na enige aarzeling met grote toewijding tot diep in de nacht.
'Ze is haar echtgenoot stap voor stap verloren, zegt Ruud Lubbers. Zijn overlijden was eerder een zegen dan een vloek'. Hun relatie was echter zeer liefdevol, Claus was haar klankbord en raadgever maar hij relativeerde ook haar protocol. Het demonstratief afknopen van zijn stropdas tijdens de uitreiking van de Prins Claus Prijs is daar een aardig voorbeeld van.

Het interview dat Bernhard met zijn toestemming pas na zijn dood liet plaatsen in de Volkskrant waarin de prins het bestaan opbiechtte van zijn twee buitenechtelijke dochters en waarin hij Juliana een 'babe in de woods' noemde, sloeg bij Beatrix in als een bom. 'Welke man hebben we eigenlijk begraven,' zei zij ontdaan.

De afgelopen jaren zagen wij haar tijdens onze zeiltochten op het IJsselmeer wel eens op haar zeiljacht de Groene Draeck, in het gezelschap van haar kinderen, schoondochters en kleinkinderen, met een klein zeilbootje op sleeptouw. Het zag er zeer ontspannen uit. Dat moeten kostbare momenten zijn geweest bedenk ik me na het lezen van dit vlot geschreven boek over haar drukke maar vooral ook zware jaren als koningin.

Marjan

Reserveer hier het boek