Kingdom Hospital is goed gek!

Een naargeestige fabriek waarin tijdens de Amerikaanse burgeroorlog kinderen gedwongen werden te werken. Een enorme brand die veel slachtoffertjes maakte. Een hypermodern ziekenhuiscomplex dat op dezelfde plek verrijst.
Als Stephen King deze gegevens als uitgangspunt voor een televisieserie kiest, weet je wat je kunt verwachten. Toch? Niets is minder waar!

Geschift
Eerlijk gezegd vind ik Stephen King een verhalenverteller pur sang, maar een vrij matig scenarioschrijver (m.u.v. Storm of the Century). Bij deze televisiereeks overtreft hij zichzelf. En slaat een volstrekt andere richting in. Dit is niet een variatie op The Shining maar ligt veel dichter bij Twin Peaks van David Lynch. Je moet een beetje geschift zijn om je er in te begeven. Of een boel.

Extreem
Verwacht het onverwachte. Drama, slapstick, horror, soap, theater van het absurde ... het wisselt elkaar voortdurend vrolijk (en minder vrolijk) af. Alles is extreem en karikaturaal. Tijdens operaties kan het behandelend personeel ineens in zang uitbarsten. Een spookmeisje verschijnt met een enorme pratende miereneter aan haar zij. In de catacomben zoekt een stuurloos lichaam naar het bijbehorende geamputeerde hoofd.
Maar er worden net zo makkelijk serieuze onderwerpen aangesneden (sorry voor de beeldspraak) en er zwerven wezenlijke centrale thema's door de unheimische sfeer van de 13 afleveringen.

Riget
King nam het meesterlijke Riget (The Kingdom) van Lars von Trier als uitgangspunt. Hij omkaderde het met de eigen ervaring van een bijna fatale aanrijding, mixte er wat Egyptische mythologie door en plaatste het midden in de Amerikaanse maatschappij. Voor wie het aandurft een unieke en onvergetelijke belevenis.
Kingdom Hospital heeft in besprekingen veel te lijden gehad van de vergelijking met het origineel. Maar dit is toch echt iets anders en het meer dan waard om op zijn eigen merites te worden bekeken. Laat je meeslepen ("met een appel in je bek" haha - zie trailer).

Een boek om op te vreten

Homofielen die elkaar opeten leek geen onderwerp voor onze mannenboekenclub waar ik deel van uitmaak. Ook de paar vrouwen vonden het gruwelijk. Maar dat bleek een misvatting. Eenmaal begonnen kon een van de mannen niet meer stoppen in het boek De maagd Marino van Yves Petry. Dat werd ons volgende boek!

Kannibalisme
Een krantenbericht uit 2001 over de Oostenrijker Armin Meiwes, die (op verzoek) een andere man doodde en zijn geslacht en billen op at was aanleiding voor schrijver Yves Petry om hier zijn fantasie op los te laten. Hoe kon het zo ver komen tussen twee mensen?

Literatuuropvatting
Bruno Klaus, opgegeten door de gevoelsarme computerexpert Marino is de alwetende verteller. Een literatuurwetenschapper, die zijn geloof in de romankunst is verloren, verslaafd aan pornografie met een doodsverlangen. De enige authentieke daad die er voor hem nog overblijft is de dood. Via hem volgen we de levens van eerst Marino en daarna die van Bruno.

Gelaagd
Het boek heeft veel lagen. Wat is het effect van al die beschikbaarheid van pornografie op ons gevoelsleven. Wat blijft er over van een man die zich begraaft in de boeken, maar in het echt leven niet tot contact in staat is? Wat te denken van een geloof dat het lichaam van Christus aanbiedt aan zijn gelovigen. Wat moeten we met psychiaters die ieder jeugdtrauma omhelzen als verklaring van het gedrag. Petry is zwak in het plot maar sterk in zijn ideeen.

Taalgebruik
Tegenwoordig moet een schrijver van goede huize komen wil ik geboeid blijven. Of de plot of het taalgebruik moet me vasthouden. Ik haak snel af, maar niet bij Petry, wat een taalrijkdom, wat een fantasie. En er valt ook nog wat te lachen.

Reserveer het boek van Yves Petry in onze catalogus

Agnes

De hemel, de aarde en daar tussenin...

De wijde hemel
Lezen of kijken, die keuze is dit keer vrij. Zowel het geschreven debuut van Alice Sebold, waar ik mee startte, als de verfilmde versie van dit verhaal, geregisseerd door Peter - 'In de ban van de Ring'- Jackson, in februari van dit jaar uitgebracht, maakten op mij diepe indruk

Sebolds verhaal
De veertienjarig Susie vertelt... Onmiddelijk valt het hoogst ongebruikelijke, maar niet minder confronterende perspectief op: ze is niet meer op deze aarde! Met de allereerste woorden die ze uitspreekt, leidt ze je direct al binnen in haar wereld en in die van het achtergebleven gezin,waar ze deel van uitmaakte, voor ze werd vermoord. Ze voelt haar moeder's wanhoop, haar vader's vasthoudendheid bij zijn zoektocht naar de dader, ziet hoe haar zus en kleine broertje het onverwachtte verlies een plaats proberen te geven. Vrienden, die haar moeten missen... Ook weet ze wat de dader doormaakt, zijn opwinding om zijn nog onontdekte geheim. Alice Sebold weet op knappe wijze alle kanten van deze thriller te belichten: de afschuwelijke gebeurtenis die Susie is overkomen, die ze onder ogen moet zien, net als het feit dat ze is overleden. De zoektocht naar haar lichaam, hoe het gezin zich probeert te herpakken, hoe het drama ze uit elkaar dreigt te drijven... heel menselijk en soms snijdend herkenbaar. Geen makkelijk boek dus, maar wel één dat razendsnel leest en waar elk woord van de hand van Sebold heel direct naar binnen slaat

De film
De film geeft met de kundig vormgegeven setting van het tijdsbeeld: the seventies, een prachtig passende sfeer weer. Alles klopt: de beige ribbroek en puntige revers van Susie Salmon, de begeleidende muziek ( oa. The Beatles... ). Zelfs als Jackson zichzelf te buiten gaat aan weergaven van 'the inbetween', de tussenwereld waar Susie zich in bevindt, wordt tot in detail aan de tijdsweergave uiting gegeven in kleding en muziek. Geen middel wordt daar geschuwd, Jackson geeft zijn talent alle ruimte. Hier en daar is hij mij dan wel heel even kwijt. Ik heb geen probleem met een film die de lijn van het boek kort verlaat, maar met de interpretatie van een tussenstation van het hiernamaals word het me iets te gortig. Scènes doen me nogal denken aan een overigens wel prachtige en goed gestyled uitgevoerde muziekclip. Had Jackson hier niet beter iets meer aan de eigen fantasie van de kijker over gelaten? Uiteraard ben ik blijven kijken naar het bloedstollende verloop en wat mij betreft tot tevredenheid stellende einde. Voor de liefhebbers is er nog veel passende muziek tijdens de aftiteling

Personages
Ik kon eerlijk gezegd niet alle diepere lagen van het boek er in terug beleven, maar wellicht keek ik daar overheen? Zoals die van Susie's moeder, die in strijd met zichzelf net zo als Virginia Woolf zo aan de rand van de zee heeft gestaan...
En om meteen nog maar even wat namen te noemen, in de cast van The Lovely Bones: Susan Sarandon (oma), Mark Wahlberg (vader), Rachel Weisz (moeder) en Saoirse Ronan als Susie. Het originele verhaal van Sebold doet wat mij betreft geen letter onder voor de al even indrukwekkende film van Peter Jackson... Benieuwd wie het met me eens kan zijn óf er juist een andere kijk op heeft, nodig ik de lezer/kijker graag uit zijn/haar mening met ons te delen

Tanja

Reserveer het boek van Alice Sebold in onze catalogus
Reserveer de dvd in onze catalogus