Samenwerken met onverwachte partijen

Bibliotheek Kennemerwaard spreidt haar vleugels uit. En dat doen we al een tijdje. En dat doen overigens veel bibliotheken, wat dat betreft zijn we er niet bijzonder in. Wat wel bijzonder is, is dat met de komst van een aantal nieuwe medewerkers er andere contacten komen, die niet gelijk als eersten op het netvlies staan. En dat daardoor medewerkers die al een tijdje bij ons rondlopen ook weer geïnspireerd raken en met ideeën komen. Van het één komt het ander.

Een voorbeeld: De Grote Sint-Laurens Kerk van Alkmaar bestaat dit jaar 500 jaar. Om dat te vieren zijn allerlei voorstellingen, activiteiten, lezingen e.d. gepland. Eén van de meest in het oog springende activiteiten is wel ‘Klim naar de Hemel’, een grote steigertrap aan de buitenkant van de kerk, waarmee je over het dak kunt lopen, de hele stad en omgeving kunt bekijken, en waarbij je een doorsteek naar binnen kunt maken om vlak onder het Laatste Oordeel van  Jacob van Oostsanen kunt doorlopen. (Ga dat zien overigens, echt heel erg prachtig en uniek, samen met de twee zijpanelen van het altaarstuk van Maerten van Heemskerck wat beneden in de kerk te bewonderen valt). Voor de Klim naar de Hemel is een projectleider aangesteld, die (al dan niet toevallig ;-)) samenwoont met één van onze educatiemedewerkers.  Aan hun keukentafel ontstond het idee om ook schoolklassen de mogelijkheid te bieden om de klim naar boven te maken, met een stuk uitleg erbij. En omdat de bibliotheek goede contacten heeft met het onderwijs, was het linkje snel gelegd en de organisatie in gang gezet. Dat was al een mooie eerste stap…..

 

Stap twee, die ik echt wel bijzonder vind is dat er via een andere medewerker die zich bezig houdt met het Sociaal Domein contact is met Stichting Broer. Een stichting die jongeren tussen de 13 en 21 die op verschillende wijzen al uit het vangnet zijn gevallen proberen een nieuw toekomstperspectief te bieden. Met die stichting samen hebben onze twee medewerkers de Klim naar de Hemel gemaakt. Of zoals ze zelf schreven over hun ervaringen op onze Facebookpagina voor collega’s: Voor het eerst in de geschiedenis van Stichting Broer begon een jongere de dag met de mededeling: “Ik heb zin om naar de kerk te gaan!” Na de dagopening, waar we natuurlijk ook wat over de bibliotheek vertelden, was het tijd om de kerk te beklimmen. Een geweldige activiteit en het begin van een mooie samenwerking!”

Mooi toch wat buiten je normale contacten kijken op kan leveren! En wie weet wat er nog meer uit voortkomt…….

De Bieb op Stelten

De opbouw van de bieb tent

Kinderfestival
Wat doen we bij de bibliotheek nog meer met onze boeken? Naar buiten gaan!

Zondag 27 mei was er weer De Hout Op Stelten. De bieb mocht daar ook bij zijn.

Lezen en voorlezen
Met een vertelkastje en vertelplaten zaten Karin en ik klaar. Al voor dat het festival echt begonnen was kwamen de eerste kinderen al even kijken.

"Wat kun je bij deze tent doen?"
Voor de tent stond een grote houten schatkist tot de rand gevuld met kleine cadeautjes. Een grabbelton, al lijken niet veel kinderen te weten wat dat is. Gegrabbeld wordt er wel, en ook de ballonnen waarmee we onze tent versieren zijn een succes. We hebben een heleboel prentenboeken en stripverhalen verspreid over de bankjes in onze tent. Hoe later het wordt op de dag, hoe meer kinderen zelf een boekje pakken en even komen lezen. Maar naast lezen of voorgelezen worden is onze tent ook een lekker rustpunt.

"Dit kleed is zó zacht."
In de warme schaduw lees ik Agent en Boef en de Boefagent wel drie keer achter elkaar voor. Dan is de Kleine Kangoeroe aan de beurt. De kinderen zitten en liggen voor het vertelkastje op de zachte kleden.

Aan het einde van de dag ruimen we onze spulletjes weer op. We zien dezelfde kinderen terugkomen om te grabbelen in onze schatkist. Misschien hadden we die al dicht moeten doen? Toch komen er ook nog twee meisjes naar ons toe gestapt. "Zijn de boekjes al weg?" Ze lijken wat teleurgesteld. "Dan komen we ze wel lenen in de bieb."

Dat lijkt me een goed plan.

Amber

Terug naar Twin Peaks

"Hello, Agent Cooper. I'll see you again in 25 years."
Aldus Laura Palmer in Twin Peaks - A limited event series. In de eerste aflevering van het langverwachte vervolg op de hitserie uit de jaren '90 beginnen we meteen waar we in 1991 geëindigd zijn.
De vraag wie Laura Palmer vermoordt heeft hoeft niet meer beantwoord te worden, maar FBI-agent Dale Cooper zit nog altijd in de Red Room, terwijl zijn alter ego dood en verderf zaait in de echte wereld.

"A damn fine cup of coffee"
Ik begon aan de serie met enorm hoge verwachtingen en kon niet wachten tot Dale eindelijk weer een reële kop koffie tot zich kon nemen.
De oorspronkelijke serie van David Lynch en Mark Frost was behoorlijk surrealistisch en voor een in 1991 achttienjarige best lastig soms. Op m'n 45e is het vervolg niet bepaald simpeler geworden ;)
Ik zal geen spoilers verklappen, maar ik geloof niet dat ik aflevering 8 ooit zal begrijpen.
Wat echt wel weer hoort bij deze serie!

Memorabele momenten
Oude en nieuwe gezichten, de muziek, het is een feestje om naar deze serie te kijken. De meest memorabele scène zit in aflevering 15, een kort telefoongesprek tussen Deputy Chief Tommy 'Hawk' Hill en Margaret Lanterman (de Log Lady). Pak je zakdoeken en wees voorbereid op koude rillingen.

Zet je koffie en cherry pie maar klaar
De dvd-box is besteld, je kunt de box al reserveren!

Sanneke

Moord in de parochie

Idyllisch

Father Brown is een televisieserie gebaseerd op de boeken van C.K. Chesterton. De verhalen spelen in de jaren vijftig. In 1974 werd hier al eens een serie van gemaakt met Kenneth More in de hoofdrol. Die serie is nog steeds leuk om terug te kijken, met name voor de sfeer en het nog echt modderige gevoel van de oude Engelse dorpen en hun cottages. Voor de nieuwe serie, met Mark Williams in de hoofdrol,  is alles opgepoetst en krijgen we een idyllische versie als uit reisbrochures. Wat sfeer betreft lijkt dit dan ook veel op de serie Midsomer Murders die ik in een eerder blogbericht besprak. Ook als het gaat om het pakket excentrieke types dat telkens uit de kast wordt getrokken. En dan heb ik het nog niet over het onzinnige aantal moorden in dergelijke kleine gemeenschappen (zonder tekens van massapaniek of militair ingrijpen).


Mooie mensen
Voor realisme moet je dus niet bij deze serie zijn. De moderne opvattingen van de katholieke priester Father Brown zijn ook flink ongeloofwaardig voor de tijd waarin dit speelt (en zelfs voor onze tijd nog heel vooruitstrevend). Maar laat dat gaan en er valt veel te genieten. In vergelijking met bijvoorbeeld veel Amerikaanse series is het een weldaad dat er zoveel tijd en ruimte wordt gegeven aan de omgeving: het dorpsleven, de gebouwen en de omringende natuur. Ook fijn dat er daarbij niet een pot uiterlijk mooie mensen is open gemaakt. Integendeel en Father Brown zelf is daar het sprekende voorbeeld van. Maar hij toont zich innerlijk een mooi mens en daar getuigt de hele serie van. In een aansprekend ongecompliceerde open en eerlijke beleving van het geloof.


Pareltjes
Een priester als detective is erg praktisch voor een serie. Er zijn geen gekunstelde verklaringen nodig waarom hij bij iedereen over de vloer kan komen en in vertrouwen wordt genomen. Het biechtgeheim levert hem natuurlijk wel de nodige problemen op bij de bewijslast. Er is nauwelijks fysieke actie (al sjeest Father Brown wel spectaculair op zijn fiets door de contreien), want het gaat om de menselijke verhoudingen. En ondanks alle luchthartigheid, gaat het daarbij vaak ineens dieper. Pareltjes in een gewoon lekker wegkijkende reeks.

Titanic
Als de plaatselijke detective hem voor de zoveelste keer maant dat het speurwerk aan de deskundigen over te laten, antwoordt Father Brown dat de Titanic door deskundigen in elkaar is gezet en de Ark van Noach door een amateur. Kijk hoe dat heeft uitgepakt. Kostelijk.

Raoul

Reserveer Father Brown in onze catalogus

25 gram geluk: hoe een egeltje je leven kan veranderen

Als ik naar mijn werk ga of een dagje op pad ben en onze twee katten lopen toevallig buiten, dan zet ik altijd een schoteltje kattenvoer, een bak water en eventueel een schoteltje kattenmelk (zonder lactose) klaar in de achtertuin. Tijdens onze afwezigheid kunnen de katten heerlijk op het bankje in de schaduw slapen en hebben ze hun natje en droogje toch bij de hand.

Ongenode gasten
Groot was mijn verbazing afgelopen herfst, vroeg in de avond waren er ongenode gasten verschenen op mijn terras. Ik had er niet aan gedacht om de schoteltjes binnen te halen en ik zag twee schattige, stekelige bolletjes die zich heerlijk tegoed deden aan de overgebleven kattenbrokjes en de kattenmelk (beslist geen koemelk voor egeltjes). En het viel in de smaak, vanaf die dag kwamen de twee piepkleine egeltjes elke avond op visite. Altijd op een vaste tijd vlak voor de duisternis inviel. 's Avonds keken we uit naar hun komst.

De katten wandelden stoïcijns voorbij en keurden de egeltjes geen blik waardig. Daar waagden ze zich niet aan, aan die stekelige gasten.
Ergens in december bleven de egeltjes weg. Ze hadden hun buikjes rond gegeten en klaarblijkelijk een plekje gevonden voor hun winterslaap.

Een bijzondere vriendschap
Ja en toen kwam dit boek tegelijkertijd op mijn pad. Toeval of niet? Bestaat toeval eigenlijk wel?
Een waargebeurd verhaal over een bijzondere vriendschap tussen mens en dier. Een verhaal dat begint over een stekelig bolletje van 25 gram. Verteld door Massimo Vacchetta, een stugge Italiaanse dierenarts. In samenwerking met Antonella Tomaselli, een journalist en blogger.

Alleen op de wereld
De verteller neemt in het weekend de praktijk over van een bevriende dierenarts en krijgt de zorg voor een klein, ziek baby-egeltje erbij. Een weesje, drie dagen geleden geboren en meer dood dan levend gevonden in een tuin. Het diertje heeft niemand meer op de wereld en Massimo begrijpt meteen hoe bang het jankende egeltje moet zijn. Zijn kindertijd ging gepaard met gemis en eenzaamheid, dat gevoel kent hij ook.

Ninna
Als dierenarts is Massimo wel gewend aan de pijn van dieren, daarvoor heeft hij een schild opgebouwd. Maar als hij dit wezentje aanschouwt opent zijn hart zich meteen.
Hij doet er alles aan om dit egeltje te redden. Om de drie uur heeft het egeltje voeding en medicijnen nodig. Dit levert doorwaakte nachten op en zet het leven van Massimo compleet op zijn kop. Het egeltje, een vrouwtje, wordt Ninna genoemd. Dit betekent dutje in het Italiaans.

Een nieuw doel
Uiteindelijk komt het goed en Ninna groeit op tot een grote egel. De vriendschap tussen Massimo en Ninna helpt Massimo door een moeilijke tijd van zijn leven. Ook heeft hij weer een nieuw doel, het opzetten van een egelopvang, "La Ninna". Hij gaat zich fulltime wijden aan de opvang van egels en aan de zorg voor deze diertjes. Dit heeft zijn leven totaal veranderd.

Pareltje
Dit boek vol emoties heb ik met een glimlach gelezen. Ook wel met een gevoel van weemoed. Wat een leuk en ontroerend verhaal, een pareltje!

Het boek bevat ook nog 8 pagina's met kleurenfoto's.
Dit hartverwarmende boek reserveren! Klik hier!

Marga de Jong

De dood of de gladiolen

De betekenis van 'hell or high water' is vrij vertaald: doen wat je moet doen ongeacht de omstandigheden. Volgens mij hebben we dan eindelijk de Engelse uitdrukking voor 'de dood of de gladiolen' gevonden. Want dat is precies wat de hoofdrolspelers van Hell or high water aangaan. Deze dramafilm gaat over twee broers die meerdere bankovervallen plegen en hiervoor gekozen hebben vanwege de omstandigheden. Welke omstandigheden dit zijn ga ik nog niet vertellen, want dat wordt pas gaandeweg de film steeds meer duidelijk. Maar ik kan wel alvast verklappen dat je gaat meevoelen met de bankovervallers.

Moderne western
Het hele sfeertje in de film ademt het gevoel van een western uit. De film speelt zich af in Texas, dus bevolking loopt met cowboyhoeden en heeft een flink accent. De desolate landschappen en kleine stadjes werken hier ook aan mee. En dan de muziek: wat een fantastische soundtrack hebben Nick Cave en Warren Ellis gemaakt en samengesteld. Van hele dreigende muziek waarin veel de viool wordt gebruikt tot treffende country en folknummers. Het draagt echt bij aan de algehele sfeer van de film.
Ook de twee rangers die achter de bankovervallers aan zitten zouden zo uit een western hebben kunnen komen lopen. Het zijn ook nog eens een blanke en een Indiaanse agent die niet wars zijn van onderling geplaag over hun afkomst. Vooral Jeff Bridges steelt hier de show. Zijn karakter is bijna met pensioen maar zet zijn tanden nog even flink in deze zaak. Dat deze lokale agenten jacht op de bankovervallers maken en niet de FBI, komt doordat de bankovervallers slim genoeg zijn om kleine banken te overvallen en hierbij alleen de losse biljetten meenemen. De gebundelde biljetten zijn gemarkeerd en bij relatief kleine bedragen komt de FBI niet in actie. Waar de eerste bankoverval nog vrij knullig gaat, worden ze er gaandeweg steeds handiger in. Maar de vraag is natuurlijk of dit goed blijft gaan en of ze hun uiteindelijke doel bereiken of dat ze worden ingerekend door de rangers.

Broederliefde
De broers zijn totaal verschillende types maar hebben alles voor elkaar over. Tanner is de explosieve losbol die net vrij is uit de gevangenis en daardoor het overlijden van hun moeder heeft gemist. Toby heeft zorg gedragen voor haar tijdens het ziektebed en heeft zich bekommerd over de ranch. Toby is eigenlijk de zorgzame man, maar is wel weg bij zijn vrouw en heeft al een jaar geen echt contact gehad met zijn zoons.
Deze tegenovergestelde karakters zorgen ervoor dat er nog wel eens wordt gediscussieerd, maar er worden ook herinneringen aan vroeger opgehaald en zware onderwerpen besproken. Ook hier zit het acteerwerk helemaal snor. Alles aan deze film staat als een huis. Naast het acteerwerk en de muziek, zijn ook de cinematografie en het schrijfwerk fantastisch.

Reserveer hier Hell or high water


Joey